Op maandag was ik helemaal klaar voor een nieuwe stageweek. De weken voelen hier helemaal niet aan als weken. Ik blijf het zeggen, de tijd vliegt hier voorbij! Op maandagvoormiddag had Emma geen cliënten, waardoor ik een sessie bij Betty en twee bij Laura mocht volgen. In de namiddag probeerde ik ‘sensory play’ uit met één van de kindjes. Het is interessant om te zien hoe sommige kinderen reageren op bepaalde prikkels. We speelden met rijst (ongekookt natuurlijk) en play-doh. De rijst maakte het kind heel alert, terwijl de play-doh zorgde voor meer proprioceptieve input van de handen, en dus een soort van kalmerend effect had.

Op dinsdag bleef ik na de stagedag in Irabina, want er stond een soort van cursus/ bijscholing gepland: Promoting independent skills in daily life. Zo’n presentaties worden geregeld georganiseerd, telkens met andere thema’s. Afhankelijk van het onderwerp kunnen dan ouders, professionelen, studenten, … zich inschrijven. Emma had me uitgenodigd om te blijven en ik moest er niet eens voor betalen. Ze gaf de presentatie samen met Laura. Het werd een interessante avond waar ik meer bijleerde over de vaardigheden die kinderen nodig hebben in hun dagelijks leven, welke moeilijkheden hierbij kunnen optreden en hoe hieraan gewerkt kan worden.

Ik maakte eindelijk een foto van Muffin, de therapiehond. Die kwam even langs terwijl we zaten te werken, tussen het einde van de dag en de presentatie.

Woensdag maakte ik eindelijk foto’s tijdens de therapiesessies! De voorbije weken waren altijd zo druk, dat ik het telkens vergat. Geen foto’s nemen, dat is niet van mijn gewoonte. 🙂 Nu is het nog steeds druk, maar probeer ik mijn gsm wat meer in de buurt te houden om af en toe wat foto’s te nemen. Dat wil niet zeggen dat ik er dan steeds aan denk. 😉 Ik geef elke dag zelf therapie en werk ook veel samen met de kinderen. Als ik niet zelf aan de slag ben, maak ik de nota’s over de sessie of werk ik samen met mijn mentor. Ik mag ook meewerken tijdens de sessie van Betty, en neem zelfs enkele cliënten van haar over, alsook tijdens de sessies van Laura. Dit vind ik heel leuk, het samenwerken met de kinderen en vaak ook de evolutie zien geeft veel voldoening.

We werken hier tijdens de ergotherapeutische sessies onder andere aan fijne en grove motoriek, maar vooral aan het ontwikkelen van vaardigheden, en aan het ondersteunen van de ontwikkeling van het kind. Dit om ervoor te zorgen dat er vooruitgang geboekt kan worden in de dagelijkse handelingen. Denk maar aan schoolse vaardigheden, zelfverzorging en spelen. Ook aan sensorische integratie wordt hier veel aandacht besteed. Het ultieme doel is om ervoor te zorgen dat het kind zo zelfstandig mogelijk in het leven kan staan.

Op donderdag was het mijn laatste stagedag van deze week en ik werd aangenaam verrast!

Tijdens het weekend ben ik jarig, en mijn collega’s zorgden nu al voor een beetje feest. Dit was een heel leuke verrassing. Tijdens de OT meeting werd er zelfs voor mij gezongen! Ik kreeg al veel felicitaties van het team, en tijdens de lunchpauze aten we de taart op met een aantal collega’s. Chocoladetaart, ze weten waar ze mij plezier mee kunnen doen! 🙂 In Australië is het vaak de gewoonte dat niet de jarige trakteert, maar dat de collega’s dit doen. Ik kreeg ook een lief kaartje en zoals op de foto te zien is, was mijn bureau versierd.