Buongiorno!

Vandaag was het helaas mijn laatste dag. Morgenavond 1 April neem ik het vliegtuig terug naar ons Belgenlandje. Het afscheid viel mij toch iets zwaarder dan ik dacht. Van mij had het gerust nog wat langer mogen duren.

Ook van het team moest ik vandaag helaas afscheid moeten nemen. Om hen te bedanken heb ik voor hen een fotocollage gemaakt met wat foto’s van op stage en een grotendeels! zelf geschreven kaartje in het Italiaans. Ook een torta mocht niet ontbreken.

Ze waren heel blij om mij te zien en waren heel blij met de kleine verassing die ik gemaakt had. Wat ik niet verwacht had is dat zij ook een verassing voor mij hadden..

Als verassing hadden ze voor mij een prachtige armband met bedeltjes gekocht .Wauw, dat vond ik echt superlief! ik moest mijn best doen om mijn tranen in te houden, maar gelukkig ben ik een sterke meid. Iedereen is mij persoonlijk komen bedanken met een knuffel en twee kussen en dat was van harte wederzijds. De bedeltjes staan symbool voor amore (liefde), Margaritha (De heilige waarvan mijn naam is afgeleid) en fortuna (geluk). De drie belangrijkste waarden voor Italianen.

Om eerlijk te zijn was ik in het begin heel erg kritisch ten opzichte van Erasmus. Alles lijkt overdreven leuk weergegeven op de social media. Je ziet vaak enkel wat ze in hun vrije tijd doen, maar over het studeren/ stage lopen wordt slechts weinig weergegeven. Het lijkt alsof de studenten enkel maar naar feestjes uitgaan en uitstapjes maken, maar over wat er nog allemaal bij komt kijken wordt er weinig gezegt.

Nu mijn Erasmus eropzit kan ik jullie heel eerlijk en open vertellen dat alles wat ik hier gedaan of gezegd heb straight from the heart kwam. Niets overdreven. Ik heb hier een geweldige periode achter de rug. Ik kwam in een topteam terecht en ik had geweldige huisgenoten. Ik heb veel interessante mensen leren kennen en waar ik eerlijk gezegd nog nooit een strijkijzer  of wasmachine van dichtbij had gezien moest ik nu opeens zelf wassen, strijken, koken, kuisen,.. uiteindelijk bleek ik perfect zelfstandig te kunnen leven. De was is geen enkele keer verkleurd en hoewel ik dacht dat ik ging leven op kant-en-klaar maaltijden, slaagde ik er in om dagelijks een gezonde en uitgebreide maaltijd voor mijzelf te koken. Het heeft mij een pak zelfstandiger gemaakt en ik heb mijzelf beter leren kennen. De andere omgeving zet je aan tot denken over je huidige levensstijl. Je begint je af te vragen waarom je bepaalde dingen doet, wat nu eigenlijk belangrijk is in het leven, welke kant je wil opgaan,.. Ik bekijk het leven anders nu, positiever. Ik geniet meer en ik pieker minder. Ik laat alles gewoon op mij afkomen. Familie en vrienden zijn mij nog meer waard dan ervoor en ik heb er andere waarden en normen bijgekregen. Ik durf mij ook meer open te stellen voor onbekende mensen en ik ben een pak socialer geworden. Dat is toch al heel wat op slechts een anderhalve maand.

Tanti auguri!  (Het ga je goed)

Salve!

Wat een bewogen week heb ik weer achter de rug.

Mijn week begon met het trieste nieuws in Brussel. Ik was net op stage toen een van de verpleegkundigen op de afdeling het mij voorzichtig kwam vertellen. Ze gebaarde mij naar de kamer van een patiënt waar ik het nieuws kon volgen via de televisie. Ik moest mij er even bij gaan zetten. Gelukkig vernam ik al snel dat iedereen in orde was. Het hele team was bezorgd over mij en het nieuws. Ook in Italië zijn er terroristen aanwezig en men vreesde voor een aanslag in Rome op Pasen. Che porca miseria! (Mooi vertaald wat een hoopje miserie). Hoe erg ik het ook vind, toch zag ik een regenboog bij de regen. De solidariteit die mensen in deze situaties nog steeds voor elkaar tonen, de posts op facebook, slachtoffers helpen en opvangen, vrijwilligersacties, herdenkingsbijeenkomsten,… België is in rouw, maar wel samen. Op een manier brengt het de mensen toch wat meer bij elkaar. Samen tegen terrorisme, kleine dingen die onze wereld toch weer wat mooier maken. Gisteren nam ik een foto die ik hier symbolisch goed aan kon linken.

