Sarah in Pforzheim

Hallo iedereen!!!

De eerste twee dagen stage zijn achter de rug. Om 6u45 gaat mijn wekker, moet ik snel ontbijten en me klaarmaken om op tijd op mijn stageplek te zijn. Om 7u30 beginnen we daar al. De eerste dag was chaotisch. De hoofdergotherapeut, blijkbaar de enige die van mijn bezoek op de hoogte was, was afwezig. Niemand van de therapeuten wist dus dat ik ging komen, wat een probleem was. Ik had voor ik vertrok de mededeling van de hoofdergo gekregen dat ik bij verschillende therapeuten ging staan.  Nu problemen zijn er om opgelost te worden, dus namen verschillende therapeuten mij maandag op sleeptouw. Ze waren boos  op de hoofdtherapeut, maar tegen mij waren ze supervriendelijk, gaven veel uitleg en probeerden me zo goed als mogelijk op te vangen.

Maandag viel meer dan eens mijn mond open. In dit centrum pakken ze alles wel heel anders aan dan in België. Om te beginnen heb je duizend therapeuten. Ok, duizend is overdreven, maar toch een goede 20 (logo’s niet meegerekend). Er zijn ongeveer 10 patiënten die in het centrum verblijven en daarnaast ook een aantal ambulante patiënten. Mijn eerste dag liep ik mee bij de therapeuten binnen het  I.N.P.U.T- programma therapie geven geven. I.N.P.U.T staat voor intensive neuroplasticity utilizing therapy. Dit programma wordt ontwikkeld en enkel aangeboden door dit rehabilitatiecentrum. Binnen dit programma worden de globale en wetenschappelijk onderzochte bevindingen van het centraal zenuwstelsel samengebracht met de filosofie van het Bobath-concept en het gebruik van manuele therapie. Het zou een positief effect hebben op de duur van de rehabilitatie en zou kwaliteitsvoller zijn dan andere methoden.  Cliënten die binnen dit concept gerevalideerd worden zijn voornamelijk NAH’ers en mensen met een ruggenmergletsel.

Nu hoe ziet dit programma in de realiteit er uit? Geweldig!  Patiënten komen naar de revalidatiezaal en hebben een therapeut toegewezen gekregen. Sommige patiënten hebben zelfs 2 therapeuten (meestal een ergo met een kine).  Sommige patiënten krijgen dan 3u  ononderbroken therapie, anderen krijgen 6u therapie. Van 8u tot 14u! Kan je dat voorstellen hoe lang dat is? Daartussen krijgen de cliënten wel kleine rustpauzes, maar het is voornamelijk werken geblazen. De therapeuten maken de meest gekke constructies om bewegingen en andere te oefenen vb. een strijkplank op een bobathtafel en daar een doos op om reiken te oefenen, een omgekeerde bank op een bobathtafel en aan die bank een stok waar de cliënten flexie en extentie mee oefenen en noem maar op ze maken het.  Qua oefeningen en therapie geven zouden we in België gelijksoortige opstellingen maken. Het verschil ligt hem dus voornamelijk in tijd. De patiënten krijgen alle tijd van de wereld om een oefening af te maken, ergotherapeuten hebben stalen geduld. Alles gebeurt im rühe. No stress and no hurry is de leuze. Daarnaast geven de therapeuten veel hands-on therapie en zijn altijd bij hun cliënt. Iedereen heeft 1 cliënt waarbinnen die voor een bepaalde tijd verantwoordelijk is. Eénmaal het middag is, is het nog niet voorbij. De therapeuten gaan mee met de patiënten en begeleiden hun ook aan het middagmaal. Hierna nemen de therapeuten 20 min pauze en beginnen ze met dezelfde cliënt aan het tweede deel van de dag, of gaan ze de ambulate patiënten therapie geven.  Ik heb maandag bij 2 NAH patiënten gestaan, waarvan één 3u intensiv therapie kreeg en de andere ook 3u therapie, maar ambulant. Wat deze setting ook uniek maakt, is dat familieleden ook meekomen naar de therapie en mee helpen. Er zijn dus per therapie een stuk of drie of meer bezig met dezelfde cliënt.  Geweldig toch?  Ik geef wel toe dat het veel van de therapeuten vraagt, drie uur is meer dan voldoende in mijn ogen. de cliënten krijgen binnen dit programma dus minstens 8u therapie per dag, dat is 40u in een week. Ik heb de eerste dagen vooral gekeken en meegeholpen waar ik kon. Tussen 16u en 16u30 mogen de therapeuten naar huis gaan.

weetje: Duitsers kunnen geen Engels. Oplossing voor mezelf: Zij zeggen alles in het Duits, wat ik grotendeels versta, ik antwoord in het Engels. 

Fysiotherapeuten en ergotherapeuten lopen door elkaar binnen dit centrum. Er wordt eigenlijk weinig tot geen onderscheidt gemaakt in hun takenpakket. Het enige waar de ergo en de kine verschillen is bij ambulante kinderen. Hier richt de ergo zich voornamelijk op schrijfstoornissen, rekenstoornissen en sociale vaardigheden, de de kine doet hier echt alleen het fysieke aspect. Daarnaast verschilt het beroep nog niet zoveel met dat uit België, soms worden er andere aspecten belicht.

Het contact met de cliënten loopt voorlopig moeizaam. Dit omdat de cliënten stom zijn (niet spreken) of afasie hebben. Aangezien ik mezelf niet zo goed kan uitdrukken in het Duits, bots ik hier natuurlijk wel op muur. Ik probeer dus alles met handen en voeten duidelijk te maken.

Nog een van de dingen die dit centrum uniek maken is dat het centrum zijn eigen hotel heeft. Hier kunnen patiënten dan overnachten met hun Familie en zo naar het centrum gaan. Het hotel heeft ook een eigen verpleegteam en therapeuten, dus het is echt een 24u-benadering. Het centrum heeft geen grootkeuken, maar een eigen chef die dagelijks vers kookt en gerechten aanpast naar gelang de patiënt.  Sommige patiënten hebben zelf  een privé-verpleegkundige die hun heel de dag opvolgt.

Kostenplaatje voor dit alles? 3000 euro per week. Sommigen komen privé hier naartoe en betalen alles zelf, anderen hebben het geluk dat de verzekering deelt in de kosten.  Patiënten komen van over heel Duitsland, Rusland, Hongarije, Griekenland en Ierland naar dit rehabilitatiecentrum.

Mijn eerste twee dagen kon ik dus mijn ogen en oren niet geloven!

 

Wat Pforzheim betreft is de stad maandag weer tot leven gekomen. Heel veel mensen lopen door de straat en er hangt een gezellige sfeer. Wat me de afgelopen dagen is opgevallen is hoeveel kerken hier niet aanwezig zijn. Op elke straathoek één om zo maar iets te zeggen. Ik ben ook naar het plaatselijke grootwarenhuis geweest. De winkels zijn hier raar ingedeeld, elke winkel is ingedeeld in verschillende vierkanten. Zo heb je een vierkant voor vleeswaren, melkproducten, huishoudgerief, drinken en rest. Daarnaast heb ik ook zeker een uur in de file gestaan aan de kassa, omdat er maar 2 kassiersters waren. Morgen ga ik naar de middelleeuwse markt, eens zien wat dat geeft.

tchüsss, 

Sarah

 

This entry was posted on dinsdag, november 24th, 2015 at 19:01 and is filed under Nieuws. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Both comments and pings are currently closed.