Onze eerste week stage loopt stilaan op zijn einde. We maakten kennis met onze super lieve mentoren. Lauren haar mentor noemt Rita, spreekt zeer vlot Portugees en Engels op de manier dat Lauren Portugees praat ;). Mijn mentor noemt Andrea, ik heb haar “verboden” om Engels te praten, gezien ik al anderhalf jaar Portugees in avondschool volg, wil ik dat zeer graag gebruiken en bijschaven.

We moeten hier een beetje wennen aan de indeling van de shiften. Zo zijn er vele uitzonderingen op de vroege en de late shift. Vroedvrouwen komen en gaan eigenlijk tussen de echte shifturen door. Het is vreemd om plots dag te zeggen als iemand rond 20u vertrekt (de late shift duurt tot 00.00).
De vroedvrouwen doen hun uiterste best om ons bij verschillende dingen te betrekken, zo zijn we al uitgenodigd voor het kerstfeestje, weten we bijna iedereen wonen en kennen we ook de meeste gezinsleden al. Het is hier blijkbaar de gewoonte dat als je om 20u stopt, je familie jou komt ophalen, meestal is deze te vroeg en komen ze gezellig bij ons zitten.

Lauren heeft al het geluk gehad om een eerste bevalling te doen. Ik had minder geluk, omwille van foetale nood is er beslist om bij de dame die ik volgde een secundaire sectio (keizersnede) uit te voeren. Gelukkig zijn zowel baby als mama oké.

We hebben ook geleerd dat Portugezen het vreemd vinden dat we te voet naar het ziekenhuis komen. Het is ongeveer een kwartiertje, twintig minuten stappen vanaf ons appartementje en rond de middag is het hier 20°C. Ze kijken vreemd op als we toekomen in onze T-shirt. Voor hen is het immers “ijskoud”…

Vanmiddag hebben we het stadje eens verkend, we zijn gaan eten langs het water. De zee stroomt hier via een grote rivier een deel binnen, zodat de visserboten kunnen aanmeren. Een lekker hamburger en een paar frietjes later waren we weer op weg. We hebben geluk! De frietjes zijn hier even lekker als bij ons!