De vierde stageweek zit er al op, en dat betekent dat de stage al halfweg is! De tijd gaat zo snel voorbij. Maar dat betekent dat het nog steeds leuk en interessant is, wat zeker het geval is! Ik leer hier zoveel bij, doe nieuwe ideeën op, en ik ontwikkel mezelf als ergotherapeut steeds meer. Het is soms moeilijk om je eigen stijl te vinden, omdat je OT’s bezig ziet die al zo lang in het vak staan. Maar ik begin steeds beter te voelen wat mijn eigen stijl is en hoe ik zelf therapie wil geven. Door naar de andere OT’s te kijken, kan ik juist zien wat ik wel en niet leuk vind aan hun manier van werken, en dit kan ik integreren in mijn eigen zoektocht.

Op maandagvoormiddag zag ik alle OT’s van deze locatie aan het werk. Aangezien Emma report writing had en geen cliënten, mocht ik sessies volgen bij de andere therapeuten. Soms werd ik betrokken in de sessies en dat was leuk! Ik werk ook geregeld samen met Betty, de OT teamleader en supervisor. Ik mag steeds meer overnemen van haar en soms mag ik zelfs de hele sessie geven. Het is niet altijd mogelijk om alles zelfstandig te doen, wegens regels in verband met NDIS funding of omdat mensen alles uit eigen zak betalen. Daarom werken we vaak samen, maar neem ik soms wel de leiding. De therapiesessies en assessments zijn hier enorm duur, ik viel bijna van mijn stoel toen ik de prijzen hoorde.

Ik mag sinds deze week ook nota’s nemen voor Betty’s therapiesessies, en ze was er tevreden mee! Emma leerde me nog wat meer in detail hoe de Beery VMI, een assessment over visueel-motorische integratie, gescoord wordt. Ik mag steeds meer de leiding nemen tijdens haar sessies, of we werken steeds meer samen, waarbij we elkaar afwisselen of een oefening samen aanbrengen en uitvoeren. Ik zie dus een evolutie in het zelf therapie geven. Ik word steeds zelfzekerder en heb er echt plezier in om met de kinderen te werken. Het geeft veel voldoening als ze een doel bereiken of als je ziet hoe ze een proces doormaken. We gingen ook op huisbezoek, om te kijken welke aanpassingen er aanbevolen kunnen worden.

Op woensdagavond had Emma een etentje georganiseerd met alle OT’s van de verschillende locaties. Ze had dit speciaal gedaan zodat ik erbij kon zijn en iedereen kon leren kennen. We trokken na de werkdag naar de stad. Het werd een gezellige avond, met veel gebabbel en gelach, en ik vond het heel fijn dat ze dit geregeld hebben. Ik vond het best leuk om iedereen eens in een andere setting te ontmoeten.