Margrit Island. Ons eerste bezoek was in onze eerste week, begin februari. Toen lag er sneeuw en de temperaturen waren zeer laag. Het eiland viel hierdoor redelijk tegen. Er leek geen leven te zijn. Maar dit veranderde compleet wanneer het weer verbeterde. De Hongaren en toeristen komen buiten en dit veranderde de sfeer van het eiland volledig. Ook werd de omgeving groener er werden er bloemenperkjes aangelegd, waardoor het plots één van onze favoriete ontspanplaatsen is geworden. Hier kan je volledig tot rust komen en is het stadsgevoel weg. We hebben al verschillende picknicks hier gehouden en vele uren hier vertoefd.

Op onze bucket list stond ook het Zoo café. Dit is een ‘normaal’ café waar je gezellig iets kan drinken en kan babbelen, maar als extra worden er 5 dieren om de beurt naar je tafel gebracht. Deze dieren verschillen erg van soort, zo kan het gaan van een cavia of konijn tot leguaan en slang. Ook katten lopen vrij rond en een papegaai vliegt over je hoofd. Dit was zeker een leuke ervaring en dit raden we sterk aan moest ooit je ooit in Boedapest zijn.

Szia!

Jó napot!

Vrijdag 16 maart, de belangrijkste dag van de week. Nele haar 21ste verjaardag!
Het startte met een leuke verrassing, een Hongaarse verjaardagskaart met leuke verjaardagswensen in verschillende talen geschreven door kotgenoten. Ook met de post heeft Nele nog 2 leuke verrassingskaartjes gekregen van haar familie.
Vervolgens was het een gewone lesdag, maar ’s avonds hadden we plannen. Een zelf georganiseerd feestje werd gehouden in ons gebouw met de mensen van kot en de vrienden van ESN. Er was veel leven, sfeer en er werd enorm veel gelachen. Het was één van de tofste avonden tot nu toe. Na het feestje in het gebouw zijn we verder gaan feesten in de bekendste en grootste ruïne club ‘Fogas’. Dit startte met een lange wachtrij om binnen te mogen, maar eenmaal binnen was het wachten het allemaal waard geweest. De tijd vloog voorbij en al snel kwam de ochtendzon ons tegemoet. Het was een onvergetelijke avond en verjaardag, waarvan we nog lang van kunnen nagenieten.

Szia!

Szia!

Intussen verlopen onze lessen nog steeds goed en we leren steeds meer en meer over de MKH-methode. Onze ogen hebben we ook op deze manier laten onderzoeken door de docent. Hierdoor zagen we het verschil met de 21-puntentest en begrepen we dat het niet eenvoudig is om verschillen te zien voor de cliënten. Dit zal ons wellicht helpen bij het zelfstandig uitvoeren van de MKH-methode en het begrijpen van de cliënt.

Ook de OCT-scans hebben we van kortbij mogen bijwonen en we hebben deze leren interpreteren. Bijkomend hebben we ook laserbehandelingen en verschillende soorten tonometrie mogen zien. Deze technieken zijn via deze weg nog eens goed opgefrist en de theorie werd duidelijk omgezet in praktijk, waardoor de informatie beter in het geheugen gegraveerd is. De casussen werden steeds meer en meer duidelijk en gevarieerder. Hierbij werd ons gevraagd wat de mogelijke behandelingen waren en op deze manier waren de lessen interactief.

Ook de lessen van presbyopie zijn gestart. We hadden verwacht dat deze lessen praktijk gericht waren, maar deze bleken theoretisch te zijn. De lessen werden gegeven in een optiekzaak, dit was in een mooie en verzorgde winkel. We kregen een warm onthaal. De docent kon aangenaam en met passie vertellen over de behandelde onderwerpen. In deze lessen was er een mooie mengeling van opfrissing van gekende informatie en nieuwe leerstof. De lessen van de MKH-methode integreerden mooi met deze lessen van presbyopie. Aangezien de docent van presbyopie een Essilor verdeler is, kregen we vanuit dit standpunt les. Ook de nieuwste technologieën deelde hij met ons mee. Zo kregen we te horen dat Essilor met een nieuw concept komt, namelijk fotochromatische contactlenzen. Het was ook tijdens deze lessen dat we veel hebben bijgeleerd over computerglazen en anti-reflectie coatings.
Als afsluiter van de lessen hadden we een test, waarbij we moesten bewijzen dat we de leerstof onder de knie hadden. Hiervoor zijn we allemaal geslaagd.

