De tweede week veranderden we allemaal van dienst. Emmy stond, samen met Jolien, op de female medical ward en Laura en Karolien stonden samen op de male medical ward.
Male medical ward (Laura en Karolien):
Deze week leerden we niet heel veel bij, maar we vonden wel al wat meer onze draai en hadden daardoor toch het gevoel dat we iets meer konden bijdragen op de afdeling. Wel schrokken we opnieuw van de manier waarop met de patiënten werd omgegaan en aan één specifieke arts hebben we ons echt blauw geërgerd (totaal gebrek aan empathie tegenover patiënt en familie, geen interesse in de situatie van de patiënt en, in onze ogen, een gebrek aan deskundigheid). Dit nemen we zeker mee als ervaring, want dit is vooral hoe we het zelf later niet willen aanpakken. Vrijdag mochten we mee met een patiënt die een ekg moest laten afnemen. Voor dit kon gebeuren, moest hij eerst betalen. Dit is een voorwaarde die bijna voor alles geldt: de patiënt moet eerst betalen voor hij medicatie of een bepaald onderzoek kan krijgen. Heel anders dan wat wij gewend zijn dus.
Female medical ward (Emmy):
Ik heb deze week heel veel wondzorgen kunnen uitvoeren (amputaties, elephanteasis, abcessen, chirurgische wonden, diabetesvoet, doorligwonden,…). Het was een zeer leerrijke week, maar de confrontatie met de attitude van de verpleegkundigen was wel heel zwaar. Ze gaan hier veel harder om met de patiënten dan wij gewoon zijn en patiënten mogen hun pijn niet uiten. De cultuur speelt hierbij een heel belangrijke rol en dat begrijp ik wel, maar het blijft toch heel moeilijk om te zien. Vrijdag is er spijtig genoeg iemand gestorven op de dienst, waardoor Jolien en ik de kans kregen om het mortuarium (dodenhuisje) van het ziekenhuis eens te zien. We geloofden onze eigen ogen niet toen we er binnen kwamen. Er zijn twee kamers. In de eerste kamer lag een man, waarvan de identiteit niet bekend is, waardoor hij daar al vier weken lag. Door (onder andere) de warmte was de geur echt niet te houden. Dat was al even schrikken, tot we de tweede kamer binnen kwamen. Daar lagen vijf lichamen op de grond. Deze beelden waren zo ongeloofwaardig dat het moeilijk voor te stellen was, dat dit realiteit is. Daarna konden we er ook een balseming zien. Personen die uit de diepvries worden gehaald, worden ingebalsemd om daarna begraven te kunnen worden. Al bij al was dit een leerrijke ervaring, maar ik kan nog steeds niet vatten dat ik dit echt heb gezien.