Het moment was daar, de echte start van onze 3 maand stage. Om 8.30 namen we de bus en gingen we, niet wetend wat ons te wachten stond, naar de stageplaatsen. Een spannend begin van onze dag.

Joyce: Ik werd meteen warm onthaald op de afdeling ‘rehabilitacion’. Ik volg samen met 2 andere studenten 1 van de 3 ergotherapeuten die in het ziekenhuis werken. Het ziekenhuis zelf is niet zo groot en dus weinig kans dat ik verdwaal, dit is natuurlijk nooit zeker bij mij… De dag loopt van 8.15 uur tot 14.30 uur en wordt gevuld door individuele therapieën vooral aan mensen met een CVA (hier ICTUS genaamd). Zowel de studenten als stagementor spreken geen Engels dus moesten we Spaans spreken aangevuld met gebarentaal.

Wat mij meteen opviel waren de middelen die ze hier gebruikte. De meeste dingen die ze gebruikte waren zelf gemaakt, ze zijn hier heel creatief want ze moeten het zo goedkoop mogelijk houden. Dit is leuk om ideetjes op te doen.

Elfriede: Ook op mijn stageplaats (een cntrum voor mensen met Alzheimer) werd ik warm onthaald, met bijhorende kussen (blijkbaar een gewoonte hier). Mijn mentor is ook heel lief en probeert haar best te doen om Engels te praten, maar de communicatie verloopt nog moeizaam. Ik probeer ook mijn beste Spaans boven te halen. Gelukkig is er nog een andere stagiaire die wel wat Engels praat en het Spaans vertaalt.
Ik werk deze week van 9u tot 13u. Maar vanaf volgende week van 9u tot 13u en van 15u tot 17u. In het centrum kunnen de cliënten op dinsdag rekensommen maken en krijgen ze geheugentraining.

Na onze stage was het nog een rustig namiddagje. We sloten de dag af met een heerlijke, zelfgemaakte ovenschotel. Zelfs onze Chinese huisgenote wou een stukje proeven en was onder de indruk. (jaja, we kunnen er wat van!) :p. Hierna hebben we samen nog wat Spaanse woordenschat opgezocht, hopelijk maakt dit het communiceren morgen wat makkelijker.

Groetjes uit het kouder wordende Zaragoza.

PS: nog steeds problemen met het uploaden van foto’s dus weer maar 1 foto, hopelijk morgen meer geluk.