Hannah en Freya gaan vreemd Op stage in Jaszkotle, Polen

Hallo iedereen!

Vandaag was een speciale dag… Reeds om zeven uur stonden we aan de bushalte te wachten op een bus die ons twee keer gewoon voorbij reed, wegens te vol. We hadden met onze stagebegeleidster afgesproken aan de bushalte in Wroclaw. Van daaruit zou zij ons een lift bezorgen naar een rusthuis in de oude stad. Het was de bedoeling dat we een kijkje gingen nemen en nagingen hoe ergotherapie daar wordt uitgeoefend. Mogelijks werd dit een nieuwe stageplaats vanaf volgend jaar. We keken uit naar dit bezoek en hadden ons hier op voorbereid. 😀 We werden hartelijk ontvangen door de ergotherapeuten daar en werden meteen aan het werk gezet! We maakten kennis met enkele bewoners en brachten hen naar het ergolokaal waar de creatieve activiteiten van start gingen. Er werd heel wat getekend, geverfd, gelezen… 🙂 Na 45 minuten kwam er een abrupt einde aan ons bezoek. We waren niet langer welkom. Eens we buiten waren vertelde onze stagebegeleidster ons hoe het in elkaar zat. Het kwam erop neer dat ze geld vroegen voor de ‘begeleiding’, zelfs voor vandaag (we keken enkel toe…). Achteraf bleek dat één van beide therapeuten Engels sprak, maar dit weigerde te spreken gezien ze hier niet voor betaald werd. We schrokken van deze mentaliteit, maar onze stagebegeleidster maakte ons duidelijk dat dit niet ongewoon is in Polen. In Polen verwacht men iets terug wanneer men iets geeft (geld). Op de terugweg probeerde onze stagebegeleidster ons wat meer achtergrond te geven over deze manier van denken. Ze vertelde ons dat de mensen hier hard moeten werken voor hun geld en soms zeven dagen per week werken met lange uren. Hun uurrooster is heel wisselend, wat het moeilijk maakt voor hen om te werken en ook aandacht te besteden aan hun familie en vrienden. Het is dan ook begrijpelijk dat ze uit zoveel mogelijk geld proberen te halen. Jammer dat ons dagje zo moest eindigen, maar het heeft ons wel even met de neus op de feiten geduwd over de situatie hier in Polen. Polen mag dan wel een land zijn dat deel uitmaakt van de Europese Unie, maar het is hier helemaal anders dan bij ons in België. Na het korte bezoek keerden we terug naar Jaszkotle en zetten onze stagedag voort in het weeshuis. 🙂

 

Do widzenia!

Cześć!

Donderdag richtten we ons vooral op looptraining bij enkele kinderen. Zowel het volgkindje van Hannah als van Freya zitten meer op hun poep dan dat ze op hun voetjes staan. Wij zien het als onze taak om daar verbetering in te brengen. Daarom gingen wij op zoek naar een activiteit die beide kindjes motiveert om te stappen. Het is moeilijk om de juiste motivatie te vinden aangezien de kinderen het gewoon zijn om opgepakt te worden en/of hun zin krijgen als ze maar luid genoeg roepen. 😉 Deze activiteit leverde hele leuke resultaten op. Omdat de kinderen toch al onder de verf zaten (en we ze niet twee keer “vuil” wouden terugbrengen) besloten we meteen ook aan de fijne motoriek te werken en deden een activiteit met vingerverf. Twee enthousiastelingen sloten aan bij deze activiteit. Het werd duidelijk dat de meeste kinderen het niet gewoon zijn om verf te werken. Het volgkindje Freya probeerde dan ook de verf eerder op te eten dan op het blad te smeren. (Haar gezichtje zag er mooi uit :D) Het viel ons op dat zijn tijdens het verven vergeten was dat ze haar brilletje aanhad. Hoera, normaal is dit een heel gevecht om haar het brilletje te laten dragen. 😀 Het volgkindje van Hannah was geen fan van de vingerverf en kreeg daarom ander materiaal om aan de fijne motoriek en oog-handcoördinatie werken.

  

Op de foto kan je zien dat we zelf schortjes in elkaar staken met vuilniszakken. Maar tevergeefs… het heeft niet bij iedereen geholpen. De verzorgsters keken even raar op wanneer we de kindjes (helemaal onder de verf) weer terugbrachten. Aan de hand van foto’s maakten we duidelijk wat we hadden uitgespookt met de kinderen, dat vonden ze dik oké. 😉 We wouden het wassen graag voor onze rekening nemen, maar de verzorgsters namen dit graag uit handen.

