Oh my god, 8u30 lezen we op onze klok (nooit gedacht dat we nog zolang zouden kunnen slapen). Auto’s en brommers blijven blijkbaar toch wat langer binnenstaan op zondag (jeeeeej :-D), enkel de vogels houden hier nog geen rekening mee (sip face –> :-(). We kijken dus al hoopvol uit naar de komende weekends!

Weekend of niet, onze gele gekko blijft ons vast huisdier. Wanneer wij ontwaken, ligt hij te chillen op de rand van een glas (lees dus: Glenn’s glas –> bijgevolg worden glazen nu omgedraaid op de tafel gezet ;-)), te rusten tussen de koeken, af te koelen onder de koelkast, … (zijn vaste stek moet zich dus ergens in de keuken bevinden –> we zijn eens benieuwd waar we hem komende dagen nog gaan aantreffen: chocopot? :-p).

Ondertussen zijn we ook al op het punt gekomen dat ieder zijn vast plaatsje rond de tafel aanneemt. Glenn aan de korte zijde, Lore en Jolien aan de lange zijde (de andere korte zijde wordt niet meer in gebruik gesteld wegens een kapotte stoel waar Glenn totaal niets mee te maken heeft :-p). Verder is het al zo erg dat we terecht komen in bepaalde routine- en gewoontehandelingen (Glenn wast af, Lore en Jolien drogen af, Lore schept op, Glenn maakt chocomelk, Jolien staat aan de kookvuurtjes, …). We beginnen ons hier dus wel thuis te voelen in de Anniestraat :-D!

Vandaag trokken we op historische tocht door Paramaribo (zoals de echte, met de gids en het fototoestel in de hand). Al fietsend reden we het opvallend niet drukke Paramaribo binnen (waar zijn al die auto’s heen? Ohja, het is zondag = RUSTDAG ;-)). Eens in het historisch gedeelte aangekomen, dachten we onze fietsen veilig en kosteloos te parkeren. Daar dacht de ‘security-man’ natuurlijk anders over. Nadat de man er ons vriendelijk op gewezen had dat hij in staat voor de veiligheid van onze fietsen (op een openbare plek), besloot hij een afspraak met ons te maken (hij zou goed op onze fietsen letten in ruil voor wat geld). Deze deal sloot hij af met ‘Mooi zo’. We gaven hem wat geld in de hand (hij was duidelijk niet tevreden met de hoeveelheid) waarna hij nors verder ‘ging bewaken’ (van op het balkon waar hij geen zicht had op de fietsen :-p).

Na een hele week ons potje zelf gekookt te hebben, besloten we eens kennis te maken met een deel van de Surinaamse keuken (het creoolse restaurantje Jiji’s werd onze bestemming). Onderweg maakten we nog een tussenstop aan het Onafhankelijkheidsplein waar net een sessie Capoeira doorging (de vreemde gevechtsdans trok toch even onze aandacht). Jiji’s bevindt zich aan de Waterkant (bijgevolg met zicht op de boten en het water –> bij het vallen van de avond is dit een prachtige plek om zitten). We namen een djongo (Parbo bier in 1l fles –> wordt hier vaker besteld in vergelijking met de kleine flesjes). Het eten dat we geserveerd kregen, wist ons zeker te bekoren (eindelijk nog eens lekker vlees gegeten!!). We zijn dus benieuwd naar verdere typische Surinaamse gerechten!

Smakelijke groetjes vanuit Jiji’s!