Hola!

De tijd vliegt hier voorbij! Zonder het te beseffen zijn onze laatste dagen in Nicaragua aangebroken. Dit door zowel het werk aan de bachelorproef, de vele uitstapjes die we hier maken en de variatie tijdens de stage zelf.

Zo zijn we een weekend naar León getrokken, waar we gingen vulcano-boarden. Een fantastische ervaring waar we volledig zwart uit kwamen. Dit door het zwarte vulkanisch zand van de Cerro Negro. Naast het zwarte zand en een adembenemende sneeuwwitte kathedraal was er in León niet veel te beleven. Verder waren vooral heel veel lekkere restaurantjes.

Als volgende trokken we richting Somoto, waar we een verborgen canyon bezochtten. We dobberden in het water tussen prachtige bergkliffen van 100 meter hoog, bewandelden deze kliffen en sprongen van enkele rotsen in het water. De Somoto Canyon is naar onze mening de mooiste plaats die we tot nu toe bezochten in Nicaragua.

Daarbij loopt de stage op zijn einde. Alles verloopt nog steeds goed. Zo mogen we intussen al een tijdje zelfstandig refractiemetingen uitvoeren.   Bij de refractiemetingen moet echter opgemerkt worden dat deze vaak via de pasbril gebeuren, aangezien de foropter zich dicht bij de airco bevindt. Deze airco vult zich ’s nachts met mieren die later uitgespuwd worden in het lokaal. Hiernaast mogen we ook indirecte oftalmoscoptie bij baby’s van enkele dagen oud doen. We vinden het leuk zo veel vertrouwen te krijgen van de dokters, waardoor we met een goed gevoel de stage beëindigen.

Om het verblijf in Nicaragua te beëindigen besloten we komend weekend naar het tropische Corn Island te gaan, samen met Noémie, de derde odisee-studente die haar stage in Masaya volgt. Dit lijkt een prachtige afsluiter van onze onvergetelijke ervaring in het land van de vulkanen, het land dat ons hart voor altijd stal.

Besos

Bleke y Justine

Hola!

Na bijna een maand stilte zijn we terug met een nieuw blogbericht, maar zoals je weet: geen nieuws is goed nieuws! De laatste weken zijn ontzettend snel voorbij gevlogen. Zo gingen we naar San Juan Del Sur (het bekendste strand van Nicaragua), Costa Rica en Jinotega.

We trokken naar San Juan Del Sur samen met Carmen, onze lokale vriendin. Ze werkt voor een NGO hier in Masaya waarvan het bureau zich in ons huis bevindt. In San Juan verbleven we in een hostel. We hadden het strand haast voor ons alleen. We hadden gelukkig de zee om in te zwemmen, want het zwembad was iets groener dan op de foto’s beloofd werd… We brachten hier een fantastische tijd door met prachtige zonsondergangen en lekker eten!

In het begin van onze Semana Santa (de paasvakantie van hier) trokken we verplicht richting Costa Rica om ons visum te verlengen. Als we eerlijk zijn, moeten we toegeven dat we deze verplichting niet zo erg vonden als het klinkt 🙂 Na een lange busrit met een smokkelende chauffeur kwamen we aan. We hadden een super weekend in Tamarindo waar we weinig geslapen hebben (danku Vicky AKA Bieke) en veel bruiner werden. We stelden vast dat Costa Rica net als Nicaragua een prachtig land is. Het enige verschil is het prijskaartje dat een pak hoger ligt in Costa Rica. Toch gingen we beide voor het eerst paardrijden, wat een erg leuke eerste ervaring was!

Na de terugkomst in Nicaragua verbleven we één nacht in ons huisje in Masaya. De volgende ochtend vertrokken we met Carmen richting Jinotega in de bergen. Daar verbleven we in het huis van haar tante. Zo kregen we een beter idee over het leven van de locals, wat heel interessant was om te zien. In Jinotega bezochtten we de familieboerderij, waar Bieke verliefd werd op een puppy. Ook deden we er aan Canopy en bezochten we een fantastische waterval en een ecolodge. Om af te sluiten dronken we nog een koffie in het gezellige stadje Matagalpa. Het vele rijden was zeker de moeite waard!

Naast de verschillende tripjes die we maakten werd natuurlijk ook gewerkt in het ziekenhuis en voor de bachelorproef.  Tijdens de afgelopen weken konden we eindelijk refractiemetingen uitvoeren in het ziekenhuis. Dit was erg leuk aangezien we hierin veel meer ervaring hebben. Tijdens Semana Santa is de oftalmologieafdeling in het ziekenhuis opnieuw verhuisd. Dit omdat het vorige lokaal te klein was om de nodige onderzoeken uit te voeren. Als oplossing werd ons een nog kleiner lokaal zonder airco aangeboden. We verwachten dus binnenkort opnieuw een nieuw lokaal te krijgen. Volgens wat we horen is dit hier heel normaal, waardoor we ons er ook niet druk over maken… Ondertussen volgen we op donderdag nog steeds operaties mee. De scrubs zijn soms wat schaars waardoor we niet kunnen selecteren op maat. We willen dan ook heel graag met jullie nog het 5XL hemd van Bieke delen!