We moeten toegeven dat wij eigenlijk zelf enorm genoten hebben van deze dag! We waren verrast dat de verf hen kon motiveren om te stappen. 😉 En toegegeven…we hingen zelf ook onder de verf.

Do widzenia!

 

Zondag moesten we jammer genoeg een hele dag voor school werken, stage voorbereiden,… Jaja, dat moet ook gebeuren! 😉 Plots werd ons rustig namiddagje voor school werken verstoord. Een Duitstalig gezin kwam plots onze kamer binnen gevallen, samen met iemand van de administratie. Zonder te zeggen waarom kwam de dame van de administratie ons appartementje binnen. Wat overdonderd als we waren stelden we geen vragen. Uiteindelijk bleek dat we er een nieuwe buurvrouw bij hadden! 😀 Superfijn, maar jammer dat we niet op voorhand op de hoogte werden gebracht. Onze reactie moet een beetje raar geweest zijn. (Als we geweten hadden dat we een nieuwe buurvrouw kregen, hadden we misschien wat kunnen opruimen: onze was lag nog verspreid in de badkamer. Dat gaat zo als je geen wasmachine hebt. :p)

Ons nieuw buurmeisje is slechts 16 jaar en afkomstig van Duitsland. Haar naam is Caro en zal hier twee weken verblijven. In Duitsland is het blijkbaar de gewoonte om op deze manier ervaring op te doen. Gelukkig kan ze vlot Pools en hebben we er vanaf nu een tolkster bij! (Nu verstaan we eindelijk het mevrouwtje in de keuken, hoera!) ’s Avonds nodigden we haar uit op onze kamer om samen een filmpje te kijken en een babbeltje te doen. (Amai, tis een toffe!)

Maandag was een heel intensieve en hectische dag. Er werd heel wat geweend en gekrijst, hadden we onze oordopjes maar meegenomen. 😉 We hadden de indruk dat onze therapie echt effect had. Het was vermoeiend ook voor hen, dit werd bevestigd wanneer de kindjes op het einde moe in bed lagen.

Op de foto’s zie je enkele Bobath-oefeningen die we hier aangeleerd kregen en toepassen bij onze volgkindjes. Hannah leert W. een juiste zithouding aannemen door middel van een dergelijke rol. Freya laat haar volgkind enkele spierversterkende oefeningen uitvoeren, als voorbereiding op het oprapen van voorwerpen.

Daarnaast wordt er ook hard gewerkt aan de looptraining van de beide volgkindjes (hier is nog veel werk aan de winkel). Niet enkel onze volgkindjes krijgen onze aandacht. In de rehabilitatieruimte werd er vandaag druk individuele therapie gegeven.

 

Do widzenia!

Vannacht omstreeks 3 uur vertrokken Rani en Ilona, de twee medestudenten, huiswaarts. Midden in de nacht kwamen ze nog een laatste keer dag zeggen, maar we hebben het zelf niet goed meer beseft. Wij waren al in dromenland 😉 Hun drie weken stage hier in Jaszkotle zat erop! Ter gelegenheid van hun laatste avond gingen we nog een laatste keer op café in Wroclaw! Na drie weken hebben we eindelijk door dat ze ‘hot chocolate’ hier wel heel letterlijk nemen in Polen: waar is de melk? Hannah haar lepel bleef gewoon rechtstaan in de gesmolten chocolade. :p Stiekem zijn wij blij dat we hier nog een aantal weken te gaan hebben. 😉 Ons lijstje is nog steeds niet af en we willen nog heel wat therapieën met de kinderen hier uitproberen.

Wanneer we ’s morgens opstonden werd al meteen druk gepoetst in het kamertje naast ons. Na het ontbijt kwam de lieve dame uit de keuken met een cadeautje aankloppen. We kregen superleuke knutselwerkjes. We bezorgen Ilona en Rani hun deel later. De knutselwerkjes deden ons een beetje denken aan kerstballen.

