Vandaag hebben we met pijn in ons hart afscheid genomen  van al de kindjes. We gaan ze toch wel missen!

De laatste week is voorbij gevlogen, we hebben nog veel therapieën zelf gegeven (zie foto’s) en zien toch wel een vooruitgang bij onze volgkindjes. We hopen dat ook na ons vertrek ze zullen blijven groeien en ontwikkelen. We zijn er wel zeker van dat de therapeuten hier ons werk wel verder zullen zetten, want we bewonderen hun werk en doorzettingsvermogen.

We zijn heel blij dat we deze buitenlandse ervaring hebben mogen meemaken, we vonden het een unieke kans en daarbij willen we het TAPAS- project toch even bedanken. Zij hebben ons de kans gegeven om naar Polen te komen. Meer specifiek naar het John Paul II Health Care House for Children.
We hebben aan de ergotherapeuten extra informatie gevraagd omtrent de subsidiëring van het weeshuis. Hieruit blijkt dat het geld dat ze van de overheid krijgen niet voldoende is om het weeshuis draaiende te houden. Door middel van sponsoring en vrijwilligers kunnen ze de meerkost verder betalen. Wij hebben daarom besloten om zelf ook een kleine donatie te doen aan het weeshuis en hopen dat er nog vele ons voorbeeld zullen volgen.

Ons laatste weekend gaan we doorbrengen in Wroclaw, waar we nog eens gaan genieten van de Poolse cuisine en nog zoeken naar een paar souvenirtjes. Zondag is het al weer tijd om terug te keren naar ons Belgen landje.

Onze laatste Poolse groetjes!
Dorothee, Trees en Evelien

Foto’s Snoezelen:

Tactiele therapie: zand, stenen en plasticine

Vrijdag voormiddag vertrokken we richting Krakau, de bus die ons bracht heeft er 3 uur over gedaan. Bij onze aankomst hebben we ons hotel gezocht en meteen gevonden. Hier hebben we onze spullen dan afgezet en zijn we meteen vertrokken op verkenning van Krakau. Het oude stadsgedeelte  is mooi bewaard gebleven. Aangezien onze valentijn niet bij ons was, hebben we onszelf maar getrakteerd op een heerlijke echte chocolademelk met veel chocolade.

De volgende dag moesten we al vroeg uit de veren, dit om onze bus te nemen richting Auschwitz. De rondleiding bestond uit 2 delen, het eerste deel was het Auschwitz museum waarbij we een rondleiding kregen in de authentieke stenen gebouwen. De levensomstandigheden waren hier heel aangrijpend, maar later in het 2e gedeelte merkten we dat het 1e concentratiekamp dan toch wel een paradijs was tegenover het 2e gedeelte, namelijk Auschwitz II Birkenau. Dit gedeelte is laten bijgebouwd wegens plaatsgebrek in het 1e concentratiekamp. Hier waren bijvoorbeeld wel ‘sanitaire voorzieningen’ aanwezig, maar deze waren enkel om schijn hoog te houden. De gevangenen kregen ieder 7 seconden om hier gebruik van te maken, ze moesten zelf ook luidop de seconden tellen.
In het museum hingen foto’s van de volgorde van de aankomst, selectie van de gevangenen en uiteindelijk uitroeiing in de gaskamers. In Birkenau was het een aangrijpend moment toen we dezelfde route liepen welke de vele slachtoffers afgelegd hebben.

Om dan van al die aangrijpende momenten te bekomen zijn we in Krakau nog een beetje gaan sightseeing, waarvan enkele mooie foto’s hieronder.

Onze terugkeer naar Wroclaw verliep voorspoedig tot dat de bus ineens ‘boem’… een klapband kreeg. Al een geluk was dit nog in het centrum van Krakau waardoor er binnen de 15 minuten een vervang bus kwam. Uiteindelijk zijn we dan toch nog goed en wel aangekomen in Wroclaw.

Groetjes,
Dorothee, Trees en Evelien

Eindelijk eens lekker uitgeslapen, hierna hebben we de bus genomen (maar 4 zloty) naar Wroclaw. Hier hebben we eerst moeten zoeken waar het oude stadscentrum zich ergens bevond, maar uiteindelijk  hebben we het goed gevonden. Het eerste dat we tegen kwamen was een shoppingcentrum, dit bleek niet zo interessant te zijn aangezien het de zelfde mode en prijs was als bij ons. Maar het oude stadscentrum bleek dan toch veel interessanter te zijn. Tijdens een mooie wandeling hebben we veel mooie gebouwen, beelden, veel kerken en kabouterbeeldjes tegen gekomen. Bij het zien van de kabouterbeeldjes moesten we meteen aan Meneer Vercruysse denken aangezien hij gezegd had deze eens te tellen. We hebben opgegeven na 10 :p

We hebben hier ook kunnen genieten van de typisch Poolse keuken, EINDELIJK! Ook van de typische dessertjes waarbij we ondervonden hebben dat de polen echte zoetekauwen zijn.

Na een hele dag wandelen zijn we nu echte ‘experts’ geworden in het kaartlezen. Hierna hebben we dan de taxi genomen aangezien ze ons aangeraden hadden dit te doen na 18 uur, ook al hebben we ons helemaal niet onveilig gevoeld in de stad.

Aangezien we nog niet volledig rond waren in het stadscentrum en we nog meer wilden genieten van de gastronomie, zijn we de volgende dag terug gekeerd.  Ook hebben we al enkele souvenirtjes gekocht voor het thuisfront.

