”Ik ben een Belgische student”

Maandag 9 maart, tijd om afscheid te nemen van de mama van Hanne, die ons achterlaat met een zak lekkere Belgische paaseitjes, echte pudding en cactusjenever, we kunnen er weer even tegen. Voor de rest van de dag houden we het rustig want ’s avonds hebben we onze eerste Hongaarse les. We zitten maar met een 7-tal Erasmussers in de les en we worden er meteen ingesmeten. De vrouw begint een heleboel Hongaarse vragen af te vuren. In de les leren we ook de (moeilijke) uitspraak van de Hongaarse klinkers en medeklinkers en we tellen tot 10. Nie simpel, maar wel tof om eindelijk de dingen correct te kunnen uitspreken, of toch bijna.

Op dinsdag is het weer tijd voor Retina en Low vision. ’t Is al onze laatste les Low Vision en dat waren we even uit het oog verloren. Zonder cadeautje hebben we dan maar afscheid genomen van onze docent. Woensdag hadden we geen les en op donderdag is het helaas al onze laatste les Retina. We zien weer wel een heleboel interessante dingen. Zo mochten we net als vorige les weer meekijken hoe Mevr. Ecsedy baby’s van amper 2 maanden oud behandeld om hun traankanaal vrij te maken. Voor de ouders vaak even een moeilijk moment wanneer een enorme naald in het traankanaaltje van hun kleine spruit gestoken wordt. Gelukkig zijn de kindjes snel uitgehuild en zullen ze nu veel minder last hebben van hun oogjes. Om 13u zit onze les er al op en kunnen we richting huis. Terwijl Sara Thomas gaat ophalen op de luchthaven, gaan Hanne en Evelien naar de tweede Hongaarse les. De opkomst is deze keer al groter en de vrouw besluit daarom een groot deel van de les te herhalen. Niet slecht, want echt gemakkelijk is het Hongaars niet, maar toch een beetje tijdverspilling. We hopen dat ze volgende les meer nieuwe dingen te vertellen heeft.

Voor de rest van het weekend laat Sara aan haar vriend het mooie Budapest zien en ook Hanne krijgt weer bezoek. Haar zus en schoonbroer komen langs om eens een kijkje te nemen in onze leefwereld. Evelien brengt een bezoekje aan Ikea, nu kan ons (ondertussen bijna dode) plantje eindelijk in een bloempotje staan. Op zaterdag komt Loes langs want ze is jarig!! We eten samen en nadien gaan we met z’n alle de stad in. Eerst langs Szimpla om daarna af te zakken naar Instant en Fogashaz.

Birthdaygirl met haar gepersonaliseerde kroontje

Op zondag neemt Hanne al terug afscheid van Tine en Hans. Het is ook vandaag ook nationale feestdag hier in Hongarije en er zijn dus in tegenstelling tot andere zondagen geen winkels open. Overal hangen Hongaarse vlaggen buiten en zijn een heleboel optochten door heel Budapest. Er rijdt ook onnoemelijk veel politie rond.

Maandag 16 maart, en vandaag zitten we op de helft van ons avontuur. Daar hoort mooi weer bij, want net zoals in België kunnen wij nu ook stilaan beginnen genieten van de eerste echte zonnestralen. De komende dagen beloven enorm zonnig en warmer te worden. Bovendien is ons lessenrooster ondertussen nóg rustiger dan in de eerste maand en we zullen dus zeker voldoende tijd hebben om van de zon te genieten. Vandaag gaat Thomas terug naar huis. En voor de rest gaan we op zoek naar onze cursus voor de Hongaarse les en zullen we vanavond hopelijk weer een beetje beter Hongaars kunnen spreken.

Ondertussen is het al onze 4e maandag hier in Budapest. Vandaag is de enige dag van de week dat we geen les hebben en we proberen er dan ook van te genieten. Helaas is het weer niet meer wat het geweest is en hier en daar valt er zelfs een drup regen. Maar we moeten nog geld afhalen en aangezien de enige bank waarvan we weten dat ze Euro’s geeft (die we dan aan de overkant kunnen ruilen in Forinten) een eindje wandelen is, besluiten we er te voet naartoe te gaan. Onderweg stappen we nog een aantal leuke, Hongaarse winkeltjes binnen.

Dinsdag is Low-Vision-dag. Vandaag moeten we pas om 14.00u op school zijn. We besluiten dus om rustig uit te slapen en ons op ons gemak klaar te maken. Aangekomen op school blijkt dat er die dag maar 2 patiënten op de planning staan en om 15.10u staan we al terug buiten. Het weer is nog steeds niet geweldig, maar wel droog dus we besluiten te voet naar huis te gaan en onderweg weer op zoek te gaan naar leuke, goedkope winkeltjes in de hoop ergens een goedkope schat te vinden. ’s Avonds willen we graag eens een bezoekje brengen aan de Szimpla. Na een kort maar gezellig bezoekje gaan we op tijd richting huis want morgen hebben we Polatest.