Rond de middag vertrokken we naar het Aqua Park in Wroclaw. Wat een heerlijke ontspanning (en inspanning: die lekkere dessertjes moesten toch een keer gecompenseerd worden door wat baantjes te trekken). Het aquapark was echt de moeite waard! Het golfslagbad, de 4 jacuzzi’s, olympisch bad (baantjes trekken maar!), de lazy river, het buitenzwembad, de verschillende super coole glijbanen en buizen, het restaurant,… ja ja, we deden het allemaal! Om een ideetje te geven van  de coole buizen: In één van de buizen was het een disco met verschillende gekleurde lichtjes waar je op het einde in een gigantische trechter terecht kwam en je dus in het midden in het gat viel. Super leuk! Nadien trokken we de oude stad ‘Stare Miasto’ in om op verdere verkenning te gaan. Erg om te zeggen, maar we hebben nog steeds de hele stad niet kunnen bezichtigen. So much to do, so much to see! 

Zo happy als het liedje, zo happy voelen wij ons hier. Als een vis in het water dus! ;D

Do widzenia!

 

Dobry wieczór!

Dinsdagavond brachten we zoals vermeld een bezoekje aan de cinema van Wroclaw. De dichtstbijzijnde filmzaal bevindt zich in een reusachtig winkelcentrum. Het was dus even zoeken om de weg naar de zaal te vinden. Bij binnenkomst in het winkelcentrum viel ons een enorme aquarium op ter hoogte van de roltrap. In deze aquarium zwommen enkele grote vissen rond, vergezeld door een kleine haai. Dat was best verschieten! Wanneer de lichten in de zaal doofden en de film gespeeld werd, viel het opmerkelijke publiek meteen op. De aanwezigen waren veel interactiever dan bij ons in de filmzalen. Er werd luid gelachen en geapplaudisseerd (zelfs wanneer dit voor ons geen geschikte scènes waren om op te bulderlachen, applaudisseren). Wij amuseerden ons alleszins rot met het gelach, getier, inclusief het vettige lachske van een bepaalde persoon in het publiek (en de film 😉 ).

Vandaag (donderdag) kozen we er bewust voor om onze therapieën buiten door te laten gaan. Een beetje frisse licht kan soms deugd doen! 😉 We trokken naar de speeltuin met enkele kinderen en lieten hun de speeltuigen verkennen. Freya oefende met haar volgcliënt op het stappen, gezien zij hier nog niet in staat toe is. Door de opwinding van buiten te zijn en zich in de speeltuin bevinden, ging het stappen vlotter dan verwacht! Hannah haar volgcliënt moest echter binnen blijven omdat hij een nog wat ziek was. Dus nam Hannah J. mee naar de speeltuin om de algemene grove motoriek te stimuleren. Wat waren de kinderen uitgelaten en blij dat ze buiten mochten vertoeven! 😀

  

Leuke anekdote: Ondanks dat we het mevrouwtje van de keuken niet goed begrijpen, toont ze toch appreciatie voor ons. Vanmiddag kregen we een dikke knuffel van haar. Wat een schatje! 😉 We zochten een tijdje geleden op hoe je in het Pools zegt dat iets gesmaakt heeft. Er waren immers al enkele gênante momenten de revue gepasseerd… In het begin wisten we niet of ze boos was omdat we niet alles op aten of dat ze misschien gewoon vroeg of het niet lekker was. We konden dus niet echt goed op haar vragen antwoorden, en toch zijn het altijd leuke babbeltjes met het mevrouwtje van de keuken. Hopelijk kunnen we naar het einde van de stageperiode wat beter communiceren met deze goedlachse dame!

Dobranoc!

Hallo!

Gisteren hadden we speciaal bezoek in het weeshuis. Twee docenten van onze school kwamen een kijkje nemen en brachten heel wat speelgoed, kledij, materiaal mee voor de kinderen! We stelden hen de kinderen voor waar we tijdens onze stage mee werken. 🙂
Voor het avondeten werd onze hulp ingeroepen voor het voorbereiden van een feestje, wat later carnaval bleek te zijn… We bliezen wel 100 ballonnen op (amai onze kaken, workout voor de longen!) en hingen verschillende slingers op in de speelzaal!