Overal ter wereld vind je plaatsen waar mensen slotjes hangen om te bidden voor hoop en liefde. Ook hier in Bologna. Prachtig om te zien dat mensen er in deze donkere dagen nog steeds voor elkaar zijn, het zit nog steeds in ons hart, ook al lijkt het de dag van vandaag nog steeds zoek.

Op stage verloopt alles intussen vlotjes. ik had nooit gedacht dat ik op 1 maand tijd zo vlotjes zou kunnen meedraaien op een anderstalige afdeling. In het begin leek ik wel een eerstejaartje, de verpleegkundige achtervolgen, niet weten wat ze van plan zijn. Nu heb ik zelfs al zelfstandig een opname en anamnese in het Italiaans afgenomen. Bloedafnames en het plaatsen van een infuus begint ook eindelijk te lukken, wat altijd al een zwakte is geweest bij mij, maar In België had ik altijd veel stress omdat het zo snel moest gaan, bijgevolg panikeerde ik en miste ik steeds, waardoor ik er echt onzeker over werd.Hier kreeg ik de tijd die ik nodig had en werd ik gerustgesteld. Ik had geen stress en deze week zijn ze allemaal van de eerste keer gelukt, waar ik natuurlijk heel fier op was. Ik begin de handeling echt te voelen.

Beloproepen beantwoord ik zelfstandig, en het assisteren van de dokter verloopt vlot. Ik ken de termen en kan op voorhand de benodigde materialen klaarleggen. De dokter vroeg mij zelfs al of ik de dag erna ook niet wou helpen. En de verpleegkundigen hebben zelfs al gevraagd of niet terugkom om hier te komen werken. Ik voel mij echt op mijn plaats in deze afdeling. Het afscheid zal mij zwaar vallen. Ondertussen lijkt het Italiaans zodanig een gewoonte te worden dat ik sneller geneigd ben Italiaans te spreken dan Frans. Het is niet onmogelijk in 1 maand. Het team is ontzettend blij dat ik hiervoor zoveel moeite gedaan heb en dit levert mij uiteraard bonuspunten op 😉

Met het topteam!

Met mevrouw Boucqué,  capo sala Francesca en sig. Mercuri mijn stagebegeleider.

Insième con il altro studenti,siamo un po fuori di testa, (Samen met de andere studenten, we zijn een beetje gek) ti amo Rosella en Gaia xx

Wat ik nog gedaan heb deze week is mijn eerste Italiaans verjaardagsfeestje. Dit was op kot van een van de studenten. Ik werd uitgenodigd door Lorenza, op de foto linksboven, een andere leuke studente van op de afdeling. Er waren veel studenten die ik nog niet gezien had, maar het was heel leuk om zoveel interessante mensen te leren kennen, De ene jongen, Aldo, was zelfs ook een belg! Maar na 2 jaar hier studeren heeft hij hier werk gevonden en verblijft hier intussen al 7 jaar. Leuk om zoveel culturen door elkaar te leren kennen!

De vrijdag na de stage zijn we samen Japans gaan eten met Rosella, Gaia, Valentina en Lorenza. voor 15 euro konden we daar 30 menu’s à volonté eten. Ik dacht dat ik veel kon eten, maar Italianen verslaan mij zonder moeite!! Daarna hebben we nog de passetto bezocht en de grotti azzuri (links onder). Het was een aangename uitstap, maar het afscheid viel zwaar. In bocca di luppa!

