Vandaag vertrekken we uit Jaszkotle terug naar het kleine België. Gisteren was onze laatste dag met de kids en we hebben er zoveel mogelijk van genoten! We kunnen het ons echter niet laten om straks voor we vertrekken nog even te gaan piepen, we gaan ze echt missen! Toch zijn we ook blij dat we weer naar huis gaan en onze familie terugzien, we zijn inmiddels al 3 weken van huis.

Donderdag hebben we nog een laatste keer geschilderd met de kinderen, maar deze keer mochten ze hun vingers gebruiken. Het was leuk om hun reactie te zien wanneer de verf helemaal over hun handen zat :D. Dit is niet alleen goed voor de fijne motoriek, daarnaast is het ook nuttig voor de tactiele stimulatie, aangezien ze niet vaak in contact komen met verf op hun handen! Ook hebben we nog een laatste keer de Shantala-massage met de baby’s gedaan. Steven en ik wilden dit zeker nog eens doen aangezien we de rest van de tijd vooral spenderen aan het geven van therapie aan de oudere kinderen. We wilden de allerkleinsten dus ook nog eens verwennen met een massage :D.

Op onze laatste dag hebben we nog eens gekleurd met enkele kinderen, iets wat ze telkens zeer fijn vinden! Met 1 oudere jongen hebben we ook de knipvaardigheden geoefend, hij doet dit namelijk zeer graag en het is altijd nuttig om dit te blijven inoefenen natuurlijk! We moeten toegeven dat we in de namiddag enkel hebben gespeeld met de kinderen… :D. We wilden ze vooral nog eens knuffelen en gewoon bij ze zijn, aangezien het onze laatste dag samen was!

Met het einde van de stage, gaat dus ook het einde van de berichten op de blog gepaard… We hopen dat jullie wat genoten hebben van onze verhalen en inzicht hebben gekregen over welke therapieën we met de kinderen hebben gedaan. Als je ons nu wil excuseren… Wij gaan nog even afscheid nemen van onze schatjes :D. Groetjes Steven en Julie!

Het is geleden van voor het weekend, dus hier zijn we weer!

Dit weekend kregen we bezoek van mijn ouders (Julie) :D. Vrijdag had mijn papa voor zijn werk een bijscholing in Warschau, de hoofdstad van Polen. Doordat dit toevallig samen viel met onze stage, hebben mijn ouders besloten om ons meteen een bezoekje te brengen. Zaterdag vertrokken ze richting Jazskotle. Ze kwamen aan in de instelling en we gaven hun een rondleiding. Na de rondleiding waren ze onder de indruk van wat er allemaal voor de kinderen wordt gedaan! Daarna zijn we Wroclaw gaan bezoeken en s’avonds lekker gaan eten. Het was trouwens Steven zijn verjaardag, dus hebben we het extra gezellig gemaakt! Daarna hebben we de nacht in een zalig hotel doorgebracht en de ochtend nadien heerlijk ontbeten. Zondag was het helaas niet zo’n goed weer waardoor we niet veel hebben bezocht. Dit was niet zo erg aangezien mijn ouders al in de vroege namiddag naar de luchthaven moesten om hun vliegtuig te halen. Desondanks was het een super weekend!

Maandag was het weer tijd om aan de slag te gaan met de kinderen, het is al onze laatste week! De dag ging van start zoals altijd: we gaan om 7u30 naar boven om de kinderen te helpen met eten, daarna begeleiden we ze in het ochtendtoilet. Dit omvat het wassen van de handen en het gezicht, het poetsen van de tanden, het kammen van de haren, naar de wc gaan,… Wanneer dit gedaan is, kunnen de kinderen naar de speelruimte gaan. Deze ruimte is voorzien van heel veel knuffels, matten, speeltuigen,… Er is zelfs een televisie! Hier brengen de kinderen de voormiddag door. Ondertussen nemen wij kinderen apart om therapieën te geven. Maar eerst ontbijten we natuurlijk! Na het ontbijt beginnen we met het geven van therapieën. Deze gaan vooral door aan het tafeltje dat in de ruimte naast de speelruimte staat. Om 12u is het voor de kinderen etenstijd en worden ze allemaal naar de eetruimte gebracht. Ook hier helpen we de kinderen met eten. Nadat zij gedaan hebben met eten en hun middagdutje doen, gaan wij naar beneden om zelf te eten. In de namiddag worden de kinderen opnieuw naar de speelruimte gebracht en kunnen wij kiezen of we spelen met hun of nog therapie geven. Het hangt af van de omstandigheden waar wij ons in de namiddag mee bezig houden :D. We dachten dat het handig zou zijn als we een dagschema gaven van hoe het er hier elke dag aan toe gaat, dus bij deze!

