Dag allemaal,

Ik weet dat ik ondertussen in mijn 6de week zit, maar ik zal nog even wat vertellen over de voorbije twee weken. Ik weet niet hoe het met de tijd in België zit, maar hier vliegt de tijd razendsnel! Ik had twee drukke weken en kon geen rustig moment vinden voor het schrijven van mijn blog. Ondertussen zit ik over de helft van mijn stage en heb ik het hier nog altijd naar mijn zin!☺️

De afgelopen twee weken waren intensief werken. Ik gaf verschillende therapieën (fijne motoriek, grove motoriek, adviseren van loophulpmiddelen, aanmeten van rolstoelen, …
Ook had ik de voorbije week mijn tussentijdse evaluatie waar ik toch wel wat stress voor had, maar het verliep beter dan verwacht. 🙃

Ik merkte in de afgelopen weken dat ik toch wel enkele methodieken miste die ik op mijn stages in België gebruikte in het revalidatieproces van CVA-patiënten. Ik besloot even de handige harry uit te hangen en spiegeltherapie te integreren in het ziekenhuis. Ik kocht een spiegel in de Ikea, ging naar de werkwinkel achter een plank en vijzen en het werk kon beginnen. Hieronder zien jullie een spiegel die ik knutselde om te gebruiken op mijn stageplaats.

Op vrijdagavond na stage ging ik naar huis door de enorm lange ondergrondse doorgang in het ziekenhuis. Daar zag ik oude planken (parket) liggen. Plots kreeg ik het idee dat er hiermee geknutseld zou kunnen worden. Snel liep ik terug naar boven en vroeg ik aan mijn mentor of ik enkele planken kon meenemen. Ik werd wat raar aangekeken, maar het mocht! Ik besloot een klein alternatief te bedenken voor de Johnstonespalken want deze werden hier toch wel gemist. In het weekend ging ik naar een vriendin. Haar vader heeft een kleine werkruimte in zijn achtertuin. Hier maakte ik verschillende vormen van een hand na in de stukjes parket. Zowel een korte als een lange versies net zoals bij een Johnstonespalk. hieronder zien jullie een foto van het eindresultaat. De hand van de patiënt wordt op de plank gelegd en met een elastisch verband vastgemaakt rond de plank. De volledige hand ligt in een mooie open positie en de patiënt kan op deze manier verschillende oefeningen uitvoeren uit de elleboog. Op stage vonden de artsen en therapeuten het zeer handig en besloten ze dit ook zelf na te maken en voor elke patiënt zo een plankje te voorzien.

Verder wil ik jullie nog iets vertellen over het eten voor de patiënten in het ziekenhuis.
In het ziekenhuis is er gratis eten voor de patiënten, maar het eten wordt niet zoals bij ons in België geleverd op mooie gesloten plateaus volgens naam en nummer. De persoon die voor het eten zorgt gaat alle kamers, gangen af met een grote ijzeren kar waar verschillende potten met eten op staan. Ook heeft ze verschillende schaaltjes en bestek mee. Ze geeft in elke kamer de patiënt het eten en gaat op deze manier alle kamers af. Er wordt geen rekening gehouden of de patiënten grote brokken kan eten en/of de patiënt zich kan verslikken. Zoals het indikken van water kennen ze hier niet. Het is heel apart, maar ik moet eerlijk zeggen dat het eten altijd lekker ruikt in de gangen. De patiënten krijgen bezoek en het bezoek brengt ook dikwijls eten mee van thuis. Dit is ook wel de gewoonte.

Verder staat er in elke gang één machine waar je zowel warm (kokend) als koud water kan halen. Er worden geen flessen water verdeelt zoals bij ons. De patiënt of familielid die op de patiënt past gaat met zijn eigen beker (deze wordt ook meegebracht van thuis) water halen in de gang. De artsen zelf drinken niet van dit water. Het is kraantjeswater en deze is niet even proper als bij ons als ik even eerlijk ben. Op een middag had ik heel veel dorst en dronk ik het water uit dit machine (soort van filter) met misselijkheid als gevolg.

Het lijkt misschien dat ik enkel de negatieve punten bovenhaal, maar hoe de artsen zich onder elkaar gedragen en de gastvrijheid van de collega’s in het ziekenhuis overwint alles!
Het is hier heel fijn om te werken.

Tot snel