Om een changé de décors te doen, ben ik gisteren met Marie op daguitstap geweest naar Bologna. Onze gids ter plaatse was Heidi, de Erasmusstudente die we vorige week leerden kennen in de koffiebar.

Weer nog eens pizza gegeten! Bologna is een prachtige stad, vooral als je graag veel kerken bezoekt. Geloof is hier enorm aanwezig, vooral nu het net sabato di pasqua is. Overal waren er net misvieringen bezig en de pastoor? op de foto was net een baby aan het zegenen. In een gedeelte van een klooster is er een grote muur waaraan foto’s hangen van soldaten die voor het vaderland gestorven zijn. Ook deze worden nu extra herdacht. Vele gebouwen hebben overdekte bogen voor het gebouw. Dit dateert van vroeger. Omdat Bologna wou dat mensen droog bleven tijdens de regen, vroeg men aan de bewoners deze bogen te bouwen voor hun huis. In ruil hiervoor kreeg men een belastingsvermindering. Een wistjedatje van ons Heidi

Er is ook veel streetart in Bologna. Veel hiervan gaat over oorlog en terrorisme. Heide vertelde ons dat er op 12 Maart een protestmars was tegen de oorlog. Vele mensen kwamen roepend op straat met vuur. Ze had wel een beetje schrik. Ook zie je veel tekeningen van Anonymous.

Nog wat sfeerbeelden van Bologna. Het was een prachtige uitstap. Heidi heeft ons zelfs uitgenodigd om haar deze zomer eens te gaan bezoeken in Noorwegen, waar we zeker geen nee op hebben gezegd! Zo zie je maar wat een simpele cappuccino hier kan doen in Italië.

Vandaag is het Pasen en viert iedereen dit samen met hun familie. er wordt veel gegeten. Iets heel typisch is het kaasbrood, en de colomba cake. Je hebt er verschillende smaken, deze was met suikerparels, glazuur, amandelen en gekonfijt fruit. Ik ben fan! De cake van 750 gram is dan ook bijna op 😉 Ook de uovi di pasqua worden hier door iedereen gekocht. je hebt ze in kleine formaten voor 5 euro tot de gigantisch grote (zie wijnfles) die meer dan honderd euro kosten! Mamma mia troppo costo!

bonna pasqua! ciao!

Ciao cari! (lieverds)

Ondertussen is de tijd weer goed voorbijgevlogen. Inmiddels begin ik helaas al aan mijn laatste 2 weken, maar ik geniet dubbel zo hard. Op stage gaat het elke dag beter en beter, net zoals het italiaans. Inmiddels kan ik het al goed uitleggen aan het team en mijn medestudenten zijn echte cari, ik ben zelfs al uitgenodigd op een kotfeestje woensdag! Festivoo! Ik sta versteld van mijzelf hoe ik op slechts zo een korte tijd al zo goed Italiaans kan spreken, het team waardeert dat enorm en wanneer er een dokter begint in het Engels zegt het team direct ‘No, in Italiano! Lei capisce!’ (dat ik al goed Italiaans begrijp). Het is wel niet te onderschatten. Het is vrij vermoeiend om je een volledige shift te concentreren op de taal, zodat je de dingen die je begrijpt eruit kan halen, maar met veel studeren buiten de uren loont het harde werk. Met complimenten van het team.

Dit zijn enkele foto’s van op stage. Ik had pannenkoeken gebakken omdat dit toch wel iets is dat in België veel gegeten werd. Dat vonden ze zo lief dat ik voor even aanbeden werd, iedereen kwam mij persoonlijk bedanken en zeggen dat het heel lekker was. il dolce!

In de consultatieruimte zag ik plots iets bewegen in een bokaal. Ik dacht dat ik droomde, maar daar stond dus gewoon een pot bloedzuigers op de gootsteen. Gefascineerd stond ik te kijken naar deze lenige beestjes. De dokter lachte en zei ‘oh il sanguisughe’, die gebruiken wij voor amputaties. Deze eten de overbodige cellen op en zorgen tegelijkertijd voor een betere bloedcirculatie. cosy! gezellig zeg.