Vandaag was het een speciale dag hier in het weeshuis! Carnaval (Karnawał) vond vandaag plaats en ook hier ging dit niet onopgemerkt voorbij! 🙂 Reeds om 10 uur gingen de deuren van de “discotheek” (= de omgebouwde speelzaal) open en klonk er luide muziek door de boxen. Met behulp van de vrijwilligers werden alle kinderen omgekleed in de meest gekke figuren (prinsessen, tovenaars, aapjes, astronaut, cowboy, roodkapje,…) en werd er stevig gedanst op de dansvloer. We maakten meteen kennis met de Poolse liedjes die zij luidkeels konden meezingen. De begeleiders hadden hun uiterste best gedaan om er een leuk feest van te maken, er werd zelfs een eet-wedstrijd en stop-de-band-ronde gehouden! 🙂

 

 

In de namiddag probeerden we nog enkele therapieën te geven aan de kinderen die nog wakker waren. De meesten lagen uitgeteld en met kater (van de fruitsap) in hun bedje. 🙂

Als ontspanning gaan Freya en ik deze avond naar de cinema in Wroclaw! Joepie!

Do widzenia! 🙂

 

Dzièn Dobry!

Vrijdagmorgen vertrokken we voor een korte citytrip van 3 daagjes naar Krakau! In Wroclaw stond de polskibus ons op te wachten voor een 3 uur durende reis naar Krakau. En amai, wat kunnen ze hier voorsteken in Polen… Gelukkig werden we op de bus verwend met koekjes, sapjes, broodjes, nog eens koekjes,… we hadden niet te klagen (voor een bus van 7 euro :p ) Ons hostel waar we overnachtten was trouwens dik in orde!

Ons weekendje beschrijven zou heel wat pagina’s in beslag nemen aangezien we zo veel leuke dingen gedaan en bezocht hebben. Daarom geven we jullie een kort overzicht:

– We begonnen ons weekend met het verkennen van het oud stadscentrum, waauw wat een prachtig stadsplein! Wat waren we onder de indruk…

– In de lakenhaal op het stadsplein vonden we heel wat ambachtelijke, kleurrijke kraampjes en winkeltjes. Hier hebben we dan ook lang vertoefd.

– Om de avond af te sluiten gingen we naar het hard rock café. Maar we kunnen besluiten dat we meer te vinden zijn voor de traditionele bruine kroegen van Krakau! 😉 We waren dan ook heel blij dat we per toeval in een cafeetje met traditionele folkmuziek belandden, waar we meteen ook kennis maakten met enkele Poolse volksdansjes. Super gezellig!

– Zaterdag hadden we een bezoek aan Auschwitz en Birkenau gepland. Het was een unieke ervaring waar we op de terugweg naar de stad toch maar stilletjes van waren. Absurd hoe zoiets kon gebeuren. We waren erg aangedaan van de enorme oppervlakte die het concentratiekamp in beslag nam. (Het is moeilijk om dit te beschrijven. Je kan een beeld vormen van dit bezoek aan de hand van onze foto’s.)

– Wanneer we ’s avonds weer in Krakau waren, trokken we naar de Joodse wijk ‘Kazimierz’. Hier wandelden we rond in de gezellige straatjes en gingen we enkele artistieke winkeltjes binnen. Tot onze verbazing was dit eveneens één van de populaire uitgangsbuurten in Krakau.

– In Kazimierz kwamen we enkele plekjes tegen waar de film ‘Shindler’s list’ opgenomen werd! We hebben gepland om deze film nog eens opnieuw te kijken (wie weet herkennen we onze plekjes wel!). Ook de fabriek van Shindler’s list kan je hier in Krakau bezoeken, maar dit hebben we jammer genoeg niet meer kunnen doen. (Het staat wel op ons lijstje voor ons bezoek aan Krakau in maart!)

– In diezelfde Joodse wijk vonden we een super gezellig restaurantje! OOh wat was het lekker (en goedkoop)! 😀 (de Valentijn-inkleding namen we er maar bij, eikes. #melig#sonotintothat) Nadien trokken we nog even naar het centraal stadsplein, daar werden we binnengeloodst in een gezellige bar. Voor we het goed en wel beseften zaten we in de gezellige zeteltjes wat na te praten over onze dag. 🙂

– Zondag was het jammer genoeg al onze laatste dag in deze mooie stad. 🙁 We “beklommen” de Wawel-berg. Dit is een “berg” (zeg maar heuveltje) in het midden van de stad, waar een grote kathedraal en het Wawelkasteel zich bevindt. Wat een uitzicht… Aan de voet van de berg is er een draak die om de 2 minuten vuur spuwt! Dit volgens de legende van de draak die aan de voet van de berg leefde en mensen opat. De koning beloofde de hand van zijn dochter aan wie de draak doodde. De schoenenlapper van de stad ging met deze prijs aan de haal (lang leve de grijze muis). 🙂 Je kan de grot van de draak bezoeken via de wawelberg, ook dit staat nog op ons lijstje! 😉

 

 

Het was een heel leuk weekend en informeerden ons al over de (mogelijke) volgende uitstapjes (Zakopane, een populair wintergebied in het Zuiden van Polen). We zijn nog aan het afwegen of we er een 6 uur durende busrit voor over hebben of niet. Onze keuze lees je later op onze blog!

