Bok!

Maandag namen we onze vrije dag, en dachten “laten we gaan naar dat museum over speelgoed dat vorige keer gesloten was door giftige stoffen”. Hadden we gekeken of het open was? Neen. Bleek dit uiteindelijk noodzakelijk. Ja zeker. Blijkbaar was dat dus toe op maandag (en dit wordt een terugkerend fenomeen doorheen deze dag). We zullen dus nog is moeten terugkeren. 3e keer goede keer. Plan B dan maar. We hadden er geen dus was het even improviseren. Wij stonden, als twee grote toeristen, het hele grote bord met wegwijzers te onderzoeken. Na vele keren “ah nee dat is dicht” te hebben moeten zeggen, kwamen we dan toch uit op het “museum of naive art” in upper town. En daar gingen we, want ja: google zei dat het open was!

Eenmaal aangekomen en staande aan de balie: “We zijn in pauze, kom in een uur terug.” Geen bordje of niks te bespeuren over heel onze weg naar die balie. Achter ons kwamen namelijk nog een groep die hetzelfde lot zou ondergaan. Met een zucht en een ‘FINE!’ (het moto van deze reis), zochten we dan maar naar een back-up, van het back-up plan. Julia herinnerde zich nog een heksen-themed café niet zo ver daarvan. Zo gezegd zo gedaan. Maar ja kan het al raden:

Ook zij hadden pauze… voor een uur. Op dat moment hadden we niet al te veel zin meer om doelloos nog rond te hangen dus besloten we maar gewoon onze boodschappen te doen en naar huis te gaan, met een kleine omweg langs het “Art-Park” (Ik wou een foto plaatsen, maar die wilt niet uploaden dus zal dit nog ooit is worden bijgevoegd 😉 )

Doorheen de week is er niet al te veel gebeurd. Op dinsdag en donderdag kwam een hondentrainer voor begeleidings- en therapiehonden langs, een vriendin van Sasa. Super interessant, zeker voor mijn eigen Dot van POP die net over dat onderwerp gaat 😉 Het was een leuke babbel en gaf een veel beter zicht op hoe honden echt meerwaarde bieden in therapieën, maar ook wat het proces nu eigenlijk inhoud. Hierin staat Kroatië wel wat verder, of is het alleszins meer gekend of gebruikt.

Deze week was wel een week dat ik een verandering zag bij één bepaalde cliënt en dat ik zelf ook echt het gevoel had dat ik goed bezig was tijdens de therapie met haar. Ze is nu meer bewust van andere personen rondom haar, en heeft hier meer interactie mee dan toen wij net begonnen met onze stage. Ik ben niet meer “een ding” dat in de ruimte staat. Het continue veranderen van de therapieruimte terwijl ze erdoor liep en het guiden naar specifieke routes was voor mijn professionele handelen daarin echt wel een goed leermoment. Mijn mentoren in de ruimte waren ook erg verbaasd toen ik het Kroatische woord voor opruimen/opslaan (“spremi” – of toch zo uitgesproken) eruit gooide in de plaats van het Engelse woord. Straks rond ik mijn stage nog af met echt een basis in de Kroatische taal 😉

Hoewel we dus niet op de hoogte waren van de musea op maandag, was er nog zo iets waar wij eigenlijk niets van wisten tot vandaag. “Mystery drone from Ukraine war crashes in Croatia” – BBC News. Zelf hadden we hier niets van gemerkt, en kwamen we het enkel te weten door de vriend van Julia die er iets van doorstuurde. Het ging over een verkenningsdrone die niet werd opgemerkt door de andere buurlanden tot hij ineens op de grond totterde in Zagreb. Gelukkig bleef iedereen ongedeerd. De speculaties gaan nu dat het door een verkeerde plaatsnaam kwam: De wijk Yarun in Zagreb, lijkt namelijk op Jarun in Oekraïne… maar autoriteiten zeggen toch dat het ding neerstortte door het niet meer hebben van brandstof.

Dat was het weer voor deze week!