Afgelopen woensdag ben ik met onze stagecoördinator (Mijnheer Mercuri) en bezoek uit België (mevrouw Boucque) en Marie naar een Italiaanse film gaan kijken, namelijk ‘Maria Montessori’. Ondanks ook deze film volledig in het Italiaans was, kon ik toch perfect volgen. Deze straffe madam, afkomstig van chiaravalle, was de eerste medische student hier. Tussen alle mannen slaagde zij erin zich als volwaardige student te profileren. Uiteindelijk was zij gepassioneerd door Psychiatrie en slaagde zij er dankzij haar zachte aanpak in om de psychiatrische kinderen te leren lezen en schrijven. Iets waar de mannen versteld van stonden en veel respect voor hadden, ondanks de tegenstrijd dat vrouwen dit zogezegd niet konden. Impossibele! een echte aanrader!

Natuurlijk is er ook nog tijd voor bier en plezier! Ik geniet van de lange (strand) wandelingen, een zaterdags loopje in de warme sole, goedkope caffè en heerlijk mangiare. Ook weggaan met de mensen die ik hier al heb leren kennen mag niet ontbreken.

Samen met Marie en Femke op de foto met Tarek, onze favoriete pizzaman hier in Ancona. Met zijn gouden handen kneed hij het deeg tot een hartige pizza (letterlijk en figuurlijk) Delicioso!

Nekeer zot doen met Marie, de andere Erasmus studente die een weekendje op logé kwam! risata! We hebben ons goed geamuseerd!

Manola, mijn huisgenote (linksboven) nam ons mee naar een gekende sushibar hier in Ancona. Voor mij was dit echt il cielo, de hemel, aangezien het een à volonté sushibuffet was. Met dessert! Voor slechts 20 euro had ik een halve liter bier, drie borden sushi en een dessertjesbord gescoord, zeg nu nog eens dat ik niet budgetteer!

Margottina on the modelling as usual 😉

Op de foto met Heidi, de Noorse erasmusstudente die verblijft in Bologna, die op dagtrip was naar Ancona. Tijdens het koffiedrinken hebben we haar leren kennen en vervolgens hebben we gids gespeeld en haar de toeristische trekpleisters wat laten zien. Leuke meid!

Ja tzijn selfies aan de lopenden band vandaag #selfievaneenselfie

Een kaarsje doen branden in de kerk voor mijn cari, want hier in Italië zijn geloof en familie de belangrijkste zingevingen. Mijn nonna (meter) gaat zo fier zijn als ze dit leest.

Ciao à tutti!

Il tempo vola, de tijd vliegt. Ik ben het hier al goed gewoon en ik heb al spijt dat ik slechts 5 weken op Erasmus ben. Ondertussen is er al een week voorbijgevlogen en stilaan komt de werkervaring dichterbij. Maandag is mijn eerste dag en weet ik op welke dienst ik zal terechtkomen. Ik ben benieuwd en ik hoop dat het allemaal zal meevallen perché tutto è in italiano. De lokale bewoners spreken hier amper Engels of Frans. Af en toe vind je nog eens iemand die het in hakken en stoten kan uitleggen, maar de meesten draaien hun hoofd bij het horen van ‘Io parlo l’ inglese’ (Als je zegt dat je engels spreekt). Gelukkig heb ik altijd mijn woordenboek en mijn talenknobbel op zak en als ik ‘parlare lentamente’ vraag (om langzamer te spreken) kan ik er toch het belangrijkste al uit afleiden.