We worden vandaag om 13.30u verwacht op school om er Polatest te volgen. Een half uurtje voordat we willen vertrekken, checkt Hanne nog snel even haar mails en tot haar verbazing blijkt dat we een mailtje hebben van school. De les is afgelast omdat de docente ziek is. Onverwachts een vrije dag dus en op zoek naar een leuke en nuttige tijdsbesteding. We wilden al een tijdje de Communistische wandeling doen, maar het kwam er nooit niet van. Aangezien we plots tijd hebben beslissen we om tegen 15.30u naar Vorosmarty Square te gaan om er met een groep toeristen mee te wandelen. Ondanks dat het koud en regenachtig is, zijn we wel onder de indruk van de wandeling. Anita (onze gids) geeft ons nog als tip mee om langs ‘Bors’ te gaan. Blijkbaar hebben ze daar Hongaars eten op een moderne manier. Broodjes, salades, soep, limonades, alles op de kaart is onbekend, maar we wagen de sprong en ontdekken een aantal zeer lekkere dingen. Nadien gaan we nog met enkele andere toeristen iets drinken in Szimpla.

Donderdag en vrijdag staan onze eerste lessen ‘Pediatric Ophtalmology’ op de planning. We kijken er erg naar uit omdat we van onze voorgangers al vernomen hebben dat het echt de moeite is. Ook de andere docenten hebben ons al weten te vertellen dat mevr. Knézy echt een goede docente is. Wanneer we op de afdeling aankomen worden we opgewacht door een aangename en zeer vriendelijke dame. Ze neemt ons meteen mee en legt ons uit wat er allemaal op de planning staat. Oorspronkelijk is dit de kinderafdeling en we verwachten dat we veel kindjes en baby’s zullen zien passeren. Tot onze grote verbazing zijn er echter ook veel volwassenen aanwezig en zijn de kinderen in de minderheid. Toch zijn we het er alle drie over eens dat deze lessen zeker de moeite gaan zijn en dat we hier in de toekomst nog veel van zullen opsteken. Na 2 dagen ‘pediatric ophtalmology’ en een (naar onze normen) drukke week, is het tijd om te gaan feesten. Loes komt langs en we besluiten om onze vaste stek (Instant) op te zoeken. Net zoals de voorgaande feestjes in Instant amuseren we ons weer goed en trekken we terug richting appartement.

Op zaterdag bekomen we eerst van het feestje en besluiten we ons voor de rest rustig te houden. Sara en Evelien gaan nog op zoek naar enkele soldekes en Hanne gaat de Budahills te gaan verkennen. Zaterdagavond heeft Hanne geen energie meer over en ze besluit op tijd haar bed op te zoeken. Sara en Evelien zijn in feeststemming en trekken naar Instant waar ze afgesproken hebben met twee Spaanse meisjes. Helaas blijkt de Wifi bij Instant niet alles te zijn en is het onmogelijk om de 2 Spaanse er terug te vinden. Wel een leuke avond en volgende keer maar afspreken op een plaats die minder op een doolhof lijkt.

Zondag moeten Sara en Evelien bekomen van het feestje. Hanne heeft genoten van haar nachtrust en besluit ’s ochtends de bovenverdieping van het appartement schoon te maken. Hanne:”Om 12 uur heb ik afgesproken met een groepje Fransen in de Szimpla. Op zondag is daar altijd een gezellig marktje met de Hongaarse specialiteiten. Na het eten zijn we naar Buda getrokken en hebben we gewandeld in het park achter het vrijheidsbeeld, maar van al dat wandelen kregen we dorst en we besloten om gezellig iets te gaan drinken. Ik werd verplicht om kennis te maken met ‘unicum’ (een typisch hongaars shotje). Daarna ging het wandelen nog beter!” Omdat het niet zo een mooie dag is, besluiten Sara en Evelien om zondag om te dopen tot poetsdag en maken we ons appartement nog eens van boven tot onder proper. Want Hongaars stof blijkt nog hardnekkiger dan het Belgische. Het appartement is vandaag dus 2x gepoetst en het is extra schoon nu!