Wist je dat…?

– … Het hier de gewoonte is om OVERAL servietjes onder te leggen?

– … de meeste serveersters op café/restaurant/bar niet zo vriendelijk zijn 😉

– … ze hier overheerlijke koekjes verkopen op de hoeken van de straten?

– … Hannah het fietsen mist en Freya het autorijden.

– … Onze derde wasbeurt (van de kleren welteverstaan) is in aantocht. Wat dus betekent dat de tijd vooruit gaat! Met de wastips van mama Hilde en mama Mieke slaan we er ons wel doorheen!

– … Hannah de dumplings met chocolade en kersjes alweer mist (geleden van gisteren…) 😀

– … Freya nog gedroomd heeft over het bezoek aan Auschwitz en Birkenau. Gelukkig werd dit snel vergeten bij het zien van de gezichtjes in het weeshuis! 😀

– … ons lijstje nog lang niet af is!

– … We ons afvragen of het lijstje zal af geraken. Zijn jullie ook benieuwd? 😉

 

Bye bye!

Hannah en Freya

 

Dik, dikker, dikst! Dat is ons motto van vandaag. 😀
Deze donderdag is een Poolse feestdag, ook wel “Fat Thursday” of in het Pools “Tłusty czwartek” genoemd. Het is een traditionele katholieke feestdag waarbij de laatste donderdag voor de vastentijd wordt gevierd! De volgende gelegenheid om te feesten zal pas met Pasen zijn, daarom eten ze deze donderdag voor de laatste keer hun buikje rond. 🙂 (Hopelijk doen ze hier in het weeshuis niet aan vasten…) Hier in Polen hebben ze een traditioneel Pools gebakje dat met Fat Thursday gegeten wordt, namelijk “paczki”! Dit is een soort van oliebol met in het midden kersjes, Mmmmmmm. Ook wij en de kinderen hier in het weeshuis kregen deze lekkernij vandaag voorgeschoteld, lekker! 🙂

Vandaag kreeg Hannah een brief vanuit België van haar neefje Emile! Joepie! Als er nog iemand zich geroepen voelt om een tekening/brief/cadeautje/lekker eten/… op te sturen 😉 dan kan dit altijd naar:

Jean Paul II Health Care House for Children (Jana Pawla)
Freya/Hannah
Zakład Opiekuńczo- Leczniczy  dla Dzieci
55-080 Kąty Wrocławskie
Jaszkotle 21
Poland

Morgen heel vroeg vertrekken wij voor een weekend naar Krakau, woehoeew!

Do widzenia!

Dzièn dobry!

Gisteren en vandaag hebben we ons vooral bezig gehouden met onze volgpatiëntjes. We proberen uit te zoeken wat ze graag doen, hun mogelijkheden en beperkingen, …. Zo krijgen we een goed beeld over het handelen van de kindjes en kunnen we goede therapieën opstellen! 🙂 In de overige tijd houden we ons bezig met de andere kindjes die we toegewezen kregen en proberen we in de speelzaal alle kindjes evenveel aandacht te geven (wat niet zo gemakkelijk is…  ondertussen zijn we weer wat haren kwijt).

