Gezien de vermoeidheid besloten we geen wekker te zetten. Uitslapen was ons plan (met de nadruk op WAS ;-)). Aangezien glas in mindere mate voorkomt, moeten we ons tevreden stellen met enkele flappende luikjes (het verschil buiten-binnen is dus relatief klein). Bijgevolg kan je binnen meegenieten van de aangename buitengeluiden (lees dus: NIET AANGENAAM ;-)). De Anniestraat ontwaakt = Jolien, Glenn en Lore worden wakker. Het zijn er immers nogal vroege vogels (neem dit maar letterlijk). Verder kunnen we meegenieten van de blaffende honden, rijdende auto’s, knallende brommers (vergelijkbaar met een grasmachine), … . Uitslapen is hier dus ver te zoeken (gelukkig zal dit ons niet zo storen tijdens het stagelopen wegens het vroege uur dat we moeten opstaan).

Eens opgestaan konden we ons huisje volledig ontdekken (met dank aan het daglicht). We merkten meteen enkele opvallende verschillen op, we zetten ze even op een rijtje voor jullie:
– als je het huisje wil binnenkomen of verlaten, reken daar maar een kleine 10min voor (verklaring: veel sloten –> veel sleutels –> wie zoekt die vindt) MAAR safety first :-p!!
– de ruimtes worden van elkaar gescheiden door wanden die niet tot aan het plafond komen ( Resultaat: communiceren met elkaar is mogelijk vanuit elke ruimte, dus ook van op het toilet als je begrijpt wat we bedoelen ;-))
– enkel koud water aanwezig (lekker verfrissend dus :-D)
– de wasmachine staat in de douche (logica????)
– koken was nog nooit zo handig met de 2 aanwezige vuurtjes (maar we redden ons wel ;-))
– we mogen ons gelukkig prijzen met de aanwezige ventilators (toch een beetje verluchting :-D)
– over het algemeen een gezellige stek met een fantastisch terras (chillen vormt hier dus geen probleem ;-))

Na onze ontdekkingstocht in het huisje deed het volgende probleem zich voor: een lege koelkast. We trokken er dus met ons drie op uit, op zoek naar: de dichts bijzijnde bank (lees dus: redelijk ver) om Surinaamse dollars (SRD) af te halen (anders gingen we niet ver komen in de supermarkt ;-)), ETEN en DRINKEN. Bij het verlaten van ons appartement werden we verrast door het aangename bezoek van een salamander (bij deze was dus ook het eerste dier gespot en bijgevolg de eerste foto gemaakt). Aangezien we er toch een stevige wandeling hadden opzitten tot in het stadje, besloten we meteen op sightseeing-tocht te gaan. Als echte toeristen (met het fototoestel in de hand) ontdekten we de stad en de eerste markt. Verse vis wordt hier dus in de buitenlucht verkocht. Wat voor de Surinamers een normale zaak bleek te zijn, was voor ons toch even schrikken. Ook de geur die zich hier verspreidde was niet echt aangenaam, bijgevolg maakten we rechtsomkeer.

Onze wandeltocht gaf ons meteen (al na de eerste 5 stappen :-p) de mogelijkheid kennis te maken met de Surinaamse mannen. Getoeter, gefluit, kusjes smijten, … lijken hier de normaalste zaak van de wereld. Gelukkig bleef het daar meestal bij en konden we rustig verder stappen. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen op de regel. Zo kwam er een oude man op ons af die ons vergeleek met het koningshuis van Nederland (dit in de bank vlakbij de bewakers –> zo konden ook zij eens lachen ;-)). Verder hoorden we dat Glenn zich gelukkig mocht prijzen met ‘zijn twee vrouwen’, enzovoort… .

Het terug stappen naar het appartement bleek een hele uitdaging te zijn (warm, teenslippers en de afstand! maakten het des te vermoeiender) waardoor we toch enkele tussenstops moesten inlassen. In de buurt van ons appartement vonden we een Chinese supermarkt (alle kleine supermarktjes worden hier uitgebaat door Chinezen) waar we de eerste noodzakelijke inkopen konden doen. Eens thuis aangekomen installeerden we ons op het balkon. Hier bleven we de rest van de dag hangen (op het Surinaamse ritme).

En wie kwamen we s’avonds tegen in het salon? De salamander. Bij deze doopten we hem tot Sallie de salamander. Hij hielt ons de rest van de avond gezelschap. Later wist Sid ons te vertellen dat het geen salamanders, maar gekko’s zijn die zich schuil houden in de huizen. We zijn dus benieuwd naar de rest van de familie van Sallie!

Aahja niet te vergeten, nadat Jolien en Lore hun genante momentje reeds beleefd hadden, volgde Glenn dit mooi op. Hij moet nog leren het verschil te zien tussen doucheschuim en deo (resultaat: douchegel vanuit de badkamer via de schoenen de trap op tot tegen de muur). De bovenbouw van Anniestraat 46 was bijgevolg gedoopt!

Groetjes!