Maandag hebben we voor de eerste keer de muziekinstrumenten bovengehaald en muziek gemaakt met enkele kinderen. Deze worden niet veel gebruikt waardoor de kinderen heel geïnteresseerd waren! Ons doel was vooral om een jongen met visuele problemen erbij te betrekken. Door de geluiden werd hij op een auditieve manier gestimuleerd, wat zijn ontwikkeling ten goede komt! Hij leek van de nieuwe geluiden te genieten :D. Verder hebben we de therapieën van de volgkindjes van Freya en Hannah overgenomen. Met deze twee kinderen hebben we uitgebreid  gestapt. Aangezien zij tijdens hun stageperiode hier zo op geoefend hebben, willen we hun werk niet verloren laten gaan natuurlijk! Ook met onze volgkinderen hebben we gestapt en de trappen gedaan. Ik heb daarna met J. (mijn volgkindje) nog wat oefeningen op fijne motoriek gedaan.

In de namiddag werd de speelruimte en de ruimte ernaast plots ingenomen door vele tafels en stoelen! We hadden geen idee waarom dit zo was. Hierdoor konden we geen therapieën geven.

Vandaag waren we verbaasd wanneer we s’ ochtends aankwamen op de afdeling. Alle kinderen zagen er op hun (paas)best uit! In de speelruimte stonden de tafels en stoelen er nog steeds, enkel stond er nu enorm veel eten op! :O Al snel legden we de link met Pasen. Na het eten mochten de oudere kinderen naar de mis. Deze vond plaats in de instelling zelf en werd geleid door enkele zusters. Pasen is een Katholiek feest en werd dus heel uitgebreid gevierd aangezien Polen een enorm Katholiek land is! Na de mis mochten alle werknemers, kinderen en ouders die aanwezig waren, naar de speelzaal om van het uitgestalde eten te proeven! We schrokken ervan hoe dit feest zo uitgebreid wordt gevierd, aangezien dit bij ons niet echt het geval is. Er was zelf geen spoor van chocolade, als dat niet schrikwekkend is! :O

Van therapie is er dus niet veel in huis gekomen (spijtig genoeg). Onze werktafel en werkruimte stond vol met drank en eten :D. Nadat we een kijkje namen in de mis, besloten we om ons nuttig te maken. We knutselden 3 mediums die kunnen gebruikt worden voor visuele stimulatie. Deze techniek wordt gebruikt door één van de kinesitherapeuten en is bedoeld voor kinderen met ernstige visuele stoornissen.  Het doel is om de kinderen te laten reageren op de felle visuele prikkels die worden toegediend en het zintuig te stimuleren. Ook hebben we tactiel materiaal gemaakt waaraan deze kinderen kunnen voelen. Het is namelijk belangrijk om de sensoriek in de handen te stimuleren voor wanneer zij later eventueel braille zouden leren! Wanneer we hiermee klaar waren en de mis afgelopen was, zijn we in de gang gaan stappen met enkele kinderen. Dit was ongeveer het enige wat we konden doen! In de namiddag heeft Steven kort geknutseld met zijn volgpatiënt. Gelukkig hadden ze alles toen al opgeruimd! Vervolgens heeft hij nog eens het centripetaal wikkelen uitgeprobeerd op de onderste ledematen van de baby met oedeem. De rest van de namiddag hebben we nog op de kinderen gepast. Deze verbleven in de rehabilitatie ruimte, die om getoverd was tot tijdelijke speelruimte door het hele Paasfeest!

