LONDEN IN DE SNEEUW
Het tussentiteltje zegt het al, het sneeuwde op St Patrick’s Day (17/03/2018), de dag dat ik naar Londen ging. ’s Ochtends vroeg nam ik de bus naar het station van Aylebury om er de trein te nemen naar Londen. Blijkbaar passeerde mijn trein in de buurt van Wembley Stadium, want onderweg kon ik het van op een afstand zien (foto). In de avond stopte mijn trein zelfs aan het station ‘Wembley Stadium’ naast het stadion. Ik had gehoopt dat de boog gekleurd zou zijn met de Ierse kleuren zoals ze dat ook doen wanneer er een grote artiest komt optreden of voor speciale gelegenheden. Helaas was de boog even donker als de avondhemel dus ik kon geen foto van dichtbij maken.
Ik was al 3 keer eerder in London geweest dus een echt plan had ik niet, behalve dan mijn tante en nonkel terugzien die voor een paar daagjes het kanaal hadden overgestoken.
Na aankomst in Marylebone Station hebben we kort ontbeten om daarna naar The Monument te trekken. Mijn OT-collega’s hadden me dit herdenkingsmonument voor de ‘Great Fire of London’ van 1666 aangeraden omdat het een prachtig uitzicht zou geven. £3 armer en 311 treden hoger (veel vermoeiender dan we dachten), werden we inderdaad beloond met een mooi uitzicht. Terug beneden kregen we een certificaat als bewijs dat we de 311 trappen hadden beklommen. http://www.themonument.info
We wandelden daarna een brug over en zonder echt doelgericht ergens naartoe te lopen, passeerden we plots ‘Shakespeare’s Globe’, the Globe Theatre, of toch de reconstructie ervan, want we weten allemaal dat het originele is afgebrand.
We zagen wat verder de Millennium Brigde die recht naar de St Paul’s Cathedral leidde. We wandelden erover en bezichtigde de kathedraal langs de buitenkant. Na een lekkere non-alcoholische cocktail met peer en gember, wandelden we verder richting het Hilton Hotel. Want daar wachtte ons een heuse ‘Afternoon Tea’. Een hele fijne ervaring: lekkere thee met een overdaad aan kleine hapjes en scones! Daarna wandelden we verder en passeerden we ‘The Royal Courts of Justice’, een heel mooi gebouw waar we nog nooit eerder van hadden gehoord. Zo zie je maar, zelfs zonder plan kom je mooie dingen tegen.
Omdat het toch wel heel fel begon te sneeuwen, besloten we om binnen te gaan in The National Gallery (gratig toegang). We waren niet de enigen die dat dachten, want tegen sluitingstijd moest het personeel letterlijk de mensen buiten duwen. We namen snel nog even een kijkje in Harrods, de grootste winkel van Londen waar je letterlijk een kaart nodig hebt om de weg niet kwijt te geraken. Daarna was het tijd voor mij om te vertrekken. Ik stapte terug de trein op in Marylebone Station en maakte me onderweg klaar voor de sneeuw die ik tegemoetkwam. In Londen bleef de sneeuw namelijk niet echt liggen, maar daarbuiten op het platteland dus wel.
Te laat voor de bus en te moe na zo’n 20.000 stappen, nam ik aan het station van Aylesbury een taxi naar mijn studentenhuis en kon ik eindelijk in bed kruipen.
MESSPLINT
Iets wat heel veel wordt gebruikt in het centrum zijn splinten. Eerder heb ik al aangehaald welke soorten er bestaan. Tijdens mijn stage heb ik verschillende splinten kunnen maken, maar hoe dat in zijn werk gaat, zal ik nu uitleggen aan de hand van een messplint.
Om te beginnen moet het materiaal gekozen worden waarmee men wil werken. Er zijn verschillende soorten met elk hun eigen eigenschappen. Ik koos voor mijn messplint een materiaal dat goed plakt als het warm wordt gemaakt. Zo is er geen lijm nodig om het te maken.
Daarna wordt een patroon uitgetekend, liefst op een zakdoekje zodat het makkelijk plooibaar is. Eerst wordt de hand van de patiënt overgetekend en daarna wordt de toekomstige splint erover getekend. Deze ‘splint’ wordt uitgeknipt en overtrokken op het splintmateriaal.
Het materiaal wordt in een speciale bak met heet water gelegd zodat het warm en zo ook plooibaar kan worden. Het uitgetekende patroon blijft zichtbaar op het wak geworden materiaal. Dit patroon dient dan uitgeknipt te worden.
De volgende fase is de moeilijkste waarbij de splint rond de hand van de patiënt gepast moet worden. Dit is een proces van herhaaldelijk warm maken in heet water en uitproberen op de hand van de patiënt totdat het als gegoten zit. Een laatste velcro maakt het gehaal stevig genoeg voor gebruik.
Ah ja, je mag in het begin het mes niet vergeten vast te maken op de splint. Daarom dat dit materiaal goed is omdat lijm niet nodig is, gewoon warm maken, ertegen houden en klaar is kees. Ook de randjes rond knippen zodat geen scherpe puntjes overblijven, is aangeraden voor aangenamer gebruik.
Achteraf wou de patiënt deze splint liever aan zijn linkerhand hebben. Op zich is dat geen probleem, want het kon zonder probleem omgevormd worden. De splint onder ijskoud water houden, deed de onderdelen loskomen van elkaar. Zo bekwamen we weer het patroon dat we in het begin na het knippen hadden. Nu moesten we enkel het mes aan de andere kant plakken en de splint maken op de linkerhand van de patiënt.