Zoals je ziet gaat alles hier dus nog steeds uitstekend!

Besos,

Margareta y Justine

Hola!

Tot onze verbazing  bevinden we ons al in de helft van ons verblijf hier in Masaya!

De afgelopen twee weken is enorm veel gebeurd in het ziekenhuis. Er opende een nieuwe vleugel, waardoor er een groot feest ontstond in het ziekenhuis. De nieuwe vleugel is voor de Medicina Externa, waardoor ook wij in een nieuw kabinet kregen. Tot onze grote spijt is dit lokaal echter nog steeds te klein om alles uit te voeren wat zou moeten. We zijn er deze week achter gekomen dat het ziekenhuis beschikt over een foropter (toestel om brilvoorschrift te bepalen), een extra biomicroscoop (toestel om het zichtbare deel van de ogen te controleren) én een pasbril (hiermee wordt het brilvoorschrift gecontroleerd). Deze toestellen staan momenteel stof te vergaren in een opslagplaats. De oogartsen proberen er nu alles aan te doen om toch een geschikt lokaal te krijgen. 

Om de nieuwe vleugel in te wijden verkleedden de dokters zich in traditionele kledij. Op de foto zien jullie ons met een pediater uit het ziekenhuis. De danstalenten van de dokters waren groter dan verwacht! Tijdens de receptie om de nieuwe vleugel te vieren werden plaatselijke marimbaspelers (lokale muziek van hier) ingeschakeld om afwisselend met de trompetten liedjes te spelen. Ook werd chocomelk en maisbrood geserveerd. Ondanks het feit dat het openen van de nieuwe vleugel in het ziekenhuis best wel een speciale gelegenheid is, werden toch veel foto’s genomen van de twee chélé’s (blanke meisjes) door het personeel.

Als laatste moeten we ook nog vermelden dat de nationale televisie aanwezig was om de festiviteiten te filmen. In onderstaande link vinden jullie een filmpje terug van de eerste stappen van Justine als filmster.  http://www.canal4.com.ni/index.php/videos/24421-hospital-de-masaya-cuenta-con-eedificio-y-quipos-m%C3%A9dicos-de-alta-calidad

Tijdens de stage zelf merken we dat de dokters ons meer en meer vertrouwen geven. Ook blijven de dokters ons alert houden door ons af en toe vragen te stellen waardoor we over gaan tot opzoekwerk wanneer we thuis zijn.

Naast het werk is er tijd voor ontspanning. Nicaragua heeft zoveel moois te bieden waardoor we al snel merken dat drie maand veel te kort is. We trokken op weekend naar Ometepe. Dit is een eiland in het grote zoetwatermeer in het midden van Nicaragua (Laguna de Nicaragua). Hier verbleven we in een iets alternatiever hotel, waar we ons ongelofelijk amuseerden! Zo was er een douche in open lucht en zaten we voor het eerst op een compost toilet 🙂 In de twee dagen die we er verbleven bezochten we de watervallen, een strand, ojo de agua (natuurlijke waterbron waar we heerlijk in konden zwemmen) en charco verde (een natuurpark). Graag hadden we langer gebleven, maar de stage én het budget lieten dit echter niet toe…

Toen we terug waren in Masaya bezochten we er de plaatselijke zoo. Dit was voor ons heel confronterend om te zien hoe slecht de dieren hier verzorgd werden. Wanneer we denken aan hoe de dierenparken in België er uit zien doet het wat pijn om de situatie hier te zien. Zo was de leeuw, die normaal het pronkstuk van het park zou moeten zijn, werd achteraan in het park in een klein hokje verstopt.

Vorig weekend kwam een derde meisje uit België toe. Samen bezochten we Las Islettas met een privébootje voor ons drie. Las islettas is een groep kleine eilandjes waar enkele rijke Nicaraguanen een buitenverblijfje hebben. Het was een prachtige warme dag waardoor Bieke haar bril mooi in het gezicht gebrand stond… 🙂 Dit is zeker een plaats waar we nog eens terug willen komen om te kajakken!

Zoals je leest verloopt alles hier dus heel goed!

Besos,

Victoria & Justina

Hola!

Gisteren waren we dag op dag een maand in Nicaragua. We blijven ons erover verbazen hoe snel de tijd hier gaat, het lijkt alsof we hier nog maar enkele dagen zijn.

Vorige week woonden we voor het eerst een chirurgische ingreep bij. We hadden hier enorm naartoe geleefd. We kochten zelfs met een glimlach crocs (je weet wel, die enorm flatterende onbreekbare schoenen). Om 6 uur ’s morgens vertrokken we vol enthousiasme uit ons huis naar het ziekenhuis. De eerste ingreep was het operatief verwijderen van een chalazion (dit is een verstopte klier in het ooglid). Ondanks het feit dat we dachten goed voorbereid te zijn, vloeide er meer bloed dan verwacht. Op het einde van deze ingreep moesten we beiden toch even gaan zitten om bij het bewustzijn te blijven… Gelukkig was er een pauze tussen de eerste en volgende ingreep waardoor we even konden bekomen en we beter voorbereid waren op de volgende. Uiteindelijk konden we uit deze dag besluiten dat het een enorm leerrijke ervaring was die we wekelijks zullen herhalen.

