De eerste vier weken van de buitenlandse stage zijn achter de rug. De tijd vliegt hier voorbij! Deze week was opnieuw een interessante week.

Op maandag had ik vrij, maar dinsdag vlogen we er meteen weer in. De dag startte met het opstellen van een ‘sensory diet’ voor één van de cliëntjes. Ik zocht wat informatie op en begon goede moed aan het opstellen van een actieplan. Dit was toch een beetje moeilijk dan ik dacht. Puur theoretisch is het duidelijk wat er moet gebeuren, maar elk kind is anders. Het feit dat ik de kindjes slechts één keer per week zie, maakt het moeilijk om ze echt goed te leren kennen. Enkel zo kan je een goed ‘sensory diet’ opstellen. Enkel wat echt werkt, mag/kan je implementeren in het dieet. Anders heeft het toch geen zin. Daarna was het tijd voor een mental health cliënt. Ik gaf mijn eerste sessie relaxatie helemaal zelf! Mijn zenuwen waren nergens voor nodig want de cliënt gaf me na de relaxatie het grootste compliment dat je kan krijgen na een relaxatiesessie… ‘Ik ben helemaal ontspannen.’ Na deze rustige en ontspannende sessie was het tijd voor wat actie dacht het volgende cliëntje. Het werd een intensieve en vermoeiende sessie. Niet enkel omdat ik grotendeels de leiding van de sessie op mij nam, maar ook omdat ik de oefeningen moest voordoen en geloof mij maar ‘animal walks’ zien er heel leuk en makkelijk uit, maar ik spreek nu uit ondervinding dat deze heel vermoeiend kunnen zijn! Om de dag af te sluiten stond er nog een ‘social explorers’ sessie gepland. Dit is een groepssessie die zich toespitst op het ontwikkelen en inzetten van sociale vaardigheden.

Ik bereidde een ‘sensory path’ voor en mocht deze activiteit ook uitleggen en begeleiden. Aangezien er een aantal moeilijkheden waren met één van de deelnemers begon ik aan de instructie met drie kindjes in plaats van vier. Net als vorige week was deze sessie een hele uitdaging… De kinderen vertoonden wat probleemgedrag en het was moeilijk om hun aandacht te krijgen. Uiteindelijk ben ik er toch in geslaagd om de opdracht uit te leggen en hen de opdracht ook te laten uitvoeren. Dit verliep niet helemaal zoals gepland, maar aan de vooropgestelde doelen werd gelukkig wel gewerkt. De doelen zijn nog niet helemaal bereikt, maar dit is normaal. Na de sessie zei Soetkin me dat ik het wel goed had gedaan, maar dat het een zeer uitdagende groep is die heel moeilijk in de hand te houden is. Ik ben dus weer een ervaring rijker!

Woensdag is een dag die iets rustiger van start gaat. Voor de middag hebben we een hele lieve mental health cliënt. Dat is altijd een fijne afwisseling van de drukke sessies met de kindjes. Na de lunch kwamen er drie cliëntjes langs. Hun doelen lagen wat in dezelfde lijn en daardoor was de inhoud van de sessies wat gelijkaardig. We werkten met cijfers aan elke activiteit die aangaven in welke volgorde de activiteiten uitgevoerd zouden worden. We begonnen met een obstacle course hierbij ligt de nadruk op grove motoriek en sensorische input verwerken. Daarna werd overgegaan naar de schommel en werden er enkele oefeningen uitgevoerd met en zonder fitnessbal. Hierbij lag de nadruk op sensorische input verwerken en tot rust komen door lineaire en deep pressure movements. Daarna werd overgegaan tot een andere oefening met de bal die voor vele kindjes het hoogtepunt van de sessie is! De kindjes nemen plaats op de bal, steken hun armen in de lucht en worden dan door mij of Soetkin op en neer geduwd.Na tien keer bouncen op de bal worden ze op een hoop zachte kussens gegooid. Dit heeft meestal een kalmerend effect op de kindjes. Daarna wordt de sessie afgerond met, als er nog tijd is, een laatste activiteit die het kind leuk vind. Hieronder kunnen jullie enkele foto’s zien die jullie een beeld kunnen geven van wat ik doe.

Deze week was donderdag een rustdag. In de voormiddag stond een sessie van twee uur gepland met twee broers. Zij ondervinden moeilijkheden in samen spelen. Deze sessie was een observatiesessie om alle moeilijkheden en mogelijkheden in kaart te brengen. Om aan de hand hiervan verdere doelen op te stellen. Hierna stond een mental health cliënt gepland, maar zij is jammer genoeg niet komen opdagen. ’s Middags gingen we lunchen in het community center in Inverloch. Elke maand maken mensen met een beperking een lunch klaar en bedienen de mensen die willen komen eten. Na de lunch mag je dan betalen hoeveel je vindt dat de lunch waard was. Daarna had Soetkin een meeting waar ik niet mee naartoe mocht. Ik ging naar de bib en werkte wat aan mijn stageverslagen. Daarna was het tijd voor mijn tussentijdse evaluatie… Net als de Australische cultuur verliep die heel relax… op het strand! De evaluatie was goed en ik weet welke mijn werkpuntjes zijn. Op naar verbetering tijdens de volgende vier weken stage. Na de evaluatie ging ik nog even uitwaaien op het strand. Ik ben eerder gesmolten… het is hier héél warm!

Vrijdag stond er weer een drukke dag op het programma. Het eerste cliëntje was een hele uitdaging. Ik kreeg van Soetkin de kans om de leiding te nemen tijdens deze sessie, maar dat duurde niet zo lang. Het kindje met autisme was zo energiek en het was onmogelijk om tot hem door te dringen. Doordat ik de leiding nam bij het geven van de sessie zorgde ervoor dat hij erg overstuur was. Deze verandering was een te grote stap voor hem en Soetkin nam de leiding over, dit was wel een zeer leerrijke ervaring! Ik leerde dat ik (bij deze cliënt dan toch) een wat ‘hardere’ aanpak mag hanteren. Het kindje voelt fysiek bijna geen pijn. Hem dus eens wat harder vasthouden aan de hand of hem omhoogtrekken kan dus helemaal geen kwaad, maar dat voelde zo raar aan om dit toch te doen… Hierna stond er nog een sessie gepland met een meisje. Deze sessie stond in het teken stond van omgaan met zaken die je wel en niet in de hand hebt. Ik begeleidde een groot deel van de sessie zonder directe aanwezigheid van Soetkin en alles verliep zo vlot! Dat was een leuk gevoel na de uitdagende sessie van een uurtje ervoor. Vrijdagen zijn altijd lange dagen want ook deze vrijdag stond er een sessie gepland met twee broers. Deze begint om 16u45 en duurt tot 18u45. Om te werken aan executieve functies maakten we pannenkoeken. Soetkin en ik werkten met een doorschuifsysteem. De eerste broer ging eerst bij Soetkin om wat cognitieve vaardigheden in kaart te brengen en de andere broer bakte bij mij pannenkoeken. Na ongeveer 45 minuten werd er gewisseld van therapeut om de sessie daarna af te sluiten met lekkere pannenkoeken! Daarna moesten Soetkin en ik de afwas nog doen aangezien we een beetje tijd te kort hadden met de jongens tijdens de sessie. Om 19u kon ik dan huiswaarts vertrekken om te genieten van het weekend. Of het genieten is geworden, zal ik jullie later kunnen laten weten… Als ik nog niet weggesmolten ben 🙂