Weeral maandag en vandaag staat er opnieuw ‘Retina’ op de planning. Omdat we al 2 keer te vroeg op school waren heeft onze docente gezegd dat we in het vervolg pas om 9u moeten komen. Om iets voor 9 staan we dan ook met onze witte schorten klaar. Wanneer onze docente opduikt blijkt ze niet op de hoogte van de les vandaag. Ze zegt dat ze niet op de retina-afdeling staat vandaag en dat we dus ook moeilijk met haar kunnen meelopen. De les wordt verzet naar donderdag en we hebben dus weer een onverwachte vrije dag. Om 9.10u staan we terug aan de metrohalte en zoeken we een leuke dagbesteding. We besluiten in de namiddag één van de bekende badhuizen op te zoeken. In de voormiddag gaan Hanne en Sara joggen zodat we in de namiddag volledig kunnen gaan ontspannen. Rond een uur of 2 komen we aan bij Kiraly Spa aan de Buda-kant. Een goedkope (1700 HUF) spa met 4 thermische baden, stoombad en sauna’s. We genieten er van een heerlijk ontspannen dagje en wanneer we alle drie verrimpeld zijn besluiten we terug te keren naar huis. ’s Avonds zijn we ondanks onze rustige dag, best wel moe en besluiten we een (met dank aan vtm.be) nog een Familie-marathon te houden en op tijd in ons bed te kruipen.

Na de ontspannen dag van gisteren is het terug naar de echte wereld. We worden om 8u op school verwacht om mevr. Tapasztó te volgen bij haar consultaties ‘Contactologie en Orthokeratologie’. Vandaag zijn er veel patiënten met een keratoconus (uitstulping van hoornvlies) en tussendoor worden er nog lenzen aangepast. Om 14u is het weer de beurt aan mr. Barcsay voor Low-vision. Na de les lopen we langs de winkel voor zelfgemaakte Fishburgers. Hanne gaat samen met Loes een echte Hongaarse maaltijd eten. ’s Avonds gaan we nog even iets drinken bij Ellato Kert en uiteindelijk brengen we ook nog een bezoekje aan Szimpla.

Nu is het woensdag en we hebben weer geen les. We hebben al van verschillende mensen gehoord dat ‘House of Terror’ een pakkend museum is, wat je echt gezien moet hebben. Daarom besluiten we om daar heen te gaan. Omdat we onder de 26 jaar zijn, kunnen we voor 1000 HUF (ong. 3€) het museum bekijken. Onderweg zijn er steeds bladeren met uitleg terug te vinden en op die manier kan je gemakkelijk volgen. De papieren zijn echter in het Engels en er staat telkens veel uitleg op, waardoor we niet altijd de zin hebben om alles te lezen. Wel zijn er overal schermen met getuigenissen op te zien en gelukkig zijn ze Engels ondertiteld. Daardoor hebben we toch een idee wat het allemaal inhoudt en wat de Hongaren hebben meegemaakt tijdens de tweede wereldoorlog. De papieren die we overal konden meenemen hebben we mee naar huis gepakt, zodat we dit allemaal nog eens goed kunnen nalezen en we volledig mee zijn met de geschiedenis.

Op donderdag hebben we net zoals gisteren weer geen les. Tijdens de dag regelen we wat praktische zaken ivm het appartement. Op vrijdag staan we op tijd op want we hebben onze eerste les ‘Prescribing of low-vision patients’ of dat dachten we toch. Aangekomen bij de optiekzaak waar we de les zouden volgen, blijkt dat er niemand aanwezig is. Na een half uur wachten in de kou besluiten we terug naar ons appartement te gaan. Blijkbaar was het een misverstand en zijn de lessen verzet. We hebben dus tijd om met Loes af te spreken en omdat het zo een mooi weer is besluiten we een koffie, theetje en chocomelk te gaan halen om ons dan op een bankje langs de Donau te zetten om te genieten van de zon.

Eerste warme en zonnige dag hier in Budapest

Op zaterdag is het tijd voor ons eerste bezoek. De mama van Hanne komt een weekendje bij ons logeren. Hanne laat haar mama heel Budapest zien en ze brengen een bezoek aan een badhuis. Sara en Evelien willen ook graag iets leuks doen en gaan naar een ander, kleiner badhuis, ‘Dagaly’ om in het buitenzwembad te genieten van de lentezon en binnen te smelten in de sauna’s en stoombaden. Op zaterdag verkennen ze de andere minder toeristische kant van de Donau onder een stralende lentezon. Zondag is het tijd om nog eens door een winkelcentrum te lopen, want het is al weer even geleden ;).

Uitzicht op Budahills

Even poseren langs de Donau

Just my luck 

We zijn hier ondertussen al bijna 2 weken. Vandaag was het vrijdag de 13de en Hanne heeft het geweten. De glazen jongleren in het rond en onze beperkte set glazen moest er meermaals bijna aan geloven. Gelukkig is er in totaal maar 1 wijnglas gesneuveld… Achja, scherven van geluk?!