Ondertussen vonden we ook nog de tijd om verder te genieten van dit fantastische land. Afgelopen weekend beklommen we de vulkaan Mombacho. Deze kolos is 1345 meter hoog. Het duurde een kleine drie uur om het hem te beklimmen. Eens aangekomen aan wat wij dachten wat de top was, bleek dat er ons nog een tocht van minimum anderhalf uur te wachten stond om de prachtige uitzichten te bereiken. Dit was zeker de moeite waard! Na het afdalen bleek dat we er een grote zes uur over gedaan hadden om de vulkaan te beklimmen, bezoeken en af te dalen. We hebben nog enkele dagen kunnen nagenieten van de dagtocht onder de vorm van spierpijn.

Op zondag opteerden we voor een rustige dag aan het Apoyo meer. Dit meer heeft als bijzonder kenmerk dat het zich in een uitgedoofde vulkaan bevindt. Verder is dit prachtige meer met zijn 200 meter diepte het diepste punt van Nicaragua. We zwommen er en deden een tocht met de kayak. Dit is zonder twijfel een van de mooiste plekken die we zagen in Nicaragua.

We plannen om vooral verder te doen zoals we bezig zijn omdat het leven hier zalig is!

Besos

Beik & Justine

Hola!

Nadat wij we met volle teugen hebben kunnen genieten van onze eerste weken in Nicaragua, hebben we wat tijd gevonden om onze blog te updaten!

Tijdens onze twee weken heeft het land alleen nog maar positieve indrukken op ons nagelaten. Het eten, de mensen, het weer… We kunnen ons geen aangenamere plaats wensen.

Vandaag zijn we precies een week aan de slag in het publiek ziekenhuis Humberto Alvarado. De werkomstandigheden zijn zeker niet even luxueus als we ze gewend zijn in België. Toch kunnen de oogartsen zich hier goed behelpen met de middelen die beschikbaar zijn. Tijdens onze eerste stageweek zagen we al verschillende oogaandoeningen die we voorlopig enkel uit onze cursus kenden. We worden begeleid door twee enthousiaste oogartsen die ons met veel plezier betrekken bij de onderzoeken. Tot op heden hebben we  ervaren dat de oogartsen behoorlijk wat vertrouwen in ons hebben.  Deze eerste week was zeer leerrijk en we kijken uit naar het vervolg.

Onze vrije tijd besteden we aan het verkennen van de omgeving en het bezoeken van andere steden. Zo bezochten we dit weekend Granada, een stad die zich met de bus op 20 minuten van Masaya bevindt. De stad is iets meer toeristisch waar veel gezellige restaurants en cafés te vinden zijn. De koloniale geschiedenis van de stad is nog steeds te merken in de architectuur. We beleefden er tot nu toe al twee mooie dagen en zijn van plan de stad nog vaker te bezoeken.

Laten we je vooral niet de indruk geven dat we Masaya zelf vergeten te beschrijven. Onze nieuwe hometown barst van de kleurrijke parken en zonovergoten terrassen. De sfeer is erg gemoedelijk en we voelen ons hier volkomen veilig. Elk weekend bezochten we al een plaatselijk concertje, deze traditie zullen we met plezier verderzetten.

Zoals je ziet zitten we hier op elk gebied goed!

Besos

Bieky & Justine

Buenas días!

Enkele dagen geleden kwamen wij aan in Masaya na een reis van 24 uur. Het huis waar we in verblijven is groter dan verwacht. Het heeft leuke slaapkamers, een praktische keuken, een koude douche en een gezellige binnentuin met typisch Nicaraguaanse hangmatten.

Na een rondleiding door het kleurrijke stadje door gastheer Josh startten we onze eerste Spaanse les met Alex. Deze verliep vlot. Op de foto zie je ons met Alex na onze eerste les. 

Op vrije momenten zijn we erop uitgetrokken om het stadje te verkennen. De vele kleuren en geuren typeren Masaya.  We hebben ook al de plaatselijke keuken verkend in een restaurant op nog geen twee minuten wandelen van ons huis. Het gerecht was een enorme meevallen waardoor we ons met veel plezier verder zullen verdiepen in de Nicaraguaanse keuken.

Deze ochtend trokken we voor het eerst naar het ziekenhuis waar we stage zullen volgen. We waren behoorlijk zenuwachtig, maar dit bleek al snel onnodig te zijn.  De oogarts is een enthousiaste, lieve vrouw die ons met veel plezier zal begeleiden. We kunnen niet wachten om volgende week woensdag van start te gaan.

Dit weekend is ons eerste vrije weekend en we zullen onder andere de vulkaan en het meer van Masaya gaan bezoeken.

Besos
Bieke & Justine!