Categorie archieven: Het werkveld

Geplaatst op door

Dag lieve lezers,

Donderdag en vrijdag zetten we onze dagelijkse routine verder. In de ochtend en middag begeleidden we de kinderen met hun maaltijd, handen te wassen en tanden te poetsen. In de voormiddag deden we aan shantalamassage en sherborne. Ook bezochten we met enkele kinderen voor de eerste keer de snoezelruimte en de sensorische integratieruimte. Dit was een zeer aangename ervaring zowel voor ons als voor de kinderen.  We namen ook enkele van de grotere kinderen apart om met hen te tekenen en te werken met plasticine.

Vrijdag avond namen we de bus naar Wroclaw om ons tweede weekend door te brengen. Na ons appartement te hebben gevonden, trokken we opnieuw de stad in. We aten een lekkere hamburger en nadien speelden we nog een spelletje Uno. Bleek dat Wout echter wel zijn Uno talent thuis had gelaten.

Zaterdag waren we vroeg uit te veren. Met een beetje stress trokken we naar de campus van de opleiding kinesitherapie om daar een les te geven over ergotherapie in België. Om af te sluiten deden we een kort stukje schrijfdans. Sommigen waren zeer geïnteresseerd, anderen keken ons maar vreemd aan. Nadien bezochten we de Skytower die maar liefst 212 meter hoog is. Op de 49ste verdieping kreeg je een uitzicht over de hele omgeving. Vervolgens bezochten we de vele winkelcentra die je in Wroclaw kan vinden. In de avond haalden we onze kookkunsten boven en maakten we spaghetti. We moesten wel een beetje innovatief zijn aangezien er maar één gasvuur werkte en toen deze aan het eind van onze kookpartij niet meer af wou, besloten we maar de ‘plon’ af en aan te zetten. Na lekker te hebben gegeten, speelden we nog een potje Uno en kropen we onze bedjes in.

Zondag sliepen we uit en bezochten we de zoo van Wroclaw. Door het koude weer zaten vele dieren binnen, maar dat hield ons niet tegen. We zagen beren, haaien, apen, roggen, schildpadden, krokodillen, luiaarden, linksen, lama’s, reuzekonijnen, en noem maar op. Vermoeid van al dat wandelen, namen we de taxi naar Jaszkotle. Daar bracht een van de zusters ons lekker snoep en koekjes. We kropen in bed om de volgende dag terug paraat te staan voor de kinderen.

Tot snel!

 

First days…

Geplaatst op door

Witay lieve lezers,

Maandag begonnen we aan onze eerste stagedag, we wachtte Agnieszka en Justyna op in ’the dining room’. Na de eerste kennismaking kregen we uitleg over onze volgcliëntjes en praktische zaken, we werden rondgeleid in het opvangtehuis.
Dan was het tijd om ook met de kinderen kennis te maken, ze kwamen meteen naar ons toe en wouden meteen spelen. We zagen heel veel schattige gezichtjes en al snel werd duidelijk hoe hun beperkingen een invloed hebben op hun ontwikkeling.  We speelden een hele dag samen met hen om een vertrouwensband te creëren. ’s Avonds maakten we een wandeling in de grote stad Jaszkotle, deze is letterlijk 3 straten groot.
Aan de instelling zelf is een parkje en een grote speeltuin waar de kinderen kunnen spelen, ook wij werden even kinds en testten enkele speeltuigen uit. We vonden ook outdoor fitnesstoestellen om aan onze conditie te werken. 🙂 Samen met onze nieuwe vriend ‘Fatty de dikke kat’ gingen we op pad en ontdekten we dat er een pizzeria om de hoek was. (jeeeej!)
Na een dubbele aflevering van Blind getrouwd kropen we in ons bedje om de volgende dag paraat te staan voor de kindjes.


De volgende dag wachtte Agnieszka ons op in de kinézaal waar we ondergedompeld werden in de wereld van Shantala massage en Sherbourne. Al snel leerden we dat Poolse liedjes niet zo makkelijk zijn, dus brabbelden we maar wat mee.
We hebben al veel tijd doorgebracht met onze volgcliëntjes waarbij we ze goed observeerden. Ook gaven we ze voor de eerste keer eten, wat moeilijker bleek dan gedacht. Ze zijn heel hevig en snel afgeleid.
Deze avond kropen we iets vroeger in ons bed na een lachrijke avond, bedankt X-factor!

Woensdag begonnen we met het begeleiden van het ontbijt en ADL’s. Nadien mochten we zelf ontbijten en ons klaarstomen voor onze eerste sessies alleen. We startten met de Shantala massage, nadien deden we ook een sessie Sherborne en probeerden we al enkele Poolse liedjes zelf uit. Lachen verzekerd, zowel voor de kindjes als voor ons. Oefenen is nog aangeraden. Het plan was om meerdere kindjes therapie te geven maar wegens ziekte, lukte dit niet. Als middagmaal kregen de kinderen (en wij) pannenkoeken, wat iets makkelijker binnen ging dan rodebietensoep, die een paar keer op de grond landde.

Bij onze volgcliëntjes ’the twins’ namen we een assessment af: Bayley Scales of Infant Development. We bereidden de test voor gebaseerd op de leeftijd van de kinderen, al snel bleek dat dit veel te hoog gegrepen was. Er was weinig concentratie en uitleg geven aan de kinderen was heel moeilijk, ook al vroegen we hulp aan een zorgkundige die Pools en Engels sprak. Morgen ondernemen we een nieuwe poging.

Nu is het tijd om te gaan eten,
Smaczne!