Op vrijdag 1 maart had ik mijn vrije dag van de week. In de namiddag vertrokken we al voor het weekend, zodat we het drukke verkeer konden vermijden. We gingen naar Ocean Grove, om daar in een huisje te verblijven. Toen we aankwamen, was er al meteen een teleurstelling: het was enorm warm buiten, rond de 40 graden, en het huis had geen airconditioning. Het was daar een oven… We gingen verkoeling zoeken op het strand en in het water. Het was zo warm in de slaapkamers, dat ik in de zetel heb geslapen. Hoe klein ik zelf ook ben, toch was de zetel echt smal en klein voor mij. Dat was niet zo’n goede nachtrust.
Zaterdagochtend gingen we naar Jirrahlinga Koala and Wildlife Sanctuary. Dit is een “rescue center”, waar dieren die (momenteel) niet in het wild kunnen overleven opgevangen en verzorgd worden. Door de warmte zagen we spijtig genoeg niet zoveel dieren. Toch werd het nog leuk! Ik zag een vos, één van mijn favoriete dieren, ik aaide een wombat en zag nog enkele andere dieren. Nadien kregen we een korte rondleiding door één van de rangers. We mochten een baby-wombat aaien. Die had bovendien de hik, best schattig! Nadien mochten we op bezoek bij de koala’s. Door de hitte verbleven ook zij voorlopig binnen. Er was zelfs een baby-koala, heel erg schattig. We mochten de koala’s ontmoeten en zelfs aaien. Koala’s knuffelen en vasthouden mag nog maar op een paar plaatsen in Australië. De wet werd veranderd, om de gezondheid van de dieren te kunnen garanderen en hen te beschermen. Daarom was deze ontmoeting van dichtbij ook een speciaal moment! Weer iets dat ik kan afvinken op mijn bucketlist! Ondanks dat ik niet zo’n reuze fan ben van reptielen, ging ik toch de uitdaging aan om er enkele vast te houden en te aaien. Ik kreeg zelfs een dikke en zware slang rond mijn nek. Monty, een python, hoe kan het ook anders met zo’n naam. 🙂
In de namiddag waren we onderweg naar The Great Ocean Road, tot plots: autopech. We moesten heel lang wachten op de pechverhelping. Bovendien was het zo warm, dat ik helemaal oververhit raakte. De auto bleek stuk te zijn en moest hersteld worden. We konden dus geen uitstappen meer doen… We hadden nog een auto, maar daar paste niet iedereen in. We hebben de rest van de dag dan maar op het strand doorgebracht, wel tot 21u ’s avonds. We zagen een mooie zonsondergang. De dag nadien gingen we dan maar naar huis, aangezien we nergens meer naartoe konden zonder dat iemand moest thuisblijven. Ik vond het heel spijtig dat we niets meer hebben kunnen doen/zien, dit was een enorme teleurstelling voor mij. Ik wil zoveel mogelijk doen en zien terwijl ik hier ben, en daarom voelde dit als een ‘verspild’ weekend. Hopelijk volgend weekend meer geluk…