Zaterdag begonnen we de dag met een uitstap naar de Tulip, de grote supermarkt (reden: lege koelkast). Deze keer hadden we meer keuzevrijheid (vorige keer leek de halve frigo leeg te zijn!). We vonden er zelfs charcuterie dat er goed uit zag (we kregen op slag honger ;-)). Na twee weken toast met confituur, kaas, choco en muizenstrontjes gegeten te hebben als middageten, vonden we nu salami, hesp en vleessla (wat een feestmaaltijd :-D). Ook wisselden we de droge toast in voor een knapperig stukje stokbrood (nog meer jeeeeeej :-D). Ook konden we niet weerstaan aan de Bounty, Mars en Snickers die aan de kassa lagen (gniffel gniffel 😀 — > ondertussen verorberd tijdens het schrijven van dit blogbericht). Een nieuwe wereld ging voor ons open! Ook hier wordt je extra in de watten gelegd aan de kassa. Je hoeft je kar niet eens zelf uit te laden, nog in te laden (wat een luxe –> bijgevolg staan hier ook 3 werknemers per kassa –> enkel de vierde man ontbreekt: diegene die de rekening betaald :-p).

Na onze feestmaaltijd en even gerust te hebben (bekomen van al dat eten) trokken we de winkelstraten van Paramaribo in. Ook dit was weer een hele beleving. De kledijwinkels (niet echt onze smaak ;-)) worden hoofdzakelijk uitgebaat door Chinezen (ze duiken hier overal op :-p). Hoe ziet zo’n winkelbezoek eruit?
Stap1: wij wandelen de winkel binnen
Stap 2: werknemer voor de toonbank merkt dit op, werknemer aan de kassa blijft zitten
Stap 3: wij wandelen op ons gemakje verder
Stap 4: werknemer kiest wie hij gaat achtervolgen
Stap 5: werknemer zet de achtervolging in…
Stap 6: weeral een achtervolging, wij naar buiten!                                                      Gezien alle winkels er hetzelfde uitzagen (de typische Westerse, goedkope namaakkledij), kwamen wij van een kale reis terug.

Door de warmte moeten we ons op tijd en stond eens verfrissen. Een terrasje was dus zeker op zijn plaats. Daar zittende, werden we vergezeld door een man die ons wist te vertellen dat hij op straat leeft. De vriendelijke man was er van overtuigd dat hij kon zingen als Elvis Presley en acteren als James Bond. Bijgevolg kregen wij een voorsmaakje van zijn zangtalenten te horen (de man kon best wel goed zingen –> zo een ‘grain’ in zijn stem :-p). Nadien wou hij onze aardrijkskundige kennis even uittesten (de Europese landen wisten we zo liggen, over de iets verdere landen moesten we wel even nadenken). Bij deze gaf hij aan slimmer te zijn als ons. De Amerikaanse man (we praatten voor het eerst Engels) hoopte het dus te maken in Amerika. We gunnen hem alle geluk van de wereld toe na dit gezellig gesprek!

s ‘Avonds gingen we een muzikale avond tegemoet. We werden meegevraagd door Sid en Karen naar een optreden van zijn zwager (schoonbroer ;-p). Naar Surinaamse gewoonte werden we een halfuurtje later opgehaald dan afgesproken (in ‘no spang’ Suriname storen we ons daar niet aan ;-)). De Pakistaans-Indische muziek wist ons wel te bekoren. Het leuke ritme gaf ons zin om te bewegen (we begrepen dan ook niet goed waarom dit een zittend concert was). Sid wist ons te vertellen dat op dit soort muziek wel gedanst wordt, maar aangezien er religieuze teksten werden gezongen (Ordoe verstaan we nog net niet ;-)), zou dit niet gepast zijn. De hele avond werd er Ordoe gesproken en gezongen, gelukkig zorgde Sid af en toe voor een vertaling (handig! ;-)). Tussen al de traditioneel opgeklede mensen (Marokkaans-Indisch –> Suriname herbergt heel wat culturen), vielen we als blanken in nette kledij wel wat op. We aten er typische gerechten (röti, kipbal, kipsaté met pindasambal en bara) en ontmoette er de familie van Sid (inclusief de zanger :-D). Stuk voor stuk zeer vriendelijke mensen. We sloten de avond af met een ijsje en een nachtelijke sight-seeing tocht door Paramaribo (inclusief de grote brug over de Surinamerivier). Bedankt aan Sid en Karen voor de leuke avond!

Zondag namen we een rustdag en brainstormden we wat over stagemogelijkheden (vanaf morgen begint het stage-avontuur :-D). Bij deze hadden we ook tijd om de planten die we vrijdag meekregen op de plantage te koken in heet water. Eens afgekoeld wreven we onze benen (die vol muggenbeten staan) in. Tot nu toe zonder succes (de jeuk tegengaan blijft een verloren strijd). Morgen nog eens proberen!

Slaapwel!