Minder ongelukkig was dat we deze ochtend onze eerste les hadden over de polatest. We waren allemaal heel benieuwd. We stonden te wachten voor het lokaal en toen kwam er een mevrouw op ons toegestapt. Ze bleek onze docente te zijn en we kregen les in haar bureau i.p.v. in het lokaal. We zaten letterlijk met z’n allen rond de tafel en kregen zo eigenlijk privéles. Het was wel leuk dat de les zo interactief was, maar helaas heeft google translate meermaals deelgenomen aan het gesprek. De docente sprak vloeiend Duits, maar dit was helaas niet onze beste taal… Ze heeft dan ook erg haar best gedaan om alles uit te leggen in het Engels (met een beetje hulp). Na de theoretische kant, heeft de docente Hanne haar ogen al een keer opgemeten. Zo kunnen we eens zien hoe de Polatest echt werkt. Na een intensieve 3,5uur les (en wat Hongaarse culinaire tips) mochten we het weekend gaan inzetten…

Samen met Loes zijn we naar ‘Instant’ getrokken. Een ruin pub met minstens 25 kamers, een heus doolhof dus! We hebben er veel nieuwe mensen met verschillende nationaliteiten leren kennen. Ook Nederlanders bleken ruin pubs ontdekt te hebben, sinds we vaker Nederlands hoorden dan Engels.

Ruin pubs zijn gewoonweg de locatie voor iedereen. Naast gezellig wat drinken aan de bar of in één van de knusse hoekjes een gesprek te voeren, kan je je ook helemaal uitleven op de dansvloer… Intensieve nachten dus, maar wel de beste!

Valentine’s day? 

Zaterdag 14 februari en het is een prachtige, zonnige dag hier in Boedapest. Het zonnetje lokte ons naar buiten! Sara besloot te gaan joggen op ‘Margrit Island’, een prachtig park tussen Boeda en Pest. Evelien koos ervoor om eens goed uit te rusten. Hanne hield het ook wat kalmer en was naar het parlement gewandeld om een boekje te lezen in het zonnetje. Er waren enorm veel mensen op straat vandaag. Misschien door het mooie weer of om hun Valentijn te ontmoeten aan de Donau? ’s Avonds waren we alle drie moe en kropen we op tijd in ons bed, een romantische Valentijn zat er niet in.

Zondag is altijd een beetje rustdag. Hanne besluit op aanrader van onze docente ‘Polatest’ het eiland Szentendre te gaan verkennen. Volgens de Hongaren het ‘Brugge’ van Budapest, maar Hanne denkt daar anders over. Behalve de vele souvenirwinkeltjes valt er niet veel te zien. Sara en Evelien beseffen ’s avonds hoe schandalig het is dat we geen Valentijn gevierd hebben, dat moet ingehaald worden! We duiken in het 100% Boedapest-boekje en vinden ‘The Big Fish’ een fancy visrestaurant waar we overheerlijke Fish and Chips hebben gegeten. ’s Avonds zoeken we weer op tijd ons bed op, want de komende week is een zware schoolweek.

Back to business 

Na ons ontspannen weekend kunnen we ’s maandags richting school om te beginnen met wat we geëindigd waren, Polatest. Net zoals de vorige keer een zware les waarbij we veel moeite moeten doen om haar én de leerstof te begrijpen.

Dinsdag en om 8u ’s ochtends staan we met onze witte labojas te wachten op de afdeling ‘Retina’. Net zoals vorige week besluit onze docent weer een uur te laat te komen. Nadien kunnen we weer aan de lopende band de patiënten mee volgen én we blijken de techniek voor ophtalmoscopie een beetje onder de knie te krijgen. Na de zoveelste poging zien we af en toe al een netvliesbeeld, eindelijk! Na onze les laat onze docente de cafetaria zien. We laten ons verleiden door een dessertje en vragen de verkoopster wat het is. Meer als ‘lemon’ krijgt ze er niet uit, dus we besluiten het gewoon te kopen. Sara heeft een cakeje waar de smaak moeilijk van thuis te brengen is, maar het is best oké. Evelien haar cakeje is heel ‘lemon’ en kan dan ook geen harten veroveren. We kunnen besluiten dat het Hongaarse eten ons tot nu toe niet echt heeft kunnen overtuigen, gelukkig maken hun (alcoholische) drankjes, sapjes en limonades dat goed. Na onze maaltijd hebben we nog les ‘Low Vision’. Deze keer zien we alleen maar jonge mensen wat het voor ons een pak interessanter maakt. Sommige van hen spreken zelfs voldoende Engels om hun verhaal tegen ons te doen wat het natuurlijk extra interessant maakt.