Gisteren hadden we een gesprek met onze stagebegeleidster hier in het weeshuis. Zij vertelde ons onder andere wat meer over de gezondheidszorg in Polen, hoe de kinderen hier terecht komen en hoe hun toekomst eruit kan zien. Wat ze vertelde, liet een grote indruk op ons na! Het valt ons op dat het in Polen meer aanvaard is om een kind met beperking af te staan. Er zijn dan ook heel wat weeshuizen hier in Polen, zeker in vergelijking met België.  Hier kijken ze niet raar op wanneer er buiten een kerk, ook een weeshuis te vinden is in elk dorp. In België zou dit eerder een uitzondering zijn, wat hier eerder een gewoonte is. Het feit dat kinderen in een “weeshuis” verblijven in Polen heeft te maken met het feit dat abortus hier niet echt aanvaard is (95% is sterk gelovig christen), prenataal onderzoek wordt niet of te laat uitgevoerd (onder andere ook door financiële redenen of onwetendheid), anticonceptie is hier niet gekend zoals bij ons, financiële problemen van de ouders waardoor ze niet voor het kind kunnen zorgen, ouders hebben soms zelf een beperking of de familie wil geen tweede kind met een beperking, drank- en drugsproblematiek bij de ouders,… Abortus is hier wel legaal, maar omwille van de ongeschreven regels (zie kerk) en de soms te late prenatale onderzoeken wordt abortus hier amper uitgevoerd. Toen het ging over de toekomst van de kinderen hier werd het even stil. Het is hier niet de gewoonte dat jongvolwassenen met een handicap worden aangespoord om te gaan werken (zoals de beschutte werkplaatsen in België). De kinderen gaan hier van de ene instelling naar de andere waar ze maar weinig buiten de muren van de instelling komen. Dit werkt institutionalisering in de hand, wat wil zeggen dat bijna alles voor de kinderen wordt geregeld en zo leren ze weinig zelfstandig uit te voeren. Een ergotherapeut is hier dus zeker op zijn plaats! 🙂 De kans dat een kindje wordt geadopteerd is miniem als je weet dat onze stagebegeleidster hier al 8 jaar werkt en nog maar 7 kindjes heeft weten vertrekken… Het is voor ons dan ook een unieke ervaring om zo’n adoptieproces van één van de kindjes mee te maken. 🙂
P.S. Het woord “weeshuis’ moet je hier niet letterlijk nemen, de meeste kinderen hun biologische ouders zijn nog in leven maar konden of wouden de opvoeding en zorgen niet voor hun rekening nemen.

Nog leuk om te weten, hier in het weeshuis zijn verschillende klasjes voorzien voor de kinderen die schoolrijp zijn. Dit zijn vooral de kinderen van de tweede verdieping (de +6-jarigen) en enkele kinderen waar wij mee werken. Het valt op dat deze klasjes heel klein zijn, slechts voor een 5-tal kinderen. Er is ook een knutselklasje en muziekklasje voorzien. 🙂

Gisterenavond deden we nog eens onze was op primitieve wijze. 😉 Deze keer was het de beurt aan onze onderbroekjes en sokjes! Jammer genoeg zagen Freya haar witte sokjes op het einde niet meer wit maar… blauw! (met dank aan Hannah haar blauwe sokjes!)

Vanavond plannen we onze trip van dit weekend, KRAKAU! 😀 We kijken er al naar uit!

See you soon!

Witam wszystkich!

Het heeft eventjes geduurd maar we hadden een druk weekend voor de boeg!
Donderdag en vrijdag hebben we voor de laatste keer de kindjes en therapeuten kunnen observeren. We oefenden de aangeleerde technieken nog wat verder in en doen ons best om de verschillende kinderen hier te leren kennen (wat moeilijk is omdat ze allemaal veel aandacht vragen). Het vertalen van de patiëntenfiches met google translate heeft ons heel wat tijd en moeite gekost. :p We maakten een parcours in de therapieruimte om de vaardigheden van enkele kinderen onder de loep te nemen, wat een belevenis. Ook staken we zelf een sherborne sessie in elkaar met enkele kinderen die er volgens ons nood aan hadden op dat moment. 🙂

Om donderdagavond af te sluiten schoven we onze boeken aan de kant en ging onze hungergames-marathon van start! Jeuj! Vrijdagavond werd actiever ingezet met ons eerste tripje naar Wroclaw (“Froshwaf”/”Frostlav”/”Vroshlav”: kies je eigen uitspraak :p ) Al bij de start van de avond werd ons duidelijk dat de bussen hier hun eigen leven leiden… Ze kiezen of ze je komen halen of niet en de buschauffeurs spreken duidelijk GEEN woord engels, zelfs aan gebarentaal doen ze niet mee. We waren nochtans goed voorbereid! Eindelijk aangekomen met de bus (na een 3 kwartier stappen naar het centrum) zijn we meteen een cafeetje op de grote markt (Rynek) binnen gestapt om even op te warmen! Brrrrrr wat was het koud. Een warme chocomelk smaakten ons dan ook heel goed! Of wacht… op op, alles was op. 🙁 Een theetje dan maar!

