Kaapstad is niet alleen uitstapjes doen en genieten van de mooie uitzichten. We zijn hier natuurlijk ook voor onze stage in Vista Nova School.

Maandag 21/01 zijn we met volle moed en inzet aan onze eerste volledig stageweek begonnen. Op het programma stond voornamelijk assessments afnemen. Elk kind dat dit schooljaar nieuw is op de Vista Nova School wordt getest aan de hand van verschillende assessments om na te gaan op welk vlak dit kind al dan niet problemen heeft. Daarna wordt beslist of Occupational Therapy nodig is of niet.
In Vista Nova zijn vier OT’s aan het werk. We hebben allebei bij deze vier therapeuten assessments geobserveerd, gescoord en deels overgenomen (met ondersteuning natuurlijk).
Naast het afnemen van assessments hebben we tijdens deze eerste stageweek een hele lading informatie gekregen. Onze stagementor Shan had elke dag wel een nieuwe brok kennis klaar die we moesten verwerken. Zeer vermoeiend!

Over het algemeen is deze eerste stageweek rustig verlopen. We zijn er ons wel van bewust dat dit in de toekomst niet zo zal blijven. Volgende week moeten we de assessments zelf afnemen en scoren. We krijgen dan ook onze volgpatiënt en de patiënten waarmee we voornamelijk zullen werken toegewezen. Daarna is het tijd voor het echte behandelen.

Elke dag staan we nog versteld hoe vriendelijk de mensen op onze stageplaats zijn en de interesse die ze tonen.

Om jullie een beeld te geven van de ruimte waar we hele dagen in vertoeven zijn hier enkele foto’s van OT. (Er is natuurlijk nog véél meer!)

 
De grote therapieruimte                                      Onze persoonlijke bureautjes

           De Sensory room

De harde werkers!

Veel liefs,
Sanne en Daphne

Wist je dat: If a child can’t learn the way we teach, maybe we should teach te way they learn!

Na een dag de toerist uitgehangen te hebben, was het vrijdag 18 januari tijd voor onze eerste stagedag in Vista Nova School. Zoals elke eerste stagedag kwam er een heleboel informatie op ons af en werden we aan heel wat verschillende mensen voorgesteld. We hebben nog nooit zoveel keer op één dag onze naam moeten spellen. Zoals we wel hadden verwacht werden we super vriendelijk ontvangen en waren al onze ‘collega’s’ zeer geïnteresseerd. We kregen een rondleiding doorheen de school en specifieke informatie over Occupational Therapy.
Om 11u is het tea-time. Er was een jarige onder ons in het team wat voor veel lekkers en een gezellige sfeer zorgde.
Onze eerste stagedag viel op een vrijdag, wat in Kaapstad betekent dat de school vroeger eindigt. We kregen toch wat huiswerk mee voor het weekend. Shan vroeg ons om de verschillende assessments die in OT afgenomen worden eens door te nemen.

Zaterdag hebben we, zoals dat in een weekend hoort, uitgeslapen. Daarna hebben we als goede studenten onze assessments bestudeerd. Aan het zwembad weliswaar 🙂

In de avond werden we door enkelen van de boarding staff uitgenodigd om iets te gaan drinken in Claremont, naast Newlands gelegen. We maakten er meteen gebruik van om de Zuid – Afrikaanse bieren te proeven. Op het menu stonden Castle, Black Label en Hansa. Onze voorkeur ging uiteindelijk toch uit naar Castle, wat het meest op onze Belgische pintjes lijkt.

Braaf als we zijn, gingen we toch niet té laat naar bed. We werden de volgende ochtend namelijk om 8u45 opgehaald door Shan en haar man om naar het strand te gaan.

Het strand Clifton Beach voldeed helemaal aan onze verwachtingen. Witte stranden, blauwe zee, hoge golven, heldere lucht, kortom een prachtig uitzicht. (En de sporters mochten er ook wezen) 😉
Stoer als we waren trotseerden we de zee. Al gauw bleek dat water tot aan onze knieën  meer dan voldoende was gezien de ijskoude temperatuur van het water.
De man van Shan ging naar Clifton Beach voor een potje beachvolley waar Sanne natuurlijk niet aan kon ontsnappen. Ze probeerde haar mannetje te staan tussen al deze kerels en bracht het er niet slecht van af.

