Dag iedereen
Ik loop nu al vier weken stage in het Fedasil Zaventem en mijn visie is helemaal veranderd. Bij aanvang weet je niet zo goed wat er op u gaat afkomen. Eens je de mensen in het vluchtelingencentrum beter leert kennen, zie je pas hoe een grote emotionele rugzakken de mensen meedragen. Toch blijven ze steeds vriendelijk en staan ze steeds klaar om anderen te helpen. Hun optimisme als doorzettingsvermogen is iets waar wij van kunnen leren.
Mijn ontwikkeling als ergotherapeut in het vluchtelingencentrum is pas echt van start gegaan vanaf ik instrumenten gebruikte, zoals de interessechecklist, om de bewoners beter te leren kennen. Om met een open houding te luisteren naar hun verhalen en hier ook echt de tijd voor te nemen. Dit is een klein gebaar maar betekend zoveel voor hen. Eigenlijk zijn er veel mensen opzoek naar vriendschap, een vertrouwenspersoon, iemand waarop ze kunnen rekenen in de onzekere tijden. Iemand die luistert en die actief dingen onderneemt om het dagelijks leven in het vluchtelingencentrum toch dat beetje fijner te maken.
Het is bijna dag tegen de homofobie en samen met de kinderen hebben we een creatieve activiteit gedaan. We hebben een regenboog geschilderd die we maandag omhoog gaan hangen in het centrum. Zo kan iedereen het zien en kan het misschien een conversatie starten of reflectie bij de bewoners. Een reflectie dat iedereen geaccepteerd moet worden, welke seksuele geaardheid hij/zij ook heeft. 