Hallo iedereen!
Week 2 zit er ondertussen ook alweer op! Lino heeft jammer genoeg niet zo veel te doen op zijn dienst. Dus is hij af en toe mijn dienst komen bezoeken om toch eens wat actie te zien. Nico heeft zeer veel wonden op zijn dienst. Nu zijn er ook weer een paar patiënten bij gekomen met grote brandwonden en de wekelijkse wonden van te vallen met de yakarta zijn er ook nog steeds. Op chirurgie liggen er momenteel zo’n 30mensen. Heel de dienst zit helemaal vol.
We hebben ook kunnen aansluiten bij operaties. Woensdag hebben we een openbeenbreuk thv de femur gezien. De jongeman was gevallen met zijn yakarta. Was wel een zeer interessante operatie om te zien. Men klopt dus met een hamer een ijzer baartje in de femur om dan zo het ander stuk over te kunnen zetten. Zo kan men eigenlijk langs de binnenkant spalken. Maar het was wel even schrikken toen je ze de ijzeren staaf erin zag kloppen met beitel en hamer. Maar het werkte wel goed en de jongeman zijn been staat weer goed. Het enige nadeel is nu wel dat de jongeman eigenlijk nog een controle radiografie moest laten nemen om te zien of het bot nu wel degelijk goed stond. Maar hij heeft dit geweigerd aangezien dit hem te veel kostte.
Nico heeft ook eens opgezocht wat de kostprijs is voor alle operaties en bloedafnames die ze hier doen. Zo is hij te weten gekomen dat je 2000 FCFA betaalt per nacht dat je in het ziekenhuis ligt. Dat een operatie makkelijk 40.000 FCFA tot 50.000 FCFA kost en dat om je bloed te laten testen op anemie enz je bijvoorbeeld 10-15.000 FCFA betaalt. En als je weet dat hier sommige mensen maar 80.000 FCFA verdienen dan weet je dat dit een grote hap uit hun budget is. Ook zijn er mensen die in de brousse wonen en je hebt dus vaak voor dat deze mensen gewoon niet kunnen betalen wat soms tot zeer pijnlijke situaties lijdt. Want gratis werken doen ze natuurlijk ook niet graag en is gewoon onmogelijk.
Nico heeft ook donderdag en vrijdag heel de dag op het operatiekwartier mogen staan. En Lino kwam dan altijd wat later ook meekijken. We hebben jammer genoeg niets mogen doen buiten wat materiaal aangeven. Maar we hebben wel zeer interessante operaties gezien. We hebben een blaasruptuur, chronische osteomyelitis, hernia door een navelbreuk en tot onze verbazing deden ze bij dit laatste nog snel een besnijdenis van het jongetje ook.
De blaasruptuur was eerst sonde steken dan insnede maken en alles met het aspiratietoestel opzuigen dat uit de blaas was gekomen. Hierna draad nemen en de ruptuur toenaaien. En men testte toen dan is of er wel degelijk niets meer uitliep. De hernia door navelbreuk was eerst een insnede maken dan de hernia zo goed mogelijk evacueren en deze afnaaien. En hierna knipte men deze los en weer alles toenaaien. En tijdens deze operatie hebben ze de jongen ook nog snel besneden, om alles in 1 keer gedaan te hebben. Dan de chronische osteomyelitis was wel iets zeer impressionant om te zien. Dit is dus eigenlijk een ontsteking in het bot waardoor ze een wonde had in haar been waar dus zo het pus uitkwam. En op het eerste zicht als je de wonde ziet lijkt dit een zeer normale wonde waar gewoon pus uitkomt en die je normaal kan verzorgen. Maar de dokter vond dat het genezingsproces te lang duurde en had de familie dus aangedrongen om een radiografie te laten nemen. Waarop dus te zien was dat dit niet zomaar een gewone wonde was.
De operatie zelf was impressionant en we hebben hier wel een filmpje van maar zullen dit jullie besparen omdat dit niet echt voor gevoelige kijkers geschikt is. Moesten jullie het toch graag eens bekijken mogen jullie ons altijd een berichtje sturen. Maar dus door deze ontsteking was een stuk van haar bot al aan het afsterven waardoor de arts dit allemaal moest wegkloppen met hamer en beitel. Wat niet zo’n smakelijk beeld was om te zien. Gelukkig was de necrose nog niet groot en zeer oppervlakkig waardoor de arts niet alles moest wegkloppen. Hierna plaatsten ze een drain en alles weer toenaaien. Nu hadden ze wel een klein foutje gemaakt. De anesthesist dacht dat de operatie gedaan was en had het meisje al laten ontwaken. Probleem was dat de verpleegkundige nog aan het naaien was. Waardoor het meisje natuurlijk helemaal begon te kronkelen van de pijn. Dus moest de anesthesist het meisje weer in slaap doen zodat de verpleegkundige toch zijn werk kon afmaken. Ze hebben ons ook al uitgelegd hoe we juist moeten naaien maar we hebben dit nog niet zelf mogen doen. Ook verdoven ze soms maar half doormiddel van een epidurale.
Ook werd er aan Lino gevraagd wat pre eclampsie juist is. Maar jammer genoeg wisten we geen van beiden wat dit juist was. Kennelijk is dit een zwangerschapsvergiftiging maar dit wisten we dus helemaal niet. Maar kennelijk komt dit hier wel nog vaak voor. Dus nu hebben we dit allemaal opgezocht en gaat Lino hier maandag een presentatie over geven aan de dokter.
Ook gingen we donderdag net weg toen er via urgences een vrouw was toegekomen. De vrouw had de liefde bedreven met haar man maar kennelijk is er toch ergens iets goed fout gelopen want de vrouw haar vagina was helemaal kapotgescheurd. De vrouw leed natuurlijk superveel pijn maar nu was er een ander probleem nog. Ze had namelijk net gegeten dus de dokters konden haar niet onder anesthesie brengen. Dus de vrouw heeft moeten wachten tot de avond om geopereerd te worden.
Zo dit waren onze avonturen van week 2. Het is hier momenteel een lekkere 42 graden met een goed windje. Dus wij gaan even een zwembadje gaan opzoeken.
Djeuredjef pour lire et Tchikanam!
Bedankt om te lezen en tot later !
Lino & Nico