wW zijn ondertussen al week 6 en meer en meer mogen we onze therapiën allemaal zelfstandig doen.
Onze volgpatiënten mogen we ondertussen zelfstandig doen :D. Maar de therapie hier voorbereiden verloopt toch net iets anders als wij gewend zijn.
Voor we aan de therapie beginnen of als we het materiaal willen klaar zetten stellen we altijd de vraag aan ons zelf: wat wil je dat het kindje doet om zijn doelen te bereiken en hoe wil je dit bereiken. Ook moeten we in ons achterhoofd houden dat het materiaal dat je klaar zet niet door het kind gekozen kan worden. Want de werkwijze dat ze in Artis Includum gebruiken is therapie geven is door “PLAY” dus het kind kiest het medium. Wanneer het kind een ander medium kiest moeten wij onze therapie hier op aanpassen dat de doelen die we voor ogen hebben nog steeds bereikt worden.
Het belangrijkste is dat we nog altijd spelen met het kind. Door middel van sensorische integratie en “PLAY” te combineren kan het kind niet alleen leren zijn/haar grof en fijn motorische vaardigheden te verbeteren maar ook ontwikkelen van copingstrategieën en creatieve probleemoplossende, het taalgebruik, en zoveel meer.
Het is leuk om te zien dat de kinderen die wij begeleiden echte vordering maken en dit motiveerd ons nog meer!
PS: ook wij ontsnappen niet aan de snottenbellen hier 😮