We zijn ondertussen over de helft en de stage is echt de moeite waard. De band die je na een maand met deze kinderen ontwikkelt is fenomenaal. Je hebt steeds minder woorden nodig om duidelijk te maken wat je verwacht. Er zijn al enkele zeer boeiende gesprekken geweest tussen mij en de Marokkaanse educatrices over de verschillen in onze cultuur en ons geloof.
Wat ondertussen ook erg duidelijk is, is dat je hier niet enkel voor de kinderen bent. De meeste educatrices hebben geen opleiding gehad. Ze verwachten van jou dan ook dat je hen tips geeft over hoe je kan omgaan met de kinderen en hoe ze hun werk kunnen verbeteren. Hoewel de taalbarrière het ons moeilijk maakt, zie je hen toch gretig de tips gebruiken die je hen geeft. Prachtig om te zien!
Als ik nu terug kijk op de voorbije maand zie je ook de kinderen enorme vorderingen maken en dat is natuurlijk altijd leuk. Omdat je het meeste met je volgkindje werkt zie je hier natuurlijk ook de vorderingen het hardst. Ik werk met mijn volgkindje voornamelijk rond de cijfers en getallen. De reden hiervoor is dat de educatrices hier weinig ervaring mee hebben. Maar als je ziet wat er mogelijk is geeft je dat meteen zin om hier nog een maand te blijven!