Tot zover onze nieuwe ervaringen en tot binnen enkele dagen voor een update!

Het is vrijdag, dus onze week zit erop. Opnieuw is het voorbij gevlogen! Nog maar 1 weekje te gaan 🙁

Woensdag hebben we in de voormiddag voor de eerste keer mee gevolgd met onze stage begeleidster. Zij is niet zo vaak aanwezig in het centrum, daardoor was dit de eerste keer dat we de mogelijkheid hadden om begeleiding van haar te krijgen. Deze begeleiding was wel niet individueel, aangezien ze praktijk les gaf aan Poolse studenten. Zij is namelijk een kinesitherapeute. Wij hebben deze les mee gevolgd om wat meer inzicht te krijgen in de verschillende methodieken.

Verder hebben we nog tijd gespendeerd aan het centripetaal wikkelen bij de baby met oedeem. In onze ogen is het vocht al verminderd, maar we kunnen niet garanderen of het echt zo is :D. We hebben deze techniek ook getoond aan de kinesitherapeuten in het centrum, voor hen was dit nieuw. Het was fijn om te zien dat ze geïnteresseerd waren in de techniek.

De rest van de week hebben we gespendeerd aan het knutselen van de paasmandjes, spelen met blokken, trappen oefenen,… De paasmandjes zijn sinds vandaag af en staan te pronken op de kamers van de kinderen. Hopelijk hebben ze er veel plezier aan! Verder hebben we ook gespeeld met blokken om de verschillende handgrepen te oefenen. Veel kinderen hebben immers nog problemen met fijne motoriek. Tijdens het spelen wordt ook de concentratie geoefend, aangezien de meeste kinderen zich helemaal niet lang kunnen concentreren! Ook hebben Steven en ik met onze volgkindjes de trappen geoefend, dit verloopt bij beide nog moeilijk en onveilig. Door het dagelijkse oefenen, gaat het elke dag beter en beter!

Donderdagavond besloten we om een ontspannend avondje in te lassen en trokken we samen met Freya en Hannah naar de cinema! We kozen voor de film Insurgent (vervolg van Divergent). Van de Poolse ondertitelingen konden we helaas niets maken, maar gelukkig kunnen we allemaal een woordje Engels :D. Het was interessant om te zien hoe kleine dingen in de cinema verschillen met die in België. Hier moet je bijvoorbeeld je ticket en je snacks samen aan 1 kassa kopen! We keken even raar op wanneer we dit zagen. De film zelf was heel goed, echt een aanrader :D. Nadien namen we een taxi naar huis, er was echter 1 probleempje.. De taxichauffeur zelf kende Jaszkotle niet, dus hebben we een hele omweg gedaan voor we thuis zijn geraakt! We waren al even bang dat hij dit met opzet deed om ons meer aan te rekenen, maar gelukkig was dit niet het geval en betaalden we elk maar 2,50 euro (= 10 zloty) :D.

Vrijdag was de laatste werkdag van Hannah en Freya, zij verbleven hier 2 maanden! Dat het afscheid niet makkelijk was, is vanzelfsprekend natuurlijk :-). Morgen keren zij terug naar België. Ook wij hebben nog maar 1 week en gaan dan al terug naar huis (veel te snel!), we gaan er dus zeker van genieten :D.

Tot volgende week!

Maandagochtend was het opnieuw tijd om erin te vliegen met de kinderen. Dat werd tijd, want we misten ze al :-). Ze hebben ons hart inmiddels al veroverd! We kunnen trouwens ook niet geloven dat het onze tweede week hier al is, het gaat zo snel!

