Ciao cari! (lieverds)

Ondertussen is de tijd weer goed voorbijgevlogen. Inmiddels begin ik helaas al aan mijn laatste 2 weken, maar ik geniet dubbel zo hard. Op stage gaat het elke dag beter en beter, net zoals het italiaans. Inmiddels kan ik het al goed uitleggen aan het team en mijn medestudenten zijn echte cari, ik ben zelfs al uitgenodigd op een kotfeestje woensdag! Festivoo! Ik sta versteld van mijzelf hoe ik op slechts zo een korte tijd al zo goed Italiaans kan spreken, het team waardeert dat enorm en wanneer er een dokter begint in het Engels zegt het team direct ‘No, in Italiano! Lei capisce!’ (dat ik al goed Italiaans begrijp). Het is wel niet te onderschatten. Het is vrij vermoeiend om je een volledige shift te concentreren op de taal, zodat je de dingen die je begrijpt eruit kan halen, maar met veel studeren buiten de uren loont het harde werk. Met complimenten van het team.

Dit zijn enkele foto’s van op stage. Ik had pannenkoeken gebakken omdat dit toch wel iets is dat in België veel gegeten werd. Dat vonden ze zo lief dat ik voor even aanbeden werd, iedereen kwam mij persoonlijk bedanken en zeggen dat het heel lekker was. il dolce!

In de consultatieruimte zag ik plots iets bewegen in een bokaal. Ik dacht dat ik droomde, maar daar stond dus gewoon een pot bloedzuigers op de gootsteen. Gefascineerd stond ik te kijken naar deze lenige beestjes. De dokter lachte en zei ‘oh il sanguisughe’, die gebruiken wij voor amputaties. Deze eten de overbodige cellen op en zorgen tegelijkertijd voor een betere bloedcirculatie. cosy! gezellig zeg.

Afgelopen woensdag ben ik met onze stagecoördinator (Mijnheer Mercuri) en bezoek uit België (mevrouw Boucque) en Marie naar een Italiaanse film gaan kijken, namelijk ‘Maria Montessori’. Ondanks ook deze film volledig in het Italiaans was, kon ik toch perfect volgen. Deze straffe madam, afkomstig van chiaravalle, was de eerste medische student hier. Tussen alle mannen slaagde zij erin zich als volwaardige student te profileren. Uiteindelijk was zij gepassioneerd door Psychiatrie en slaagde zij er dankzij haar zachte aanpak in om de psychiatrische kinderen te leren lezen en schrijven. Iets waar de mannen versteld van stonden en veel respect voor hadden, ondanks de tegenstrijd dat vrouwen dit zogezegd niet konden. Impossibele! een echte aanrader!

Natuurlijk is er ook nog tijd voor bier en plezier! Ik geniet van de lange (strand) wandelingen, een zaterdags loopje in de warme sole, goedkope caffè en heerlijk mangiare. Ook weggaan met de mensen die ik hier al heb leren kennen mag niet ontbreken.

Samen met Marie en Femke op de foto met Tarek, onze favoriete pizzaman hier in Ancona. Met zijn gouden handen kneed hij het deeg tot een hartige pizza (letterlijk en figuurlijk) Delicioso!

Nekeer zot doen met Marie, de andere Erasmus studente die een weekendje op logé kwam! risata! We hebben ons goed geamuseerd!

Manola, mijn huisgenote (linksboven) nam ons mee naar een gekende sushibar hier in Ancona. Voor mij was dit echt il cielo, de hemel, aangezien het een à volonté sushibuffet was. Met dessert! Voor slechts 20 euro had ik een halve liter bier, drie borden sushi en een dessertjesbord gescoord, zeg nu nog eens dat ik niet budgetteer!

Margottina on the modelling as usual 😉

Op de foto met Heidi, de Noorse erasmusstudente die verblijft in Bologna, die op dagtrip was naar Ancona. Tijdens het koffiedrinken hebben we haar leren kennen en vervolgens hebben we gids gespeeld en haar de toeristische trekpleisters wat laten zien. Leuke meid!

Ja tzijn selfies aan de lopenden band vandaag #selfievaneenselfie

Een kaarsje doen branden in de kerk voor mijn cari, want hier in Italië zijn geloof en familie de belangrijkste zingevingen. Mijn nonna (meter) gaat zo fier zijn als ze dit leest.