Beste Volgers, hier zijn we weer met een nieuwe update over onze stage in Polen.

De eerste week zit er al op. Tijdens deze week hebben we vooral geobserveerd en hebben we de verschillende vormen van therapie mee gevolgd met de andere therapeuten.

We zijn ook al één avond naar Wroclaw geweest om deze prachtige stad al eens te bezichtigen, dit was zeker de moeite waard (zie foto’s). Zaterdag 29 maart gaan we nog een keer voor een hele dag, dan beloven we een uitgebreide omschrijving van de trip 😉

Tijdens de eerste week zijn we tot volgende belangrijke observaties gekomen

Simon’s volgkind: P. is een zeer actieve jongen met het syndroom van Down, hij is vaak afgeleid en kan zich niet lang op één bepaalde activiteit concentreren. Hij grijpt iedere mogelijkheid aan om spullen aan te raken en om ze door de kamer te gooien. P. lijkt het ook fijn te vinden om aan mijn haar te trekken (ik had beter even naar de kapper geweest voor ik naar Polen kwam). Tijdens het eten is P. in staat om een lepel of vork vast te houden en vaste voeding naar zijn mond te brengen, soep is nog moeilijk voor hem. Als het eten hem niet aan staat heeft hij een brilliante methode ontwikkeld om deze niet op te hoeven eten, hij neemt het bord vast en gooit deze op de grond (of in mijn schoot). Drinken vindt hij al helemaal niet fijn en gooit ook de beker door de kamer (gelukkig zit hier een dop op!). Bij de ADL training vindt hij handen wassen dan weer iets te leuk en maakt hij alles en iedereen nat, maar alles afdrogen is natuurlijk teveel gevraagd :). Tanden poetsen is uit den boze! Hij verzet zich hevig als de tandenborstel maar iets te dichtbij komt, geen andere keuze dan iemand om hulp vragen. Het is me ook opgevallen dat zijn humeur plots kan veranderen, op bepaalde momenten lacht hij vaak en komt hij steeds om me af gelopen en op andere momenten schreeuwt hij kort en verzet zich hevig tegen elke handeling. Hij heeft graag aandacht van iedereen.

Algemene doelstellingen voor de tweede week:

Eet begeleiding: Zelfstandig soep drinken met een lepel en vaste voeding met een vork (zonder al teveel te morsen) Ik zit steeds rechts van hem en probeer hem zoveel mogelijk af te schermen van externe prikkels, ik zal ook steeds goed het bord fixeren zodat deze niet gaat vliegen. Drinken is een moeilijke opgave, hij vindt het niet aangenaam om te drinken uit een een tuitbeker, tijdens het tandenpoetsen is het geen probleem om wat water in de mond te nemen met een gewoner beker dus zal ik hem proberen uit en gewone beker te laten drinken (dan is er natuurlijk risico op een natte vloer).

ADL: De handen éénmaal grondig afspoelen en dan zelfstandig afdrogen, hier zal ik vooral veel stimulatie moeten geven en hem stoppen als hij teveel met het water speelt. Ik zal proberen hem te kalmeren zodat het tanden poetsen makkelijker gaat.

Aan en uitkleden, hier vooral stimuleren om kleren terug aan te leren trekken. Uitkleden is geen probleem als hij de tijd krijgt.

– Concentratie: Gedurende minstens 1 minuut concentreren op één activiteit, hiervoor zal ik P. in het therapielokaal alleen zetten om zoveel mogelijk externe prikkels uit te schakelen.

Wannes zijn volgkind: K. heeft net als P. het syndroom van Down, hij heeft echter een veel diepere vorm. Hij reageert weinig op externe prikkels, hij heeft geen wil om de omgeving te willen ontdekken. Hij is nog niet in staat om te kruipen, hij kan zich enkel keren van ruglig naar buiklig (en andersom) en kan vanuit lig rechtkomen tot zit. Zelfstandig eten zit er voor hem (voorlopig?) niet in. Bij het eten geven is het belangrijk om hem niet gewoon te voeden, maar om te wachten tot hij actie onderneemt om te eten. K morst geweldig veel tijdens het eten, mede omdat zijn tong altijd uit zijn mond komt. K is extreem flexibel: tenen met gestrekte benen naar zijn mond brengen kost echt totaal geen moeite voor hem. Zijn meest geliefde bezigheid is duimzuigen, ook tijdens het eten (hij heeft wondjes op zijn duim hierdoor). Als je hem zijn duim afneemt begint hij uiteraard te huilen, iets wat hij ook heel graag doet 🙂 Op het einde van de week heb ik hem toch 1x hard aan het lachen gekregen, iets wat ik aan het begin van de week niet had durven hopen!

Eetbegeleiding: Wachten tot hij actie onderneemt om te eten, niet gewoon voeden. De tong die uit de mond komt kan verholpen worden door met je vinger langs de kin naar de keel te wrijven. Op deze manier gaat de tong reflexmatig in de mond. De duim wordt altijd direct uit de mond gehaald als hij hier op wilt zuigen.

Voor beide volgkinderen:

– Relaxatie: Shantala massage en snoezelen

– Expressie en fijne motoriek: creatieve therapie (schilderen, tekenen)

– Lichaamsbesef, lichaam leren kennen, evenwicht: NDT – Bobath, Sherborne, Knill’s method

Meer informatie over deze therapie en de resultaten zullen jullie volgende week kunnen lezen.