Vandaag zijn we al woensdag en het wordt een speciale dag. We hebben vandaag ‘Retinal surgery’, we mogen dus oogoperaties bijwonen. Om 8 uur staan we weer klaar op school en voor de verandering mogen we onze witte labojas thuis laten. We krijgen blauwe uniformpjes waarmee we er net als echte chirurgen uitzien. Een groen kapje op ons hoofd, mondmaskertje op én Crocs aan, we zijn er helemaal klaar voor. Mevrouw Ecsedy (onze docente) brengt ons naar de operatiekamer waar ze de komende 5 uur operaties zal uitvoeren. In een hoekje staan 3 stoeltjes klaar voor ons. Op een televisiescherm wordt het beeld dat ze ziet met de biomicroscoop geprojecteerd, daarop kunnen we meekijken. Tijdens de operaties geeft ze ons de nodige uitleg en tussen de operaties door krijgen we de kans om vragen te stellen. We vonden het geweldig om dat eens te mogen zien en kijken al uit naar onze volgende operatie-dag. Deze dag sluiten we af met een veel te duur broodje van de Subway en we starten onze zoektocht naar een carnavalsoutfit. Zaterdag is er een Erasmus-verkleedfeestje waar we graag naartoe gaan, maar we hebben natuurlijk geen kleren bij. In een winkelcentrum vinden we een tweedehandswinkel, ideaal om onze outfits te zoeken.

Op donderdag hebben we een nieuw vak, Contactologie en orthokeratologie. De docente is een heel vriendelijke vrouw die ons net zoals de andere docenten steeds toelaat vragen te stellen. We zien een heleboel patiënten van verschillende leeftijden die langskomen voor lenscontroles, nieuwe lenzen,… Opnieuw een interessant vak waar we zeker veel gaan leren.

Ondertussen is het al vrijdag en het is weer tijd voor ‘Polatest’. De docente heeft een vriendin van haar ingeschakeld die zal functioneren als ’tolk’. Samen proberen ze ons ‘dyslexie’ uit te leggen aan de hand van een Hongaarse powerpoint. We hebben al wat kennis op het vlak van leerstoornissen en stellen ons vragen bij de uitleg waar onze docente mee afkomt. Bovendien moet onze ’tolk’ na de eerste 2 uur weg en moeten we het terug stellen met de gebrekkige taalkennis van de docent. We zijn na een lange 3.5 uur dan ook blij dat we terug naar ons appartement kunnen.  Volgende les zal waarschijnlijk interessanter zijn omdat ze dan Sara en Eveliens ogen zal opmeten en we zelf hopelijk ook de kans krijgen om dat eens te doen.

Na een lange lesweek besluiten we dat het tijd is om nog eens een stapje in de wereld te zetten. We kiezen opnieuw voor ‘Instant’ omdat dat de vorige keer zo plezant was. Opnieuw stuiten we op onnoemelijk veel Nederlanders. ‘Instant’ is duidelijk een plaats waar veel toeristen en studenten komen. Later op de avond ontmoeten we zelfs Belgen, beter gezegd Gentenaren. Na een gezellige en lange nacht kruipen we moe maar voldaan in ons bed.

Zaterdag besluiten we op zoek te gaan naar bijpassende accessoires bij onze outfits. In de winkelstraat vinden we winkels genoeg en werken we onze outfits af. ’s Avonds hebben we afgesproken met Loes. We eten eerst samen wraps en maken ons dan klaar om te vertrekken. Het verkleedfeestje zelf valt dik tegen en zelfs het bier is niet lekker, op zoek naar een andere, betere plek dus. Met onze verkleedkleren nog aan, trekken we richting Fogas Ház een ruin pub. Dat blijkt meer ons ding te zijn en onze avond wordt toch nog een succes.

De zondag zijn we allemaal moe maar we besluiten toch de frisse buitenlucht op te zoeken. We wandelen langs de Donau en zo ontdekken ook Evelien en Sara de bezienswaardigheden aan de oevers. De schoentjes en het parlement zijn echt mooie plaatsen, die we zeker gezien moesten hebben. We zetten onze wandeling nog verder richting Margit Hid om zo het eiland te bereiken. Op het eiland genieten we van de rust en de buitenlucht. ’s Avonds hadden we zin in pizza en lasagne dus gingen we op zoek naar een Pizzeria. Na een grote pizza met frisdrank voor nog geen 6€ was het tijd om rustig in de zetel te kruipen en wat te skypen met het thuisfront. 

Maandagochtend bijna 9u en we zitten met een blaffende hond op een roos vliegtuig. De blaffende hond is een raar geluid dat het vliegtuig maakt en we zijn er niet echt gerust op, maar na 2u vliegen zijn we veilig op de luchthaven van Boedapest geland en stond Miki (onze chauffeur) ons al op te wachten. Met een oud, wit, verroest busje bracht Miki ons naar ons appartement terwijl hij in het ‘Engels’ nog wat informatie gaf over de buurt en de gebouwen. Aangekomen bij het appartement bleek de bazin nog niet aanwezig en moesten we even wachten. Gelukkig is er onderaan het gebouw een bistro en hebben we hier ons supergoedkoop middageten kunnen eten. Na de maaltijd (ong. 3€ per persoon) kregen we ons appartement te zien en het zag er op het eerste zicht best oké uit. Snel onze valiezen leegmaken en op zoek naar een winkel… De Aldi bleek dichtbij en we konden al snel terug richting appartement met alle basisbenodigdheden. Na een vermoeiende dag kropen we op tijd in bed zodat we fris naar school konden de volgende dag. Algemene eerste indruk: “Dat lijkt hier verdacht veel op Rusland.”