Na een voormiddagje strand zijn we opnieuw in onze assessments gedoken. ’s Avonds vroeg onder de lakens om fris en monter aan onze eerst echte stageweek te beginnen.

Wist je dat: je in Kaapstad beter niet wacht op het groene mannetje om te voet over te steken. Want dan kan je wel heel lang wachten. De regel is: kijken en gaan!

Veel liefs,
Sanne en Daphne

Op onze tweede dag hier in Kaapstad vlogen we er meteen als toeristen in. We kregen de kans om met de vader van Shan de Peninsula Tour te doen. Hoe enthousiast dit ook mag klinken .. opstaan om 5u30 dit NIET!

Volgende punten stonden op ons dagschema: vertrek in Sea Point waarna we verder reden naar Hout Bay, Chapmans Peak Drive, Simons Town, Cape Point en Cape of Good Hope.

We werden getrakteerd op prachtige uitzichten langs deze kusten waar we natuurlijk als toerist zijnde vele foto’s van getrokken hebben.

Toen we aankwamen bij Hout Bay kregen we even de tijd om het kleine haventje en bijhorende strand te ontdekken. Op het strand zagen we hoe vissers helemaal crazy werden toen ze zeeleeuwen zagen. Ze stormden met z’n allen in het water met netten. Eerst dachten we dat ze een zeeleeuw wouden vangen. Maar dit leek ons uiteindelijk toch wat onrealistisch. De vissers vormden een grote cirkel en toen bleek dat ze uit waren op de vissen die kenbaar werd gemaakt door de aanwezigheid van de zeeleeuwen. De cirkel van vissers werd steeds kleiner gemaakt en alle mensen op het strand riepen hen luidkeels instructies toe. Het werd een heus spektakel. Jammer dat het tijd was om naar ons busje terug te keren.

In Simons Town kregen we toegang tot Boulders Beach Penguin Colony. Hier konden we de Afrikaanse pinguïns bezichtigen. Veel actie onder de pinguïns was er niet, maar het was een ervaring om op zo’n warme plaats pinguïns te zien.

Het volgende half uur werden onze sportieve vaardigheden getest. We kregen een fiets aangeboden (veel te klein, hard zadel, platte banden!!!) waarmee we door het Table Mountain National Park naar onze lunchplaats fietsten. Als we deze fietstocht in één woord moeten samenvatten zou dat wel WIND zijn. Ook al werden we bijna van onze fietsen geblazen, toch maakten we nog even tijd om wat foto’s van bavianen langs de weg te trekken. Lang duurde deze fotoshoot niet omdat we toch wat schrik hadden van die ene baboon die ons maar vies aankeek.

Na de lunch zette we onze tour verder waar we op de top van Cape Point opnieuw konden genieten van een prachtig uitzicht. Natuurlijk mocht ook het meest zuid – westelijke punt van Afrika, Cape of Good Hope, niet aan onze tour ontbreken. Dit was dan ook meteen het eindpunt van onze trip. Toch even vermelden dat de weg van Cape Point naar Cape of Good Hope geen makkie was. Onze beentjes zijn na deze tocht zeker en vast getraind voor de Table Mountain. Bring it on!

Veel liefs,

Sanne en Daphne

Wist je dat: Je je effectief op élke plaats moet insmeren met zonnecrème factor 50! Anders eindig je als een kreeft. Daphne spreekt uit ervaring.

EINDELIJK hebben we een goede internetverbinding en kunnen we onze blogberichten posten!

Op maandag 14 januari was het zover. Onze bagage was eindelijk gepakt en we trokken met onze ouders naar Schiphol waar we om 20u45 onze eerste vlucht naar Paris Charles de Gaule hadden.

