Hallo, hier zijn we weer!

Deze week is voorbij gevlogen! Op stage begint alles wat vlotter te verlopen en we hebben zelf elk een bevalling overdag kunnen doen! 😀 Voor de rest van de bevallingen worden we in de nacht nog steeds opgebeld en zo komen we toch al een een mooi aantal. In totaal hebben we er elk al 6 gedaan! Verder krijgen we de unieke kans om te hechten en Liesa heeft zelfs haar eerste episiotomie geplaatst!

Buiten de bevallingen doen we ook de prenatale consultaties, wel zo’n 10 tot 16 per dag! Stilletjes aan beginnen we het hier echt gewoon te worden en kunnen we onszelf toch al echte vroedvrouwen noemen.

Tussen de stage door moest ook ons visum nog steeds geregeld worden. Normaal is het kantoor open van 7u30 – 12u30. In de namiddag ook, maar het gebeurt echter vaak dat ze in de namiddag dicht blijven. Wij maandag vol goede moed naar daar gestapt… Gesloten. Er zaten wel 15 mensen te wachten, maar niemand van de immigratie te zien. Nu werd ons duidelijk dat het gewoon open gaat wanneer ze er zin in hebben. Dinsdag was het wel open en werd ons verteld dat ons visum pas donderdag klaar zou liggen. Donderdag trokken we vol goede moed opnieuw naar het kantoor. Weer gesloten! Uiteindelijk kwam er rond 10 uur(2,5 uur te laat!) toch iemand open doen. Eindelijk! Na nog een half uurtje wachten in de wachtzaal, waar het bankje dan ook nog eens instorte… konden we eindelijk ons visum in ontvangst nemen.

Het weekend hebben we doorgebracht in Kibuye samen met de meisjes uit Zwitserland. Van cyangugu tot daar is het gemakkelijk bereikbaar met de boot of bus. Wij kozen voor de boot. Ze zeiden ons dat we er op 3 uurtjes wel zouden zijn. Uiteindelijk zouden we na 5 uur pas arriveren. Het was een super leuk weekend! We hebben gewandeld, gezwommen, het Napoleon eiland (met vleermuizen) bezocht en eindelijk nog eens lekker gegeten! Een echte aanrader! De terugreis hebben we met de bus gedaan. In het begin zaten we een beetje opgepropt maar toen er wat mensen afstapten viel het al bij al wel mee. De bus wordt echt VOLgepropt met mensen! Gelukkig duurde dit echt maar 3 uurtjes! We zijn weer helemaal klaar voor de werkweek! Groetjes en tot snel!

Liesa  & Charlotte

Hallo iedereen!

We hebben geen internet op onze laptops dus mails kunnen we niet ontvangen/sturen en ook onze blog kunnen we niet aanvullen aangezien deze ook niet op onze GSM wilt laden 🙁 Het is net sterk genoeg om via fb een berichtje naar het thuisfront te sturen of om jullie op de hoogte te houden!

Ondertussen hebben we de Rwandese verplegers kunnen overtuigen om ons echt te bellen als er een vrouw binnen is. Op deze manier hebben we al 3 bevallingen gehad! Het lijkt wel alsof er enkel in de nacht vrouwen bevallen! Zo zijn het wel zware dagen want van 7u30 tot 13 uur werken we op de prenatale consultatie als er niemand binnen is en dan zijn we tot de volgende ochtend ook nog van wacht! Maar het heeft ons toch elk onze eerste bevalling opgeleverd! Gisteren hadden we een iets minder leuke ervaring. De vroedvrouw dacht dat het een stuitligging was, maar met ons toucher voelden we duidelijk een hoofdje met voorliggende navelstreng… Het hartje klopte niet meer 🙁 de vroedvrouw wou ons eerst niet geloven en stond maar wat te lachen. Uiteindelijk kwam er een tweede vroedvrouw die ons wel geloofde en de ambulance werd gebeld. Veel te laat natuurlijk! Deze moesten eerst nog wat papierwerk doen.. Polé polé dus. We waren zo kwaad! Maar ook dit is Afrika. Het was voor beiden van ons onze eerste negatieve ervaring dus het was wel even schrikken. Gelukkig hebben we veel steun aan elkaar! Tot snel!

Liefs,

Liesa en Charlotte

Hallo iedereen! Het internet werkt hier zeer traag dus het is moeilijk om dingen te uploaden of door te sturen! Even een kort overzichtje van onze week!
Vrijdag, De rit van Kigali naar Cyangugu duurde 6 uur maar we hebben van elke seconde genoten! Het uitzicht was gewoon prachtig en we hebben zelfs enkele aapjes kunnen spotten! Eenmaal aangekomen werden we zeer goed opgevangen door de zusters en mochten we ALWEER onze voetjes onder tafel schuiven! Verder hebben we nog een rondleiding gekregen in Centre du Santé waar we stage zullen lopen!
Op zaterdag hebben de twee studenten uit Zwitserland ons wat onder hun hoede genomen. We zijn iets in de buurt gaan drinken en daar hadden we een prachtig uitzicht op het kivumeer!! S’avonds zijn we ook nog iets gaan eten in Kamembe. Hier zijn we geraakt met een mototaxi. Het is slechts 10 minuutjes rijden.. Maar wat een avontuur.
Op maandag zijn we na heel wat gedoe voor ons visum toch kunnen beginnen aan de stage. Het is echter heel moeilijk om te communiceren met de patiënten en kraamvrouwen aangezien ze enkel Rwandees spreken. Met de zusters en verpleegsters praten we Frans en een beetje Engels en zij vertalen alles voor ons. We proberen zo snel mogelijk de woordjes op te pikken maar het is erg moeilijk!
Op de materniteit is er eigenlijk niks te doen.. Op maandag was er een vrouw binnen maar ze had geen contracties. Op dinsdag was ze er nog steeds en tegen de avond kwam de arbeid op gang. We hadden aan de verpleegster gevraagd om ons te bellen als de vrouw op 8 cm stond gedurende de nacht. Ze ging dit zeker doen! Toen we deze ochtend op de materniteit kwamen was ze reeds bevallen. De verpleegster was in slaap gevallen en pas wakker geworden als de vrouw riep dat ze moest persen. Geen tijd meer om ons te bellen dus.. Dat is Afrika zeker? Een beetje teleurgesteld begonnen we vandaag aan onze derde stagedag. Opnieuw was er geen dame binnen om te bevallen.. Dus werden we naar de prenatale consultatie gestuurd. Hier stond al een Rwandeese student waardoor wij eigenlijk gewoon moesten zitten en kijken. Zooo frustrerend. Plots werden we geroepen omdat er toch iemand op het verloskwartier was binnengekomen.. Een dame in volle arbeid joepie!! Toen ze op 7 cm stond zijn de weeën echter stilgevallen. Weer geen bevalling dus! Waarschijnlijk wordt ze naar het ziekenhuis doorgestuurd! Voor de rest zijn we nog even gaan kijken in het centrum voor gehandicapte kindjes. De dagen gaan zeer traag vooruit want we worden van hier naar daar gestuurd en als we vragen wat we kunnen doen dan zeggen ze dat we even moeten blijven zitten. We hopen dat er de volgende dagen meer te doen is want het is echt niet leuk zo! Duim mee met ons voor hopelijk binnenkort onze eerste bevalling!
Liefs,
Liesa en charlotte