Aankomst op luchthaven in Budapest

Na een goede eerste nacht blijkt dat ons appartement toch redelijk stoffig en koud is. Allemaal met dikke ogen, een verstopte neus en vervelende hoest maken we ons klaar voor onze eerste dag op de Semmelweis University. We vertrekken op tijd want Google Maps heeft ons verteld dat het 20 minuten wandelen is en we willen uiteraard niet te laat komen. Aangekomen bleek dat wij één van de enige met die mentaliteit zijn, want een groepje Spanjaarden was een kwartier te laat (typisch?!). De eerste dag bleek een infodag te zijn waaruit we te weten komen dat we pas volgende maandag de eerste keer voor echt naar school moeten. In de namiddag kunnen we wel onze studentenkaart afhalen, waarmee we (nóg) goedkoper met het openbaar vervoer kunnen reizen. De rest van de dag hebben we rustig onze tijd genomen om wat te wennen aan de omgeving en om wat praktische zaken te regelen.

Supersteile roltrappen

Woensdag slapen we net iets langer uit in de hoop dat de vermoeidheid op die manier snel uit ons lichaam is. Nadien rustig wat sight seeing doen en ontdekken dat Boedapest meer te bieden heeft dan het Ruslandgevoel. We steken voor de eerste keer de Donau over en staan stijf van de kou. Snel terug naar binnen om op te warmen en ons klaar te maken voor het eerste feestje. Een feestje voor Erasmusstudenten in Peaches and Cream. Leuk feestje met lekkere cocktails, halve liters bier voor nog geen 1.5€ en vooral veel te opgeklede meisjes. Wel een meevaller is het openbaar vervoer dat ons zelfs ’s nachts thuis brengt, ideaal in dit koude weer.

Na een lange nacht/ochtend in ons bed, maken we ons klaar om een free walking tour te doen. Rond half 3 staan we op het Vörösmarty plein te wachten met een heleboel andere toeristen. De enthousiaste gids leidt ons door zowel Pest als Buda. Uiteindelijk komen we aan op de berg aan de Buda-kant waar we een mooi uitzicht over de Pestkant hebben. Na een korte fotoronde gaan we richting de Matthiaskerk waar we bij valavond al een mooi uitzicht hebben. De gids eindigt haar toer en ontvangt haar welverdiende fooi. We besluiten nog even op de berg te blijven zodat we ook eens van het uitzicht in de donker kunnen genieten. Om even op te warmen zoeken we een bekend koffiehuisje (Ruszwurm) op om te genieten van een theetje met een heerlijke stukje taart. Wanneer we terug buiten komen hebben we een prachtig zicht over de volledig verlichte stad. Hierna nemen we de bus terug naar de Pestkant om ons klaar te maken voor een avondje ‘Hello Baby Bar’. Een grote discotheek in een oude kerk waar jammer genoeg niet zo veel volk was als we verwacht hadden. Na het feestje even een pitstop in de Mc Donalds en dan met de bus naar huis.

Matthias Church

Nadat we uitgeslapen hadden, spraken we af met Loes, een vriendin van Hanne die al 5 maanden in Boedapest studeert. Ze heeft ons meegenomen naar een paar mooie plekjes en kon ons een heleboel informatie en handige tips geven. Na een lange wandeling door Andrassy Utca kwamen we terecht op Heroes Square. Naast het plein lag een grote openluchtschaatsbaan waar we zeker eens naartoe willen gaan. Ook ligt hier vlakbij een zoo en een badhuis die volgens Loes echt de moeite waard zijn. Als het beter weer wordt, zullen we daar dan zeker eens een kijkje gaan nemen. Na onze stevige wandeling gingen we op zoek naar avondeten, liefst iets Hongaars. Loes wist ons te vertellen dat er een hamburgerzaak vlakbij was en dat die blijkbaar wel de moeite was. We hebben dat uitgetest en we kunnen zeggen dat het zeker een aanrader is. Een goeie volle hamburger, een soort van loempia-balletjes en alles voor weinig geld…