Deze week zijn we gestart met knutselwerkjes rond Pasen. Toen Steven en ik vorige week de omgeving gingen verkennen, kwamen we terecht op een veld naast de instelling. Daar vonden we allemaal houten mandjes. Aangezien niemand ze leek te gebruiken, grepen we onze kans en namen we er enkelen mee. Dit met de toestemming van onze stagebegeleidster natuurlijk :-). Na een grondige wasbeurt waren ze klaar voor gebruik! We hebben de kinderen papier laten versieren met stiften, verf en stempels, waarna we deze hebben uitgeknipt en op de mandjes hebben geplakt. Het resultaat mag er zijn! We kregen meteen enthousiaste reacties van de medewerkers! Naast een decoratieve functie, kunnen de kinderen de mandjes ook gebruiken. Binnen twee weken is het namelijk Pasen en gaan zij allemaal op zoek naar paaseieren. Nu hebben ze dus ook meteen een mandje om alles in te leggen! Voor wie een voorbeeld van een mandje wil zien, neem maar een kijkje in onze foto’s :D.

Verder was het ons ook opgevallen dat één van de kinderen ernstig oedeem had aan de handen, armen, benen en voeten. We dachten meteen aan ‘centripetaal wikkelen’ dat we op school hadden geleerd. Dit is een eenvoudige techniek waarbij men een touwtje rond het ledemaat (bv. de voet) draait. Dit wordt steeds gedaan naar het lichaam toe, dus van de tenen naar de enkel bijvoorbeeld. Deze techniek zorgt ervoor dat het vocht uit de extremiteiten van het lichaam wordt verwijderd. Na wat opzoekwerk gingen we aan het werk. Het kind zelf leek van het centripetaal wikkelen te genieten, hij lachte voortdurend.  Wel was er op het einde van het wikkelen niet zoveel verschil te zien, maar we blijven doorgaan :-).

Tot binnenkort voor nog meer ervaringen!

Ons weekend in Krakau was zeker en vast geslaagd! Zoals in het vorig bericht al werd gezegd, hebben we vrijdag Krakau bezocht. Echt een aanrader! Zaterdag is een bus ons aan het hostel komen ophalen om Auschwitz en vervolgens Birkenau te bezoeken. We vertrokken om 10u40 met een busje en om 18u waren we terug in het hostel (het was dus een lange en vermoeiende dag!). De rit in het busje was wat minder aangenaam aangezien de chauffeur dacht dat hij in de Far West zat (hij reed namelijk als een cowboy :D).
Gelukkig kwamen we veilig en wel aan! Tijdens ons bezoek aan Auschwitz hadden we een Franse gids. We dachten dat dit geen probleem zou zijn aangezien we allebei wel een woordje Frans begrijpen, maar niets was minder waar. De gids sprak namelijk Frans met heel veel haar op :D. We hebben dus maar de helft van de uitleg begrepen. Gelukkig hadden we nog de opschriften in de gebouwen zelf. Al bij al was het toch een aangrijpende bezoek!

Zondagochtend zijn we uitgebreid gaan ontbijten in een restaurantje. Het interieur was… Laat ons zeggen; apart :D. Veel gordijnen en glitters aan de muur ontbraken niet! Daarna was het tijd om met de bus terug te keren naar Jaszkotle. Spijtig genoeg stopt deze bus in het centrum van Wroclaw en moesten we dus een taxi nemen naar de instelling waar we verblijven. Hierbij ondervonden we meteen de nadelen van het niet beheersen van het Pools. Toen de taxichauffeur ons de bestemming vroeg, antwoordde ik; Jaszkotle, Jana Pawla (de naam van de instelling waar we verblijven). Hij knikte meteen en leek dit te begrijpen. Onderweg met de taxi keken Steven en ik elkaar vreemd aan toen de taxichauffeur helemaal niet de weg nam die wij gewend waren. Toen hij uiteindelijk aankwam bij hotel Jana Pawla, werd alles duidelijk! Blijkbaar had ik ‘Jazskotle’ verkeerd uitgesproken waardoor hij ‘hotel’ had verstaan :-). Na het uitleggen van het misverstand, zijn we toch goed aangekomen. In de instelling werden we opgewacht door Hannah en Freya!

Het is al even geleden dat we iets gepost hebben, bij deze een update.

