Voor dag 3 stond er een bezoek op de planning aan het Royal Hospital of Donnybrook. Dankzij het voorbereidingswerk de avond voordien wisten we waar we onze bus moesten nemen en dat we met gepast geld moesten betalen. De buschauffeur heeft namelijk een kassa die geen klein geld teruggeeft, terwijl de buschauffeur de ogen op de weg gericht hield vroeg hij waar we moesten zijn en zei vervolgens hoeveel we moesten betalen.
Eens dat we ons een plaatsje konden bemachtigen op de bus kwam de stress naar boven. waar moesten we nu afstappen? Op de site van de lokale bus vind je wel welke bussen je kan nemen, welke richting ze uitgaan, maar de informatie omtrent waar je het best afstapt om op je eindbestemming te geraken ontbreekt. Eens we een bekende straatnaam op het schermpje zagen verschijnen wisten we dat we konden afstappen. Vanaf de halte was het ongeveer nog een 7-tal minuutjes wandelen en konden we het ziekenhuisdomein betreden. Eens dat we door een impressionante poort gestapt waren kwamen we terecht op een mooi, groot en groen domein.
Na het volgen van de bordjes naar de receptie kwamen we 10 minuten voor de afgesproken tijd toe. We werden begeleid naar de inkomhal en mochten daar plaatsnemen in de zeteltjes. Om 9u15 kwam M. ons begroeten en nam ze ons mee naar de ergotherapeutische afdeling. Op deze afdeling bevonden zich de bureaus, waaraan alle administratieve werken gebeurden, evenals de therapielokalen.
Na de rondleiding op de afdeling nam ze ons mee voor een rondleiding doorheen het gehele ziekenhuis. We kregen de verschillende afdelingen te zien waarbij M. ons meer uitleg aanbood omtrent de meest voorkomende problematieken (Multiple Sclerose, Cerebrovasculair Accident, Niet Aangeboren Hersenletsel, Parkinson, Alzheimer, etc.) en hun aanpakstrategieën (Energiebesparende technieken, Relaxatie, Yoga, Tuinieren, Muziektherapie, Creatieve Ateliers, Cognitieve Gedragstherapie, Rolstoeltraining, etc.)
Een kleine koffiepauze tijdens de rondleiding gaf ons de ideale kans om onze (nog niet beantwoorde) vragen te stellen aan M.. Tijdens dit interview leerden we kennis maken met studenten die studeren aan Trinity College zij boden ons meer informatie aan over hoe de opleiding hier in Dublin eruitziet.
Toen de rondleiding hervat werd kwamen we op een gegeven moment op de ambulante afdeling waarbij patiënten met verschillende problematieken begeleid worden door ergotherapeuten en fysiotherapeuten. Zo mochten we kennismaken met P. die ons beeldmateriaal liet ziet van patiënten met Parkinson voor en na de therapie. De resultaten die P. met zijn patiënten behaalde waren verbluffend.
Morgen volgt ons tweede bezoek. Dan trekken we richting Highfield Healthcare, morgen hier meer over.
Féach tú amárach! (Tot morgen!)