Saint John of God Hospital

Vandaag, 6/04/2018, hadden we om 11u30 een afspraak in het Saint John of God hospital (een psychiatrisch ziekenhuis). Eens op onze bestemming gingen we naar het onthaal om onszelf aan te melden. Daar werden we doorverwezen naar een ruimte die je zou kunnen omschrijven als de lobby van een hotel. Vervolgens werden we daar door een beveiligingsagent geëscorteerd naar de wachtzaal waar O. ons zou komen halen.

O. nam ons mee richting haar kantoor waar een kleine introductie kregen van hoe ze binnen de instelling tewerk gaan. Daar verduidelijkte ze dat zij hoofd/manager was van de ergotherapeuten. Tijdens het stellen van onze vragen werd duidelijk dat het Saint John of God Hospital op vrijwillige basis functioneert. Ze horen dus niet binnen de publieke of private sfeer zoals de eerdere hospitalen die we hier bezocht hebben. Binnen deze instelling zijn er 8 ergotherapeuten tewerk gesteld die elk hun eigen specialisatie hebben. Deze ergotherapeuten zijn verdeeld over de verschillende afdelingen en vormen met de andere paramedische disciplines per afdeling een multidisciplinair team. O. maakte ons duidelijk dat de ergotherapeuten zowel op hun eigen afdeling tewerk gesteld werden als dat ze deelnamen in de therapieën die op de ergotherapeutische afdeling werden plaatsvonden. Zo werd er voor ons duidelijk dat het Saint John of God Hospital verschillende leeftijdscategorieën onder zijn vleugels nam. Van de 175 patiënten bestond de grootste groep (62%) uit angststoornissen en stemmingsstoornissen.

De andere 7 groepen werden als volgt opgedeeld:

  • Een groep van de leeftijd van 12 tot 18 jaar;
  • Een groep psychose;
  • Een groep voor volwassenen (65+);
  • Een groep dementie;
  • Een groep verslavingen;
  • Een groep eetstoornissen;
  • Als laatste een groep van patiënten die zich op een gesloten afdeling bevonden uit voorzorgsmaatregel om ze te beschermen tegen anderen en zichzelf.

Voor deze zeer verschillende problematieken werd er binnen de instelling een schema opgemaakt met de verschillende activiteiten waaraan ze konden deelnemen. Er werd een onderscheid gemaakt tussen activiteiten waaraan iedereen op vrijwillige basis mag deelnemen en activiteiten die enkel voor een specifieke doelgroep voorbeschikt was. Voor deze activiteiten moest men op voorhand gescreend worden of men hierin mocht participeren. De therapieën die aangeboden worden, bestaan uit:

  • Mindfullness
  • Slaaptherapie
  • Relaxatie en stretchen
  • Gymnastiek
  • Muziektherapie
  • Sensorische integratie therapie
  • Mentale aerobics (quiz, sudoku, …)
  • Creatieve therapie
  • Kooktherapie
  • Dramatherapie

Na het interview met O. kregen we nog twee ergotherapeuten te spreken. Zij waren geïnteresseerd naar hoe de opleiding ergotherapie er in België uitzag. Na hun uitleg van wat de specifieke therapieën inhielden vroegen ze ons of er verschil was met de therapieën die in België worden aangeboden. Vanuit eigen ervaringen gesproken vertelden we hen dat wij binnen de psychiatrie nog geen kennis gemaakt hadden met sensorische integratie therapie. Als afsluiting kregen we een rondleiding waarbij we de verschillende therapielokalen te zien kregen. Hiervan konden we jammer genoeg geen fotografisch materiaal nemen mits de strenge privacy.

Het vierde bezoek op een rij zit erop. Na vandaag zullen we nog wat cultuur van de stad opsnuiven.

Tot een van deze dagen…

 

 

Highfield Healtcare

Vandaag, 4/04/2018, stond bezoek 2 gepland om 10u45. Vandaag gingen we een dagje spenderen in Highfield Healthcare. Highfield Healthcare is een private instelling voor mentale ziektes waarbij patiënten tussen de leeftijd van 50-65 jaar residentieel kunnen verblijven voor de rest van hun dagen. Highfield Healthcare geeft zowel zorg voor personen met alzheimer en dementie als voor personen die kampen met psychische problematieken. Highfield Healthcare bied ook een ambulante rehabilitatie aan voor personen onder de leeftijd van 65 jaar.

 

Hier werden we barmhartig ontvangen door J. Ze nam ons mee naar de tafeltjes, die zich naast de receptie bevonden, waar we ons even konden neerzetten. J. begon te vertellen over de geschiedenis van de instelling, dat ze tot een vijf à zes jaar terug nog in een ander gebouw gevestigd waren (op hetzelfde domein). Eveneens vertelde J. ons dat Highfield Healthcare zich al 6 generaties lang onder het bewind vond van één familie. Vervolgens kregen we, voor we kennis mochten maken met M., een korte rondleiding. Hierbij liet ze ons de afdeling zien waar personen met een vergevorderd stadium van dementie verbleven.