Op de foto met gids Loes

Na de free walking tour op donderdag, werd onze interesse voor het Joodse deel van de stad opgewekt. In het afscheidscadeautje van Sara (boekje 100% Budapest) vonden we een wandelroute die door dat deel van de stad liep. De volledige afstand was te ver naar ons gevoel, maar we besloten de leukste dingen eruit te pikken en te gaan bekijken. Zo kwamen we in een gezellig koffiehuisje/interieurzaak terecht om een warm drankje te drinken en even te ontsnappen aan de ijzige wind buiten. Nadien ontdekten we ‘Printa’ een winkel die zelf allerhande mode-items bedrukt, echt eens de moeite om binnen te springen. Ook hadden we een optiekzaak gevonden die brillen maakt uit LP’s, helaas was de zaak gesloten en konden we niet naar binnen gaan. Tussendoor liepen we nog langs gezellige straatjes met vintage- en rommelmarkten. We vonden de Joodse buurt best gezellig met zijn vele Ruin Pubs, dewelke we zeker eens gaan bezoeken. ’s Avonds zijn we moe, maar we besluiten toch nog een typische Ruin Pub te doen samen met 2 Italianen. We kozen voor Ellato Kert, wat een gezellig druk en kitscherig ‘café’ was.

Later zijn we teruggegaan voor de LP-brillen te zien

Zondag = rustdag, maar niet hier in Hongarije. De winkels zijn hier allemaal open (in de week ook tot 21.00u ongeveer) en er blijkt een winkelcentrum vlak in de buurt te zijn. Buiten is het zo koud dat er zelfs een heel klein beetje sneeuw valt. Hoog tijd om het warme winkelcentrum te gaan verkennen dus! We herkennen veel winkels van bij ons, maar ontdekken ook een paar leuke Hongaarse zaken. Bovendien is er een erg grote supermarkt (Tesco) waar we bijna alles kunnen vinden. Na een rustig dagje shoppen besluiten we ’s avonds op tijd in bed te kruipen, want morgen is het de eerste echte schooldag, spanneeend !

Ondertussen is het al maandag en we moeten voor de eerste keer naar school. Daar aangekomen blijkt dat we enkel ons uurrooster en labojas krijgen en dat de lessen pas morgen zullen beginnen. Onze verantwoordelijke wist ons wel te vertellen dat we waarschijnlijk samen met de Hongaarse Optometrie-studenten een weekend naar het Balaton meer zouden kunnen gaan voor een congres. Het was nog niet 100% zeker, maar we hopen uiteraard dat dat lukt. Dan hebben we het Balaton meer eens gezien én we kunnen dan ook Hongaarse Optometrie-studenten ontmoeten, wat we nu niet kunnen omdat onze lessen in het Engels zijn en wij de enige Erasmusstudenten ‘Optometrie’ zijn. Ook ging de verantwoordelijke proberen nog een les bij Hoya te organiseren (misschien zelfs in het Nederlands), maar die datum kon ze ons nog niet vertellen. Wel blijkt dat we maximaal tot 30 april les kunnen hebben en dat we dus waarschijnlijk vroeger dan voorzien terug naar België zullen komen. Na al deze praktische informatie zijn we rond de middag dus weer vrij en hebben we weer tijd om nog wat van de stad te zien. Ook moeten we nog eens geld wisselen, want blijkbaar ‘verliezen’ we geld als we met onze bankkaart betalen. Daarom moeten we eerst ergens geld in euro afhalen om dan aan de overkant de euros te wisselen tegen Forinten. Een heel gedoe en er zijn amper banken in de stad die euros geven. Geld afhalen is dus een echte uitstap. Tijdens onze uitstap naar de bank lopen we langs een paar leuke winkeltjes waar we nog snel wat spulletjes aankopen.

Onze eerste les is ‘Retina’ en begint om 8u ’s ochtends waardoor we dus op tijd uit ons bed moeten. Aangekomen in het ziekenhuis ontmoeten we onze leerkracht (Mevr. Monika Ecsedy) die retinaspecialist is. We zullen haar mogen volgen en ze laat ons ook elke patiënt zelf eens bekijken zodat we haar uitleg kunnen koppelen aan wat we zien. De patiënten spreken uiteraard allemaal Hongaars en we kunnen ze dus niet verstaan, maar mevr. Ecsedy legt alles in zeer verstaanbaar Engels uit. In het ziekenhuis is het enorm druk en de mensen komen van over heel Hongarije tot hier om geholpen te worden. Mevr. Ecsedy ontvangt de patiënten letterlijk aan de lopende band. Haar 2 assistenten doen de vooronderzoeken en zij controleert alle gegevens en bepaalt of er een behandeling nodig is en welke behandeling dat dan zal zijn. De nodige behandeling (laser, inspuiting,…) wordt dan ook meteen uitgevoerd. Hierdoor hebben we al een paar kleine ingrepen van op de eerste rij kunnen volgen. Later zullen we ook nog uitgebreidere oogoperaties mogen volgen. Tijdens de eerste les konden we redelijk goed volgen met wat ze ons vertelden, maar we ondervinden wel problemen met de opthalmoscopie (methode waarmee we het netvlies van het oog kunnen bekijken). Op school leren we de directe opthalmoscopie terwijl ze hier gebruik maken van de indirecte, waar we dus nog geen ervaring mee hebben. Op dit moment zien we totaal nog niet wat we zouden moeten zien, maar ze zegt dat dat normaal is en dat je dat leert met ervaring, dus we hopen dat dat nog goed komt. Na de Retina-les die doorlopend tot 14u duurt, hadden we een korte middagpauze. Daarna moesten we bij Mr. György Barcsay zijn voor de les ‘Prescribing of Low-Vision Patients’. Hier komen slechtziende patiënten waarvoor  mr. Barcsay een geschikte oplossing zoekt. Voor ons is het wel fijn om de dingen die we in theorie op school tijdens de lessen ‘Low Vision’ zagen te zien terugkomen in praktijk. Deze les duurde korter dan voorzien en om 16u konden we dan onze labojas uit doen en richting appartement vertrekken. Het was een vermoeiende maar zeer interessante eerste échte lesdag.

