Hoi iedereen,

Wow, wat gaat de tijd toch snel! 😀

Ondertussen zijn we al twee weken in Suriname en zijn we hier alles gewoon geworden. De tijd vliegt, zo is onze tweede week stage al voorbij. En het zinnetje dat we al het meest gehoord hebben: “nou, jullie zijn geen Nederlanders!”

Een korte samenvatting van de stageweek:

Maandag zijn we er meteen ingevlogen met individuele therapieën bij de kinderen die we vorige week al gezien hadden. Daarnaast hebben we ook nog andere kindjes geobserveerd. We werken vooral op de schoolse vaardigheden en fijne en grove motoriek. In de namiddag zijn we dan begonnen met de rolstoelanalyse van de kinderen in Huize TylTyl. De jongens zagen dit als een goed excuus om niet te moeten gaan rusten! 😉

Dinsdag was het dan zover, de eerste keer dat we hydrotherapie mochten geven! Na wat uitleggen van de badmeester en de juf konden we beginnen. De kinderen werden omgekleed door de verzorgster en in een badstoel naar ons toegebracht. We zorgden er dan voor dat elk kind zwembandjes aanhad en douche maar! Zelf moesten we met een t-shirt en short het water ingaan. Een leuke en leerrijke ervaring, maar toch heel vermoeiend. Sommige kinderen waren heel uitbundig, anderen een beetje angstig. Voor vele kinderen was het een moment om tot rust te komen en de spieren te ontspannen. In de namiddag hebben we nog een motorische groepsactiviteit gedaan met de kinderen.

Woensdag hebben we in de voormiddag individuele therapie gegeven. In de namiddag hebben we voor een van onze stageprojecten assessments afgenomen bij enkele kinderen met de ziekte van Duchenne.

Donderdagvoormiddag hebben we therapieën gegeven gericht op de grove motoriek. Deze groep kinderen hebben extra aandacht nodig, daarom begeleiden wij ze met twee. In de namiddag hebben we nog een individuele therapie gegeven aan een jongetje van 8 jaar. Hij heeft op zijn eerste een epilepsieaanval gehad, waardoor hij restletsels heeft. De restletsels doen zich vooral aan zijn rechterzijde voor. Hij heeft de mogelijkheid om te stappen, maar hier is nooit met hem op geoefend. Daarnaast heeft hij ook geen kaye walker om hem te ondersteunen. Tijdens de therapie hebben we hem samen gezien en enkele oefeningen met hem gedaan. Een van de andere kinderen heeft wel een kaye walker, we hebben deze even geleend om met de jongen eens te lopen. (Dit natuurlijk onder onze begeleiding 😉 ) Hierdoor hebben we zijn gangpatroon, evenwicht, coördinatie, spierkracht… kunnen observeren. Vele van de tantes (verzorgers) kwamen kijken en waren enthousiast over het feit dat hij het zo goed deed. De glimlach van het jongetje heeft onze dag helemaal goed gemaakt! 😀 Het enthousiasme van de tantes was motiverend om te zien. Ze willen graag van ons bijleren om ook met de jongen te kunnen oefenen.

Zo was de stageweek snel voorbij, maar wat ons bij gebleven is:

• Zelfstandig zijn
• Geduld hebben
• Creativiteit
• Gelukkig zijn met de kleine dingen
• De glimlachjes op de gezichten 🙂

Hieronder nog een sfeerbeeld van op de stageplaats 🙂

Tot na het weekend met een verhaal over onze avonturen op het Kwai-Kwai eiland! 🙂

xoxo Hanne en Coralie