We maakten al meteen kennis met het feit dat niet alleen treinen maar ook vliegtuigen vertraging kunnen hebben. We kregen namelijk het bericht dat onze vlucht vanuit Parijs naar Kaapstad één uur vertraging zou hebben. Op zich niet zo’n groot probleem omdat we toch maar anderhalf uur hadden voor onze overstap.
De vlucht van Amsterdam naar Parijs verliep goed.

Eens aangekomen in Parijs konden we op ons gemak, door de winkeltjes, naar de gate voor onze vlucht naar Kaapstad gaan. Rond 23u45 konden we instappen op het vliegtuig dat om 00u30 zou vertrekken.  Dat dachten we toch. We moesten eerst nog kennismaken met een reuze – vliegtuig – sneeuw – ontruimer. Hierdoor zijn we uiteindelijk pas om 2u ’s nachts opgestegen.
We hoopten op een aantal vrije zeteltjes in het vliegtuig zodat we ons goed konden installeren om een stevig dutje te doen. Maar niets was minder waar. We kregen een propvolle boeiing 777 voorgeschoteld. Dit had als resultaat: een opeenstapeling van korte dutjes en een stijve nek.

Na een uurtje vliegen werden we al verrast met een haute – cuisine à la Air France. En ook de volgende middag kregen we een stevig ontbijt voorgeschoteld.

Bij de landing in Kaapstad werden we al getrakteerd op een prachtig uitzicht over de kust, townships en natuurlijk de befaamde Tafelberg.

Eens we geland waren merkten we snel dat we komaf moesten maken met onze Belgische outfits. Joggingbroeken en truien werden omgewisseld in shorts, zonnebrillen en teenslippers. Ook onze GSM en uurwerken werden één uur later gezet.
Daarna was het tijd voor de eerste kennismaking met onze stagebegeleidster Shan. Zij zou ons op de luchthaven komen ophalen en naar het hostel brengen. Het was een aangename kennismaking.

Tijdens de rit naar het hostel was het voor ons beide toch maar vreemd dat de bestuurder zich aan de rechter zijde bevindt en dat alles op de weg dan ook omgekeerd is.
Verder werden we tijdens deze rit een beetje overladen met informatie in verband met de omgeving, de stageplaats, het hostel en de manier van leven in Kaapstad.
Het viel ons ook meteen op dat er grote verschillen zijn tussen arm en rijk. De ene minuut rij je voorbij een Township, en de volgende minuut passeer je in welvarende gebieden waar de huizen duidelijk groter zijn.

Ook bij de aankomst in het hostel werden we opnieuw overladen met zeer veel informatie. De Hostel Lady Brenda gaf ons een rondleiding in het hostel en toonde onze kamer met een prachtig zicht op de Tafelberg.

We kregen een uurtje de tijd om ons te installeren en op te frissen waarna Shan ons kwam ophalen om enkele eerste inkopen te doen zoals shampoo, wasmiddel, Europese stekkers e.d.
Na het winkelen werden we door Shan uitgenodigd om samen met haar familie te eten. Het zou een traditional South – African meal worden. De naam van deze meal is ons jammer genoeg ontsnapt. We kunnen jullie wel vertellen dat het zeer lekker was en we onze buikjes rond gegeten hebben. We maakten tijdens dit avondmaal ook kennis met het gezin van Shan. Haar man gaf ons nog veel nuttige tips en haar dochters ( 6 en 9 jaar oud) waren zeer nieuwsgierig naar die twee vreemde meisjes aan hun tafel.
Na zo’n grote maaltijd sloeg de vermoeidheid van de vlucht dubbel zo hard toe. De man van Shan bracht ons terug naar het hostel waar we samen met de High – schoolers de regels van het hostel overliepen. Gelukkig gelden niet alle regels die de High – schoolers opgelegd krijgen ook voor ons. Anders moesten ook onze lichten om 21u30 uit en kregen we geen toegang tot internet.
Na deze samenkomst hebben we onze valiezen verder uitgepakt en konden we genieten van een korte nachtrust want de ochtendbel luidt hier om 6u30!!!

Ohja, hadden we al gezegd dat het hier 36° is? 😉

Veel liefs,

Sanne en Daphne