Bij onze terugweg naar Jaszkotle liet de bus ons opnieuw in de steek… We vonden de juiste bushalte niet (aangezien we niet juist waren afgestapt), dan maar een taxi bellen. Makkelijker gezegd dan gedaan… Na verschillende keren zelf te proberen een taxi te strikken en meermaals afgewezen te worden vanwege ons gebrekkig Pools/hun gebrekkig Engels schakelden we de barvrouw van ons cafeetje in. Jammer genoeg bleef het bij 1 poging, het mevrouwtje van de pizza hut daarentegen hielp ons wel uit de nood! Na een kort sprintje naar de taxiplaats kwamen we weer veilig en wel aan in Jaszkotle. 🙂

Zaterdag was het tijd om Wroclaw echt te verkennen. We trokken erop uit en waagden een tweede poging met de bus, spannend. Dit keer vonden we wel de juiste bushalte, oef! (Dank aan Natthaya) Na een eerste tussenstop bij de toeristische info doken we al een gezellig cafeetje binnen (o ja, ook vandaag is het lekker koud).

We waren onder de indruk van het uitzicht van de stad. Gedurende de hele dag vertoefden we slechts in een klein gedeelte van Wroclaw, op dit klein plekje was veel te zien. (We keren nog terug voor de rest van de stad) Om de stad te verkennen, werden we geholpen door enkele dwergjes. Over de hele stad zijn 79 dwergjes verdeeld (naar verluid zouden het er nog meer zijn). Deze dwergjes zorgen ervoor dat je geen enkel plekje in Wroclaw over het hoofd ziet, ze zijn dan ook op de meeste gekke plaatsen verstopt. :p Het was een hele zoektocht om de dwergjes te vinden in het oude stadsgedeelte!

We beklommen de toren van de St. Elisabeth kerk (met een prachtig uitzicht over de stad). We hadden zicht op het mooie en kleurrijke stadsplein, de verschillende torentjes in de verte, de rivier (de oder), vele kerken,… We spendeerden heel wat tijd op het grote stadsplein met haar kleurrijke huizen, het sprookjesachtige stadhuis (ratusz) in gotische stijl, de vele gezellige cafeetjes (die we volop uitproberen!) en steegjes. We brachten ook nog een bezoek aan de Magdalena kerk waar we een kaarsje brandden. 🙂

’s Avonds gingen we lekkere ribbetjes eten, wat een prijzen hier… slechts 47 zloty! (= ongeveer 11 euro) Ook dit keer liet de bus ons in de steek toen we weer naar Jaszkotle wilden gaan. De bus kwam gewoon niet opdagen! 🙁 Dan maar een taxi… alweer.

Zondag keerden we terug naar Wroclaw om een gezellig “terrasje” te doen. Tot onze grote vreugde was het aan het sneeuwen toen we van de bus stapten! 🙂 We proefden van een heerlijke traditionele Poolse lekkernij… dumplings! Dit zijn deegzakjes gevuld met chocolade, kersjes en amandelschilfers. (De vulling kies je zelf) Dit gebakken in de oven en geserveerd met een vanillesausje. Mmmmmm, super lekker!  En derde keer, goede keer… we haalden de bus in de terugweg!

  

Vandaag (maandag) hebben we eindelijk de snoezelruimte ontdekt! 🙂 Eén van de dagen zullen we de snoezelruimte verder gaan verkennen met enkele kindjes (dit was vandaag nog niet mogelijk). Ook oefenden we vandaag nogmaals de Shantala massage met enkele babytjes. Het leek nog goed te gaan, ook al verloopt het aan-en uitkleden soms wat moeilijk doordat ze niet stil kunnen liggen. :p Deze week is het de bedoeling dat we zelfstandig aan de slag gaan met onze volgkindjes. We gebruikten de namiddag om enkele activiteiten uit te testen met hen. 🙂
GROOT NIEUWS: Vandaag kwamen we te weten dat het schattigste babytje hier geadopteerd zal worden binnen enkele weken… Jammer voor ons, maar goed dat zij nu een thuis heeft gevonden. 🙂

 

Bij het schrijven van dit tekstje deden we wedstrijdje om ter meeste cornflakes in onze mond, jammer genoeg moet ik (Hannah) toegeven dat Freya won… 🙂

Tot de volgende! 🙂