Om even weg te zijn uit de drukte van de hoofdstad Dublin, had ik een weekendje gepland met een vriendin in Glendalough. Zij zit op erasmus in Dun Laoghaire (een kuststadje in Dublin). Met haar heb ik samen een avontuurlijk, ontspannend weekendje gehad tussen de Wicklow Moutains. Dit was dus een leuke afsluiter van een drukke week.

Donderdag heb ik het lokale kinderziekenhuis, Temple Street Childrens University Hospital, bezocht. Hier werd ik vriendelijk ontvangen door 2 ergotherapeuten, de ene is gespecialiseerd in neuro en de andere in orthopedie en geestelijke gezondheid. Bij de rondleiding wist ik dat ik mijn medelijden aan de kant moest zetten, zeker op de neuroafdeling.

Ik vond het heel interessant om te zien hoe ze werken op de mental health afdeling (de psychiatrische afdeling). Psychische problemen bij kinderen aanpakken is zeer complex, maar hun werking is zeer effectief. Meestal hebben deze kinderen een lichamelijke ziekte (bijvoorbeeld epilepsie) of nemen ze medicatie waar de psychosociale problemen uit verder komen.

In het algemeen werken ze hier met dezelfde assessments (bijvoorbeeld Movement ABC) en met dezelfde modellen (bijvoorbeeld MOHO) als in België.

Ik was ook heel benieuwd naar het bezoek in het St John of God Hospital, wat een psychiatrisch ziekenhuis is, dat in de top 5 van beste psychiatrische ziekenhuizen in Europa staat. Ook wil ik heel graag in de psychiatrie werken later, specifiek in de ‘mobiele teams’ die patiënten die langdurig zijn opgenomen terug begeleiden in het dagelijks leven. Zij doen ook begeleiding na het ontslag van de patiënten, dus hiervoor heb ik veel uitleg gekregen, wat heel interessant was.

Ik kan dus zeggen dat ik 4 geslaagde bezoeken heb gehad, die allemaal heel veel moeite hebben gedaan om mij een boeiende dag te bezorgen. Ik heb dan ook veel bijgeleerd.

Na de meer dan 2 uur lange rit kwam ik doorweekt en moe aan in The National Rehabilitation Hospital deze ochtend. Gelukkig werd ik er vriendelijk ontvangen, en kreeg ik al snel mijn dagschema. Ik mocht doorheen de dag met verschillende ergotherapeuten gaan praten en even meelopen. Elke ergotherapeut heeft een andere taak.

Zo heb ik gezien hoe ze werken met ‘Electronic Assistive Technology’ (dit is bijvoorbeeld het aanzetten van een radio met een programma via hoofdbesturing), met spalken, met ‘Education Groups’ (bijvoorbeeld voor patiënten met een hersentrauma), ‘Vocational Assessment'( wat assessment zijn die meten of een persoon klaar is om te gaan werken, of aan wat nog gewerkt moet worden), … Elke ergo heeft zijn eigen domein waarin hij gespecialiseerd is.

Op het einde van de dag had ik nog de kans om met studenten te praten. Deze waren heel geïnteresseerd en tegelijkertijd verwonderd over de richting ergotherapie in België (bijvoorbeeld dat we geen ingangsexamen hebben, dat het op hogeschool niveau is,…).

Kortom was dit een heel vermoeiende maar leerrijke dag, vol met heel interessante mensen.