Na een hele dag alleen te zijn in het weeshuis, werden we maandagavond vergezeld door Freya en Hannah. Zij waren in het weekend met hun familie Krakau gaan bezoeken. Nadat we wat hadden bijgepraat, zijn we boven nog snel in de kamers van de kinderen gaan kijken voor ze gingen slapen. Laatste kans dus om ze nog even te knuffelen! Freya en Hannah gaven ons tussendoor wat nuttige informatie over de kinderen, zij weten ondertussen al hoe het er hier aan toe gaat.

De volgende ochtend zijn we meteen gestart met de ADL-training (Activiteiten van het Dagelijks Leven). Kinderen begeleiden bij het eten, tanden poetsen, haren kammen, naar de wc gaan,… Heel dit gebeuren kan je omschrijven in 1 woord: druk! De voormiddag hebben we dan gespendeerd in de rehabilitatieruimte van het centrum. Hier hebben we samen geoefend op het geven van Shantala-massage. Dit is een massage die voornamelijk bij baby’s wordt gebruikt. Hierdoor ontspannen ze en worden de spieren wat los gemaakt. De kleintjes zien genieten, daar doen we het voor! Daarna hebben we nog wat met de andere kinderen gespeeld in de speelruimte.

Voor we het wisten was het middag en tijd om de kinderen opnieuw eten te geven. Ook dit verliep zeer druk! Borden omduwen of met eten gooien is hier geen uitzondering, waardoor de eetruimte na de middag net een slagveld lijkt :D. Maar ook al zijn de kinderen soms ondeugend, toch is het moeilijk om boos op ze te zijn. Ze zijn gewoon te schattig!

In de namiddag hebben we onze volgkindjes apart genomen om de fijne motoriek en het stappen te observeren (handelingsassessment). We werken allebei voor het eerst met kinderen dus we zijn het niet gewoon dat onze patiënten zo tegenstribbelen op sommige momenten :D. Bij de kinderen geldt de regel: wanneer ik er geen zin in heb, doe ik het niet! Ook op communicatief vlak ondervinden we wat problemen. Doordat we geen Pools spreken, is het moeilijk om vragen te stellen of opdrachten te geven aan de kinderen. Daarom leren we nu de basiswoorden Pools zodat we toch iets of wat kunnen communiceren met hun. Het is dus niet altijd even makkelijk om met deze kinderen te werken, maar het vormt wel een goede uitdaging. Een uitdaging waar we allebei wel klaar voor zijn!

Tot binnenkort voor nieuwe verhalen!