Op 24 Februari was er een kennismaking met andere Erasmus studenten. Het overgrote deel waren studenten van Spaanse afkomst, maar ook van Krakau en Nederland. Ze kunnen allemaal vloeiend Engels spreken dus dat maakt het communiceren met elkaar gemakkelijk. Er was ook een rondleiding voorzien, maar we zijn samen met de Spaanse Erasmus studenten een koffie gaan drinken. Zij zitten hier al van September dus zij zijn al een beetje onze locals. Hier in Italië betaal je voor een gewone koffie slechts 1 euro en voor een Latte macchiato en chocomelk 1,20 euro. Ik en de andere twee Erasmus studenten van Brussel (zij studeren internationaal verpleegkunde en blijven hier voor 2 maanden) waren geschrokken van deze lage prijzen. Daarna zijn we een beetje gaan winkelen en zijn we in ristorante/pizzeria Rosa een pizza gaan eten. Speciaal voor onze ‘gente di mare’ blauwe ogen had de kok onze pizza’s in een hartjesvorm gemaakt. molto dolce, heel erg lief. De enorme pizza’s en pasta’s kosten hier slechts 7 euro. Voor ons is dit vrij goedkoop. Toen ik dit aan mijn andere huisgenote Manola, una donna multo dolce, een heel lieve vrouw, vertelde keek ze verbaasd op en zei ze dat we in uno dei ristoranti più esclusivi gaan eten waren. Troppo costoso. De horeca is hier dus een pak goedkoper dan in België Het meisje links is Femke en naast mij Marie. Sono due ragazza molto gentile, twee heel vriendelijke meisjes.

Op 25 Februari zijn we in de namiddag nog een latte macchiato gaan drinken in “piccadilly cafè”. Daarna zijn we ons busabonnement gaan halen. De busmaatschappij noemt hier ATMA. Een maandabonnement voor een student kost hier 30 euro. Daarna heeft Femke een heerlijke linguine con salmone e formaggio alle erbe gemaakt voor ons. Daarna ben ik terug naar mijn appartement gegaan.
Toen ik in mijn appartement kwam had Francesco twee van zijn collega’s uitgenodigd. Sèra, een spanjaard en Mirko ” il’ onorevole ” (de honorabele of grote mijnheer). Dat was een grapje van hun omdat hij in de politiek zit, hij is wat ze bij ons een schepene noemen bij de burgemeester, maar voor hun is het de nieuwe president van de italiaanse republiek. Hij komt altijd te laat. Ze vroegen of ik mee at. Het was een pasta con le cozze (mossels) en een speciale saus met ceci, kikkererwten. Delicioso, lekker. Daarna waren het typische italiaanse antipasti, aperitiefhapjes (2e foto rechts). De doos op de ragazzo zijn testa, hoofd (rechts boven) was het dessert. Dit noemt panettone al rhum. eigenlijk is het een soort van rozijnenbrood met rum in, maar ze eten het als cake. Het wordt vooral met kerstmis gegeten. We hebben goed kunnen lachen en het was een leuke avond.

Nu ga ik eens gaan lopen op het strand, per compensare van al die pasta’s en pizza’s 😉

Ciao! à più tardi!
Tot later!

ciao à tutti!

Tijd voor een eerste update!

Inmiddels ben ik zo goed als geïnstalleerd. Gisterenavond om 20u ben ik geland. Ik zit in een gezellig appartementje met 2 andere huisgenoten, die er dit weekend helaas niet zijn, maar deze week zal ik ze normaalgezien wel ontmoeten. Vandaag ben ik opgestaan met een warme stralende zon, heerlijk!  Vervolgens de buurt gaan verkennen en heb ik mijn eerste inkopen gedaan. mama mia al die lekkere etenswaren! Uitgezonderd van het brood lijken alle producten hier veel natuurlijker en minder bewerkt, mozarella, prosciutto, parmegiano pasta pasta pasta! honger zal ik in ieder geval niet hebben, het eten in Italië is delicioso! Aangezien het appartement slechts 200 meter van de kust ligt, mag een dagelijkse passeggiata sulla spaggia (een strandwandeling dus) zeker niet ontbreken. ook het riuniti ospedale, het ziekenhuis waar ik de komende maand ervaring zal opdoen, heb ik al eens verkend. Het is een vrij groot ziekenhuis met veel gangen, een echt labirinto (doolhof). Morgen is het tijd om Ancona city te gaan ontdekken, ik kijk er al naar uit. Ik hou jullie zeker en vast op de hoogte!

A più tardi!

Tot later! Lees verder →