Onze stageweek zit er inmiddels op. We zullen onze ervaringen op een rijtje zetten om jullie daarmee hopelijk ook warm te maken voor een stage in het ziekenhuis.
De doelgroep van de kliniek zijn enerzijds mensen met neurologische aandoeningen zoals een post CVA-patiënten en chronische aandoeningen zoals MS en parkinson. Anderzijds ontvangen ze ook orthopedische patiënten die bijvoorbeeld een knieprothese hebben, rheuma hebben, rugklachten hebben,… De chronische patiënten komen jaarlijks gedurende enkele weken naar het revalidatiecentrum om hun mogelijkheden opnieuw te verbeteren.
In de volgende alinea’s zullen we het hebben over de opvallendste verschillen en gelijkenissen tussen België en Zwitserland qua behandelplan.
Ten eerste viel ons op dat men in het revalidatiecentrum zeer cliënt-centred werkt. Dit tracht men te verwezenlijken aan de hand van focusgroepen. Men maakt nog maar een jaar gebruik van dit systeem. In de instelling bestaan er een aantal programma’s, bijvoorbeeld arm-handtraining, arbeidsreïntegratie, basis, mobiliteit enzoverder. Aan de hand van de mogelijkheden en de wensen van de cliënt zal elke persoon onderverdeeld worden in een bepaalde categorie. Deze focusgroepen zorgen er eveneens voor dat er meer tijd vrijkomt voor elke patiënt. In België is men zeer strikt op de half uur therapie die elke patiënt krijgt. In Valens is de tijd afhankelijk aan de nood van de cliënten. De ergotherapeut neemt ook steeds de CMOPE af bij een intake, hierdoor wordt extra ingezet op de thuiscontext, rollen en interesses van de patiënt. Ook assessment als de nine peg hold test, box and blockx test, jebsen hand test,… worden standaard afgenomen bij de opname en bij het verlaten van het revalidatieziekenhuis. Op die manier kan progressie die de patiënt gemaakt heeft aangetoond worden. Wat opgemerkt werd, was dat een ergotherapeut geen cognitieve assessment afneemt in de instelling. Dit wordt gedaan door de neuropsycholoog. Deze neuropsycholoog neemt voornamelijk de Moca en de MMSE af bij de cliënten. Daarbovenop zal deze discipline nog andere testen en therapieën met de patiënten uitvoeren.
Wat ons verder ook opviel was dat er minder hiërarchie aanwezig is tussen de dokters en de therapeuten. Het is zeer toegankelijk om de dokter op ieder moment van de dag aan te spreken. Ook worden deze aangesproken met de voornaam. Wij vinden persoonlijk dat deze hiërarchie bij ons nog veel meer heerst. Op elke afdeling bestaat er een patientencoach. Dit is een persoon die in gesprek gaat met de patiënten en het aanspreekpunt is van een afdeling. In Kliniken Valens is eveneens een ergotherapeut die deze functie uitvoert.
Ook wordt er meer ingezet op ergotherapie in het algemeen. Naast het feit dat er meer ergotherapeuten aanwezig zijn, is ook het aanbod aan ergotherapeutische sessies groter. Er zijn verschillende gespecialiseerde ruimtes aanwezig bv. een ruimte voor arbeidsreïntegratie, keukens met hulpmiddelen, ruimte voor het heropnemen van huishoudelijke taken, ergonomie-ruimte, hand-arm ruimte, creatieve ruimte… Ook geven ergotherapeuten yoga, mindfullness, muziektherapie,… Wat ons ook opviel was dat de ergotherapeut ook werd ingezet binnen de spraakrevalidatie. De ergotherapeut ging dan bijvoorbeeld met de patiënt naar de keuken om daar een handeling uit te voeren met als doel het verbeteren van de spraak.
In het revalidatiecentrum in Valens wordt gebruik gemaakt van evidence based practice en de daarbij horende vernieuwende technologieën, namelijk robotica. Eveneens wordt er wekelijks verschillende bijscholingen gedaan, zodat elke therapeut zowel ergotherapie als kinesitherapie steeds op de hoogte is van de nieuwste onderzoeken en technieken. Deze bijscholingen vinden elke donderdag plaats na de middagpauze. Deze bijscholingen zijn hetzelfde voor de ergotherapeuten als de kinesitherapeuten. Op dinsdag namiddag zal er met de gehele team van therapeuten een ingewikkelde casus besproken worden, waar iedereen zijn/haar bevinden en mening kan uiten. Over het algemeen staat Zwitserland bekend als een vergevorderd land op vlak van Neurologie. Indien uw interesses in de neurologie zeer groot zijn, moet je zeker en vast een kijkje nemen in het revalidatiecentrum in Valens.
Een groot verschil met Zwitserland en België is de denkwijze op vlak van leven. De mensen hebben hier het idee dat je moet werken om te leven en niet zoals in België leven om te werken. In Zwitserland werken veel therapeuten geen 100% omdat ze van hun leven willen genieten. Eveneens krijgen de therapeuten hier standaard vijf weken betaald verlof en hebben ze de mogelijkheid om nog is vijf weken onbetaald verlof te krijgen. Dit is iets wat in België niet mogelijk is.
Ook het loon ligt in Zwitserland veel hoger dan in België. Natuurlijk is het leven er dan ook duurder. Iets wat wij als heel ongewoon hebben ervaren was het feit dat personeelsleden 3 keer per dag hun tanden poetsten op het werk. Initieel begrepen wij niet waarom ze dit deden. Wanneer we vroegen wat de reden was bleek het dat een tandverzekering zo duur is in Zwitserland dat bijna niemand er één heeft. Niet alleen een tandverzekering is duur, maar ook een hospitalisatieverzekering. Het meisje dat we leerde kennen uit België vertelde ons dat je in Zwitserland goed leeft, zolang je geen gezondheidsprobleem hebt. Ze zei dat gezondheidszorg in Zwitserland heel duur is en dat praktisch alle kosten uit eigen zak moeten komen. Een patiënt met MS had bijvoorbeeld een elektrostimulator aangekocht zodat zijn been makkelijker omhoog ging bij het stappen. De kosten van dit apparaat kwamen op 8000 Zwitserse frank. Hiervan zou maximaal 2000 worden terugbetaald door de hospitalisatieverzekering en zou tot twee jaar kunnen duren. Het komt er dus op neer dat het aanschaffen van hulpmiddelen veel toegankelijker is dan in België. Hieruit hebben we geleerd dat we in België een zeer goed gezondheidszorgsysteem hebben die rekening houdt met alle sociale klassen.
Het is een zeer interessante stageplek en zeker aan te raden voor ergotherapeuten. Je kan er je professionele kennis verder ontwikkelen en je ontdekt een heel andere werkwijze. Ook is er een zodanig therapeuten tekort dat je er gemakkelijk een job kan vinden. Wel hebben wij ervaren dat het toch belangrijk is om zeker het basis Duits te beheersen. Wanneer je er immers langer stage doet moet je notities maken, multidisciplinaire gesprekken mee voeren, communiceren met patiënten,… De stageplaats heeft verder geen criteria om stage te lopen op deze plek. Het is dus zeker een aanrader als je houdt van een uitdaginging!
Tjus
Roxanne Hannsens en Vince Roskams