De week nadien stond ons examen van POLA op de planning. Hiervoor hadden we onze eigen notities en een aanvullend handboek dat de lessen verduidelijkte. Ter voorbereiding van het examen werd ons ook huiswerk meegegeven en dit werd telkens gecontroleerd en fouten werden verduidelijkt. Uiteindelijk zijn we ook allemaal geslaagd voor dit vak.

Pediatrische oftalmologie werd gegeven door verschillende oogartsen. Meestal hadden Nele en Machteld een vrouwe oogarts terwijl Christine en Carolien les kregen van een mannelijke oogarts. Dit heeft als voordeel dat wij onderling informatie van de twee oogartsen kunnen delen met elkaar. Hierbij zagen we verschillende technieken om de aandacht van de kinderen vast te houden. Strabisme was de meest voorkomende aandoening in deze lessen. Dit was dus een goede aanvulling van de aangeleerde optometrie in België. De leeftijdcategorie bevond zich soms ook boven 18 jaar wat ons verbaasde. Wat ons hier duidelijk opviel was dat de psychologie en de aanpak van de oogarts enorm verschilden per patiënt. Het doel van de anamnese werd zeer duidelijk en speelde een belangrijke rol in het behandelingsplan.

Over het algemeen was in het ziekenhuis ook de samenwerking tussen verschillende specialiteiten en dokters zeer opvallend. Door deze samenwerking kwamen we in contact met pathologieën die niet direct in één van de lessen aan bod zou komen.

We zijn zeer tevreden over de lessen.

Szia!

Guten Tag!

Zaterdag 10/03 zijn we ’s morgens vroeg met de bus vertrokken naar Wenen. Voordat we Wenen gingen ontdekken, zijn we eerst langs ons hotel gegaan. De eerste dag waren we allemaal heel moe. We zijn naar het parlement gegaan en verschillende andere grote, machtige gebouwen bezocht. In de namiddag zijn we in een park gaan rusten en hebben we genoten van het goede weer.

De tweede dag hadden we beter gepland. In de middag zijn we naar het museum gegaan van Sisi, de keizerin van Wenen. Dit was heel interessant. Omdat de rondleiding zo’n 2,5 uur had geduurd, waren we allemaal uitgehongerd. We zijn dan in de grote winkelstraat dicht bij de grote kerk fish and chips gaan eten.

Na het eten kwamen we langs de grote kerk. Hier werden we aangesproken door een man in een kostuum. Hij vroeg ons of we geïnteresseerd waren in een opera, concert en ballet. Alvorens hij aan zijn uitleg begon, vroeg hij eerst of we goede studenten zijn. Wij zeiden natuurlijk overtuigend ‘Ja’. 😉 Omdat we goede studenten waren, kregen we nog een extra korting bovenop de studentenkorting. Daar konden we dus zeker geen ‘nee’ op zeggen.

In de namiddag zijn we het huis van Mozart gaan bezoeken. Dit viel een beetje tegen aangezien er niet veel uitleg werd gegeven over Mozart zelf.

In de avond zijn we naar de opera gegaan.

De derde en laatste dag hadden we niet veel op de planning staan. Daarom hadden we besloten om alles te voet te doen. We hebben dan een wandeling van 2 uur gemaakt van het centrum naar buiten de stad om het graf van Mozart te gaan bezoeken. Het was een kerkhof met graven van mensen die waren gestorven in 1700. Dat was heel fascinerend, maar ook wel een beetje eng. Op het einde van het kerkhof was het graf van Mozart. Op een bord stond er dat Mozart hier een tijd heeft gelegen, maar dat zijn lichaam nu in het centrale kerkhof van de stad ligt.

Hierna zijn we nog een gebouw gaan bezoeken van de architect Hundertwasser en hebben we nog rondgewandeld in de stad.

Tijdens de busrit naar huis hadden we nog besloten om uit te gaan in Morisson’s in Budapest. Gelukkig hadden we 3 uur de tijd in de bus om nog wat bij te slapen voordat we uit gingen gaan.

En zo eindigde ons weekendje in de vroege uren.

Tschüss!