Deze week een bericht over de voorbije twee weken. Jammer genoeg waren er in week vijf niet zoveel sessies.

Mijn volgcliënt kon niet naar de sessie komen en ook op de andere dagen was er steeds een cliënt die cancelde of gewoon niet kwam opdagen. Dit is heel jammer, maar ook de realiteit in een privé praktijk. Deze week was er veel administratiewerk zoals het schrijven van een report over een assessment, het schrijven van verslagen voor NDIS (het National Disability Insurance Scheme hier in Australië) en nog heel wat opzoekwerk om de sessies evidence based te ondersteunen.

De sessies die wel plaatsvonden waren heel interessant, de meeste cliëntjes vertoonden ander gedrag dan voorgaande sessies. Dit was even verschieten voor sommigen onder hen, maar zorgde soms ook voor een aangename verrassing. Enkele cliëntjes die normaal heel erg rustig zijn en goed meewerken tijdens de sessies vertoonden probleemgedrag en hadden opeens een heel andere aanpak nodig. De cliëntjes die normaal heel wat probleemgedrag vertoonden, deden dan weer heel goed mij tijdens de sessie. Dit toonde aan dat kinderen erg verschillen en dat ook elk kind individueel kan verschillen van dag tot dag. Op dinsdag vond er een overleg plaats in de kleuterschool van een cliëntje. Dit was mijn eerste multidisciplinaire overleg hier in Australië. De kleuterjuf, psychologe en ouders waren aanwezig in het overleg. Dit was zeer interessant omdat ik een heel andere kant van het kindje leerde kennen. Tijdens de sessies vertoont hij vaak probleemgedrag. Hierdoor en door de verhalen die de mama vertelde, had ik me een beeld gevormd over het kind. Dit overleg toonde me dat er nog een heel andere kant aan hem was en dat hij eigenlijk niet helemaal is zoals ik me voorstelde. Op vrijdag bracht ik een bezoek aan een lokale lagere school. Ik stelde me tijdens de sessies vaak vragen over de manier van lesgeven en het onderwijs hier. Veel van de cliëntjes kunnen niet lezen en schrijven naar de verwachtingen die ik heb voor hun leeftijd. Daarom wou ik graag eens een kijkje gaan nemen. Ik was heel verbaasd over de manier van werken en ik begrijp ook beter hoe het komt dat veel van de cliëntjes niet presteren naar wat ik zou verwachten met mijn achtergrondkennis van het onderwijs in België.

Op maandag was het labour day een feestdag hier. Dinsdag was het kindje waarover we overleg hadden in de kleuterschool de eerste cliënt van de dag en wat een verrassing toen ik ook voor de eerste keer tijdens de sessie die lieve en zorgende kant van hem zag. Deze sessie was heel leerrijk omdat ook hij heel goed mee deed en ik veel aspecten van de therapeutische aanpak kon onderscheiden. ’s Namidags stond een ander multidisciplinair overleg gepland, maar deze werd afgezegd door de zorgverstrekkers van de cliënt. Dit was jammer want het was een ‘mental health’ overleg. Dit had me meer inzichten kunnen geven over mentale gezondheid hier. Woensdag was een rustige dag, maar ze vloog zo voorbij. De eerste sessie was met een cliëntje die ik nog niet eerder had ontmoet. Het kindje had moeite met het onderhouden van vriendschappen door een tekort aan sociaal aanvaardbaar gedrag. De tweede sessie was een mental health sessie van een cliënt met zijn vrouw. Om de twee weken is het een sessie waar de vrouw meekomt. Dan evalueren we hoe het gaat en welke stappen er nodig zijn om ervoor te zorgen dat de cliënt zo goed mogelijk kan functioneren. ’s Namiddags stonden nog twee sessies op het programma met twee cliëntjes die ik al redelijk goed leerde kennen. Deze sessies verliepen, net als maandag, wat anders dan ik had gedacht. Volgens mij hangt er deze week iets raar in de lucht. Veel cliëntjes gedragen zich helemaal anders dan hoe ik hen kende. Ook bij deze sessies zag ik eens een andere kant van de kindjes en had ik ook de kans om mijn therapeutische aanpak hieraan aan te passen. Ik leerde hier de voorbije weken heel wat manieren om met ‘probleemgedrag’ om te gaan en deze komen zeker goed van pas deze week! De eerste sessie van donderdag was een twee uur durende sessie met twee broers. Dit is één van de sessie die mij het meest uitdaagt. Dit omdat ik niet helemaal hetzelfde inzicht heb in de situatie als mijn mentor en het daarom voor mij moeilijk is om de sessies op een bepaalde manier te geven. Ik doe mijn best om te vooropgestelde doelen te bereiken, maar dit lukt niet altijd. Daarom vraag ik me soms af of ik deze cliëntjes wel help de occupationele tevredenheid te bereiken. De namidag hield opnieuw veel papierwerk in. Het schrijven van verslagen na het afnemen van een ‘play assessment’ en het beargumenteren waarom verzwaarde dekens/kleren wel degelijk een meerwaarde kunnen zijn voor bepaalde kinderen met sensorische verwerkingsproblemen. Mijn verslag hierover zou gebruikt kunnen worden om de NDIS een reden te geven om cliënten een bedrag toe te kennen voor de aankoop van een verzwaard deken. Dit kan voor kinderen die, bijvoorbeeld, lijden aan autisme spectrum stoornis een copingmechanisme zijn. Vrijdag is de langste en vermoeindste dag van de week, met een laatste sessie die duurt tot 18u30. Vlak na de middag hebben we een sessie met een kindje met autisme, die nog niet in volzinnen spreekt en die heel sterk is. Hij loopt af en toe weg en dan moeten we ons echt helemaal smijten om hem bij ons te houden. Er is heel veel kracht nodig om het kindje aan zijn gegeven opdracht te zetten en ook te houden. In zijn enthousiasme stak hij per ongeluk zijn vinger in mijn oog… De reactie die daarop kwam deed mijn hart helemaal smelten. Hij excuseerde zich zeker driemaal en wou me ‘verzorgen’ door een knuffel te geven. Dit laat zien dat ook deze kindjes die moeilijker dingen kunnen overbrengen omdat ze verbaal niet zo sterk zijn, ook gevoelens hebben die ze willen overbrengen. Dit besef deed me even stilstaan bij hoe moeilijk deze kindjes het moeten hebben. Wat gaat er allemaal in hun hoofd om dat ze niet kunnen delen met de buitenwereld? Na deze sessie was het tijd voor nog wat administratiewerk en daarna de kooksessie. Deze sessie loopt vaak wat uit omdat het resultaat een belangrijk onderdeel is van deze sessie. Dit zijn heel leerrijke sessies aangezien beide cliënten, twee broers, veel verschillende handelingsproblemen vertonen. Dat ik een stukje taart mee naar huis mocht nemen was een leuke bonus!