Dag allemaal,

De weken vliegen hier voorbij. We zitten nu ongeveer in de helft van onze buitenlandse ervaring. Op cultureel vlak hebben we deze week wel een typisch toeristisch bezienswaardigheid bezocht, de Brandenburg Tor. Maar door het minder goede weer zijn we er eigenlijk niet naartoe gelopen maar hebben we op een afstand een paar foto’s genomen. Als het wat beter weer is gaan we toch is proberen om dichter te gaan. Dat waren onze culturele hoogtepunten, dan nu een beetje over de stage.

Op sociaal vlak is onze vriendenkring hier een beetje uitgebreid. We hebben hier enkele Belgen leren kennen die hier ook op stage zijn. Samen spreken we in de weekends af om iets te bezoeken of om eens een goeie koffie/chocomelk/… met een taartje te verorberen op café. Gezelligheid alom en natuurlijk doet het ook nog eens deugd om Nederlands te spreken.

Wannes: Op de stageplaats krijg ik iets meer patiënten toegewezen elke morgen. De therapie die ik geef is vooral “einzeltherapie” (één op één therapie). Zoals bijvoorbeeld oefeningen voor de bovenarmen (kracht te verhogen), cognitieve oefeningen,… Hierdoor gaan de dagen wel sneller voorbij maar zijn ze ook iets vermoeiender. Wat wel leuk is, is dat de stagebegeleiders mij bij zoveel mogelijk dingen proberen te betrekken (ik heb het gevoel dat ik meer bij deze zaken wordt betrokken dan de Duitse praktikanten). Ik heb hier al een aantal zaken geleerd maar ik denk dat de manier van werken ongeveer dezelfde is als in België.

Gerben: Op de stageplaats krijg ik elke dag meer en meer vertrouwen van de therapeuten. Ze komen mij vragen of een van hun patiënten bij mij op individuele therapie mogen komen. Dit is een hele eer, wetende dat de meeste therapieën in groep doorgaan. Ik krijg ook elke dag positieve feedback over mijn therapieën en mijn verbetering in de taal. De therapeuten en dokters zijn zeer vriendelijk, en donderdag mag ik beginnen met een groep die ik zelf leid. Ik zal zo 7 patiënten begeleiden in een maskergroep waarover later meer informatie volgt.

Rozen zijn rood, knackwursten zijn niet blauw, jullie horen ons gauw. ~ Gerben en Wannes 2016

Hallo allemaal,

We zijn weer een beetje verder en zijn klaar voor ons volgend bericht. Alles gaat goed, we zijn nog niet klaar voor het gesticht ( 🙂 ). Op cultureel vlak hebben we vorige week een bezoek gebracht aan de Berlijnse muur, de East Side Gallery. Om daar te geraken hebben we toch een stukje moeten stappen omdat de U-bahn niet meer toekwam. Gelukkig was het die dag goed weer en nog goed voor de conditie ook.

En we hebben ook de Berlijnse “Kettwurst” geproefd. Een soort combinatie tussen een hotdog en een worstenbroodje, kortom een ideaal hapje voor tijdens een frisse winterdag. Koop hem nu, nu hem nog fris is. Dit is eigenlijk het enige wat we gedaan hebben op cultureel vlak…We hopen hier binnenkort wel wat meer te kunnen schrijven.

Wannes:Op de stage gaat het iets beter. Ik heb deze week een volgpatiënte gekregen/gevonden. Elke morgen krijg ik nu ook enkele patiënten toegewezen die ik zelfstandig ga behandelen (in het begin is mijn begeleidster er wel bij om tips te geven). Ze zijn nog steeds heel vriendelijk en het eten op de stage is ook nog lekker lekker lekker. Wat ook wel opvalt in het ziekenhuis is dat er zeel veel artsen zijn. Overal kom je artsen tegen, groepjes van 2,3 personen of soms zelfs alleen. Het lijken er meer dan verplegend personeel. Ze hebben mij ook wel gezegd dat de artsen een meer administratieve functie hebben in het ziekenhuis.

Gerben:
Op mijn stage gaat het nu ook wat beter. In het begin was het wat wennen omdat er op dinsdag een nationale vergaderingsdag word georganiseerd. Van 8.30 tot bijna 12 u is het vergadering, volledig in het Duits en dat hakt er wel in. Buiten dat heb ik nu ook al een volgpatiënt, en word ik goed opgevangen door het multidisciplinair team. Ik mag samen gaan overleggen wat het beste zou zijn voor de volgpatiënt en mag zelf ’s middags samen met de dokters eten. Iets wat in België om een of andere rare regel best niet gedaan wordt. Ik word goed begeleid en de patiënten zijn zeer vriendelijk en durven me nu ook meer aan te spreken. Er is wel nog een klein taalprobleem, maar ik krijg vele complimenten over het stelselmatig verbeteren van mijn Duitse Sprache.

Bedankt voor het lezen en tot een volgende keer

Groetjes

Gerben und Wannes

Hallo allemaal,

We zijn weer een week verder en we zijn allebei nog gezond en wel. De voorbije week was eigenlijk een drukke week omdat we nog wat administratieve zaken in orde moesten brengen zoals ticket openbaar vervoer, studentenkaart afhalen, stagepapieren in orde brengen,… en natuurlijk ook nog gewoon worden aan de omgeving. Sinds dit weekend zijn we ook verhuisd naar ons definitieve appartement waar we zullen vertoefen voor de rest van ons verblijf. De ligging is nog steeds goed maar we kijken uit op de binnenkant van de andere appartementen.

We hebben zelfs al een beetje cultuur kunnen bezichtigen. We zijn naar Alexanderplatz geweest. Hier stond de toren (Fernseetohr) die we eens van dichterbij wouden bekijken.

Op de stage beginnen we ook meer en meer onze weg te vinden (letterlijk). Het zijn beide grote ziekenhuizen waar het toch even duurde vooraleer we onze weg een beetje leren kenden.

Wannes: De stage gaat redelijk. Zelfstandig doe ik nog niet veel omdat ze weten dat mijn Duits nog niet zo goed is om met de patiënten echte gesprekken te voeren. Een gemiddelde dag ziet er als volgt uit:

• Voormiddag: vaak één of twee groepstherapieën (motorisch en cognitief) en individuele therapie die gegeven wordt.
• Middag: Tijdens de middagpauze goed gaan eten. We eten warm op de stage zodat we ’s avonds niet meer hoeven te koken.
• Namiddag: vaak een rugschool meevolgen en individuele therapie. De individuele therapie bestaat voornamelijk uit het geven van creatieve technieken of het oefenen van de fijn motorische vaardigheden (zeer veel weet ik hier nog niet over).

Gerben: De stage is naar mijn gevoel wat raar. Er is wel een vaste weekstructuur, wat zowel goed is voor de patiënten als voor de therapeuten (en stagiaires). Het rare gevoel komt 1 door het taalverschil, dit betert wel elke dag. En 2 door de gehele andere visie en gebruiken in de psychiatrie. Het is vooral creatieve therapie voor mensen met psychosomatische aandoeningen. Volgende keer plaats ik meer over de verschillende gebruiken in deze instelling

Zo dit was het weer en volgende keer komt er waarschijnlijk weer meer weer of weer meer?