Zo vertelde J. ons over  het project dat ze binnen de afdeling hadden opgestart om de lift aangenamer te maken voor de bewoners. Er waren namelijk veel bewoners die het maar eng vonden om een lift te nemen die er kaal en koel uitziet. Zo hebben ze immers ook de bewoners hun kamer op de afdeling gedecoreerd alsof het hun eigen huis is. Met een voordeur, een huisnummer en een straatnaam om voor de bewoners een meer huiselijke sfeer te creëren op de afdeling.

Tegen een uur of 11 nam J. ons mee naar M. de ergotherapeut die we een dag mochten volgen. M. was ergotherapeut op drie verschillende afdelingen waarbij ze therapie voorzag voor bewoners die zich in een verschillend stadium van hun dementie bevonden. M. bood verschillende soorten therapieën aan, (creatieve therapie, reminiscentie, ROT, ontbijtclub, kookgroep, tuinieren, relaxatie, sensorische stimulatie, geheugentraining), waarvan we een creatieve therapie met een kleine groep mannen hebben mogen meemaken.

Na ons middagmaal, Lasagne and chips, dat we gratis aangeboden kregen mochten we deelnemen aan een groepsactiviteit waarbij de muziektherapeut en de fysiotherapeut betrokken waren. Dit is een experiment dat ze een vijftal weken geleden opgestart hebben om aan te tonen dat muziek een positieve invloed uitoefent op zowel de aandacht als op de bewegingsdrang van de bewoners. We konden na de groepsactiviteit vaststellen dat de bewoners actiever en vrolijker waren.

Als afsluiting van onze dag kregen we een beter beeld van hoe M. het klinisch redeneerproces doorloopt en de daarbij horende formulieren en documentatie invult.

Morgen om 10 uur trekken we naar HOPE Medical Centre. Hierover morgen meer!

Codlata go maith! (Slaap lekker!)

 

The Royal Hospital of Donnybrook

Voor dag 3 stond er een bezoek op de planning aan het Royal Hospital of Donnybrook. Dankzij het voorbereidingswerk de avond voordien wisten we waar we onze bus moesten nemen en dat we met gepast geld moesten betalen. De buschauffeur heeft namelijk een kassa die geen klein geld teruggeeft, terwijl de buschauffeur de ogen op de weg gericht hield vroeg hij waar we moesten zijn en zei vervolgens hoeveel we moesten betalen.

Eens dat we ons een plaatsje konden bemachtigen op de bus kwam de stress naar boven. waar moesten we nu afstappen? Op de site van de lokale bus vind je wel welke bussen je kan nemen, welke richting ze uitgaan, maar de informatie omtrent waar je het best afstapt om op je eindbestemming te geraken ontbreekt. Eens we een bekende straatnaam op het schermpje zagen verschijnen wisten we dat we konden afstappen. Vanaf de halte was het ongeveer nog een 7-tal minuutjes wandelen en konden we het ziekenhuisdomein betreden. Eens dat we door een impressionante poort gestapt waren kwamen we terecht op een mooi, groot en groen domein.

  

Na het volgen van de bordjes naar de receptie kwamen we 10 minuten voor de afgesproken tijd toe. We werden begeleid naar de inkomhal en mochten daar plaatsnemen in de zeteltjes. Om 9u15 kwam M. ons begroeten en nam ze ons mee naar de ergotherapeutische afdeling. Op deze afdeling bevonden zich de bureaus, waaraan alle administratieve werken gebeurden, evenals de therapielokalen.

  

Na de rondleiding op de afdeling nam ze ons mee voor een rondleiding doorheen het gehele ziekenhuis. We kregen de verschillende afdelingen te zien waarbij M. ons meer uitleg aanbood omtrent de meest voorkomende problematieken (Multiple Sclerose, Cerebrovasculair Accident, Niet Aangeboren Hersenletsel, Parkinson, Alzheimer, etc.) en hun aanpakstrategieën (Energiebesparende technieken, Relaxatie, Yoga, Tuinieren, Muziektherapie, Creatieve Ateliers, Cognitieve Gedragstherapie, Rolstoeltraining, etc.)


Een kleine koffiepauze tijdens de rondleiding gaf ons de ideale kans om onze (nog niet beantwoorde) vragen te stellen aan M.. Tijdens dit interview leerden we kennis maken met studenten die studeren aan Trinity College zij boden ons meer informatie aan over hoe de opleiding hier in Dublin eruitziet.

Toen de rondleiding hervat werd kwamen we op een gegeven moment op de ambulante afdeling waarbij patiënten met verschillende problematieken begeleid worden door ergotherapeuten en fysiotherapeuten. Zo mochten we kennismaken met P. die ons beeldmateriaal liet ziet van patiënten met Parkinson voor en na de therapie. De resultaten die P. met zijn patiënten behaalde waren verbluffend.Morgen volgt ons tweede bezoek. Dan trekken we richting Highfield Healthcare, morgen hier meer over.

Féach tú amárach! (Tot morgen!)