Na een hele dag alleen te zijn in het weeshuis, werden we maandagavond vergezeld door Freya en Hannah. Zij waren in het weekend met hun familie Krakau gaan bezoeken. Nadat we wat hadden bijgepraat, zijn we boven nog snel in de kamers van de kinderen gaan kijken voor ze gingen slapen. Laatste kans dus om ze nog even te knuffelen! Freya en Hannah gaven ons tussendoor wat nuttige informatie over de kinderen, zij weten ondertussen al hoe het er hier aan toe gaat.

De volgende ochtend zijn we meteen gestart met de ADL-training (Activiteiten van het Dagelijks Leven). Kinderen begeleiden bij het eten, tanden poetsen, haren kammen, naar de wc gaan,… Heel dit gebeuren kan je omschrijven in 1 woord: druk! De voormiddag hebben we dan gespendeerd in de rehabilitatieruimte van het centrum. Hier hebben we samen geoefend op het geven van Shantala-massage. Dit is een massage die voornamelijk bij baby’s wordt gebruikt. Hierdoor ontspannen ze en worden de spieren wat los gemaakt. De kleintjes zien genieten, daar doen we het voor! Daarna hebben we nog wat met de andere kinderen gespeeld in de speelruimte.

Voor we het wisten was het middag en tijd om de kinderen opnieuw eten te geven. Ook dit verliep zeer druk! Borden omduwen of met eten gooien is hier geen uitzondering, waardoor de eetruimte na de middag net een slagveld lijkt :D. Maar ook al zijn de kinderen soms ondeugend, toch is het moeilijk om boos op ze te zijn. Ze zijn gewoon te schattig!

In de namiddag hebben we onze volgkindjes apart genomen om de fijne motoriek en het stappen te observeren (handelingsassessment). We werken allebei voor het eerst met kinderen dus we zijn het niet gewoon dat onze patiënten zo tegenstribbelen op sommige momenten :D. Bij de kinderen geldt de regel: wanneer ik er geen zin in heb, doe ik het niet! Ook op communicatief vlak ondervinden we wat problemen. Doordat we geen Pools spreken, is het moeilijk om vragen te stellen of opdrachten te geven aan de kinderen. Daarom leren we nu de basiswoorden Pools zodat we toch iets of wat kunnen communiceren met hun. Het is dus niet altijd even makkelijk om met deze kinderen te werken, maar het vormt wel een goede uitdaging. Een uitdaging waar we allebei wel klaar voor zijn!

Tot binnenkort voor nieuwe verhalen!

Na een woelige nacht in de nieuwe bedden werden we al snel gewekt door de ochtendzon. De ramen worden namelijk niet afgedekt door gordijnen. Toch werden we met een uitgeslapen gevoel wakker op onze eerste stagedag.

Waar zullen we beginnen… Het was in 1 woord: chaos! Onze eerste dag was bedoeld als observatiedag, waarbij we de kinderen en de werking van het centrum leerden kennen. Dit draaide al snel anders uit. We kwamen binnen in de speelruimte van de kinderen en meteen waren we zeer populair. De armpjes uitsteken om gedragen te worden lijkt een automatisme bij deze kinderen. Toch is het belangrijk om hier niet te veel aan toe te geven en ze zelf te laten stappen. Tussen het spelen door probeerden we onze volgkindjes te observeren. We konden namelijk kiezen tussen 4 kinderen. We hebben deze even apart genomen om een beter zicht te krijgen op wat ze wel en niet kunnen. Op het einde van de dag hebben we beide ons volgkindje gekozen.

Verder is er wel nog 1 klein probleempje! De personeelsleden praten enkel Pools waardoor de communicatie niet van een leien dakje loopt. Het is dus te doen met veel gebarentaal :D. Maar niets is onmogelijk natuurlijk! We hebben geluk dat onze contactpersoon Agnieszka wel een woordje Engels kan. Door heel deze nieuwe ervaring is de dag voorbij gevlogen. Morgen is een nieuwe dag, met hopelijk veel nieuwe ervaringen!

Tot de volgende!