Het oude stadscentrum:

Poolse gastronomie

kabouterbeeldje:

desserts mmm:

Ondertussen zijn we onze 2e week gestart en hebben we zelf al enkele therapieën uitgevoerd met de kinderen. Ook hebben we al zelf een speeltje en parcours ontwikkeld om de kinderen tactiel en visueel te stimuleren.

Parcours en speeltje:

Hey allemaal,

onze eerste week is goed verlopen. Het was een leerrijke maar vermoeiende week. We hebben hier veel bijgeleerd, al de verschillende therapieën die hier uitgevoerd worden hebben we mogen toepassen. Zoals classes with the colour sheet, dit is een stimulatie voor de kinderen waarbij gebruik gemaakt wordt van een parachute doek in verschillende kleuren. Wat ook interessant was, was het snoezelen en de Shantala massage. Hierbij komen de kinderen volledig tot rust.
We hebben onze grenzen verlegt om met baby’s te werken tijdens het geven van deze massage en hebben nu de smaak goed te pakken.
Tijdens de creatieve therapie hebben we gewerkt met vingerverf, dit was achteraf bekeken niet zo een goed idee, onze witte pakjes werden kleurrijk. Gelukkig zijn wij goed voorzien van zeep om de kledij uit te wassen.

We staan ondertussen toch al sterker in onze schoenen tijdens het eten geven, we kunnen de kinderen al beter te ‘baas’ :p Het enige dat we moeilijk te baas kunnen is de taalbarrière, gelukkig bestaat er google translate en hebben we al enkele woordjes pools geleerd.

Na een vermoeiende week is er nu tijd voor ontspanning tijdens het weekend. We hebben een uitstapje naar Wroclaw (stadje dichtbij) gepland. Hopelijk is daar meer te zien dan hier in Jaszkotle en kunnen we de Poolse cultuur ontdekken.
Hierover natuurlijk meer in ons volgend berichtje.

Toch nog even vermelden dat het hier niet stormt en over het algemeen de zon schijnt 😉

Zonnige groetjes uit Polen

Dorotha, Theresa en Eveliena

Na het afscheid nemen van onze familie begon het al spannend te worden. Dorothee en Trees werden tegen gehouden aan de ticket balie en we waren al bang dat we niet zouden kunnen vertrekken. Gelukkig werd dit snel opgelost aangezien er een technisch probleem was met de ticket scanner.

De rest van de vlucht verliep voorspoedig en we kwamen goed aan in Polen. Wel een kleine ‘ontgoocheling’ doordat onze eerste indruk dan toch niet zo koud aanvoelde en er geen sneeuw lag.

We waren al goed geïnformeerd over de prijzen van de taxi en hebben ons hierdoor ‘deels’ niet laten oplichten 😉 Na eerst een vraag van 250 Zloty hebben we onze charmes in strijd gegooid waardoor we, na veel discussiëren, nog ‘maar’ 100 Zloty hebben moeten betalen (even ter informatie 1 zloty = 25 cent).

Aangekomen in Jaszkotle begon onze zoektocht naar de ingang waarna we hartelijk ontvangen werden met een lekker avondmaal.

Na een goede nachtrust begon onze eerste werkdag met een uitgebreide rondleiding en uitleg over de kinderen en de instelling. Ook kregen we meteen elk 2 volgpatiëntjes toegewezen, hier zijn we dan ook meteen mee gaan kennis maken in de speelruimte. Zo konden we de kindjes al goed observeren en ja het zijn allemaal (b)engeltjes 🙂

We hebben dan ook onze eerste sessie Sherborne (bewegingsgerichte therapie) uitgevoerd onder begeleiding van de andere therapeuten. Op deze manier konden we al een vertrouwensband opbouwen met ons volgpatiëntje.
Het begeleiden van de maaltijd bij de kinderen was een smodder boel, onze kledij is al aan een eerste wasbeurt toe :-p
Namiddag mochten we nog spelen met de kindjes en om 15u30 zat onze eerste werkdag er al op.

Hierna dachten we Jaszkotle te gaan ontdekken, dit bleken echter maar 2 straten te zijn. Ook wanneer we een beetje verder wandelden bleek er niets te zien, enkel een kerk en wat christelijke beeldjes. (zie foto’s)

We kijken al uit naar ons 2e   dagje.

Pozdrowic (Groetjes)

Trees, Dorothee en Evelien

Wij zijn drie studenten ergotherapie aan de HUB, Dorothee, Evelien en Trees.
Morgen vertrekken wij voor drie weken op buitenlandse stage naar Polen !
Dankzij het TAPAS-project krijgen we de kans een internationale ervaring op te doen en deze kans grijpen we met onze beide handen !

Morgen nemen we het vliegtuig naar Wroclaw, om  van daaruit met de taxi naar een klein dorpje in Polen te gaan, namelijk Jaszkotle (jullie waarschijnlijk niet bekend 😉 )

In Jaszkotle gaan we stage lopen in het John Paul II Health Care House for Children. Dit is een weeshuis waar kinderen terecht kunnen tot zij de basis en secundaire school verlaten. Er kunnen ongeveer 50 kindjes verblijven. Kinderen over heel Polen komen hier naartoe, vooral diegene die niet in een hospitaal moeten verblijven, maar die wel door hun slechte gezondheidsstatus, niveau van handicap en moeilijke familiale situatie een nood hebben aan permanente en professionele medische zorg en rehabilitatie.

Het weeshuis wordt geleid door zusters en door hen zullen we ook morgen ontvangen worden.

Via deze blog houden we jullie op de hoogte van onze avonturen!
We vinden het ontzettend spannend en kijken er naar uit een internationale ervaring op te doen !

Groetjes !

Trees, Evelien & Dorothee