We zijn nog maar één dag naar school geweest en we krijgen al weer 2 vrije dagen. Hanne besluit om de Joodse free walking tour mee te doen om zo nog meer te weten te komen over de geschiedenis van Budapest. Hanne: “Het Joodse district is één van mijn favoriete plaatsen in Budapest omdat er zo’n bruisende en alternatieve sfeer hangt. Tijdens het eerste deel van de toer heb ik veel bijgeleerd over de geschiedenis van de Joden en vooral over hun leven in Hongarije. In het tweede deel liet de gids ons de mooiste en leukste plekjes zien… En omdat een beeld meer zegt dan woorden, volgen hieronder enkele foto’s… “

De bekendste ruin pub in Hongarije

De ghetto

Street art

Een speeltuin midden in de stad

“Na de toer was ik zo enthousiast om de stad verder te verkennen dat ik nog een stukje ben gaan wandelen. Zo kwam ik voorbij de schoentjes aan de Donau, waarover de gids tijdens de toer verteld had. De 60 schoenen staan voor de 600.000 Hongaarse Joden die gestorven zijn tijdens WO2. De ondergaande zon, maakte het beeld nog aangrijpender…”

Sara en Evelien slapen uit en besluiten om het Margit eiland te gaan verkennen. Een mooi eiland dat zeker nog eens een bezoekje waard is al het wat beter weer is. Na de wandeling op het eiland nemen we de metro richting Heroes Square om te gaan schaatsen. We moeten schaatsen huren (700 HUF per uur = ong. 2.3€) en inkom (1000 HUF = ong.  3.3€) betalen. Voor een kleine 6€ kunnen we dus één uurtje schaatsen in open lucht. Ondanks dat het buiten koud is, blijkt dat we toch te warm aangekleed zijn voor te schaatsen en ook de honger duikt al snel op. De schaatsbaan is zeker een aanrader en een uurtje blijkt lang genoeg. Na het schaatsen nemen we terug de bus richting appartement om ons klaar te maken om te gaan feesten. Net zoals de eerste woensdag besluiten we terug naar Peaches And Cream te gaan. Daar aangekomen is de inkom 1900 HUF (ong. 6.3€) wat best veel is. Wanneer we ons drinken bestellen komen we er tot onze verbazing achter dat er een heleboel drinken gratis is (Bier, wodka, Bailey’s,…). Uiteindelijk wordt het dus wel nog een goedkope en plezante avond.

De eerste dagen zijn hier dus al goed meegevallen. Ondertussen zijn we ook een beetje gewend aan de koude temperaturen (zowel binnen als buiten) en beseffen dat we de eer hebben om in een erg mooie stad te verblijven. We kijken al uit naar de komende maanden en zeker ook naar 9 maart wanneer we onze eerste Hongaarse les zullen hebben, want op dit moment is ons Hongaars nog maar heeeeel basic.

Hallo allemaal,

Eerste bericht op deze blog waarmee we jullie wat op de hoogte willen brengen van de praktische zaken van onze Erasmus. Voor de duidelijkheid, ‘we’ dat zijn Hanne Jacobs, Sara van Haute en Evelien Meyvis, 3 laatstejaarsstudenten Optiek-Optometrie.

Nog een paar dagen en ons Hongaars avontuur kan beginnen!  Op 2 februari om iets voor 9u zullen we met z’n drieën aan boord gaan. Na een tweetal uren vliegen zal ons vliegtuig dan eindelijk landen in Budapest. Eindelijk, zeg dat wel, want we hebben er al een hele voorbereiding op zitten. Zoeken naar een verblijfplaats, vliegtickets boeken, een heleboel papierwerk invullen, taaltest, medische gegevens verzamelen (en dat in de ruime zin van het woord). Bloed laten trekken, allergietesten, een RX van de longen, kweekjes laten maken,… alles erop en eraan dus. Maar gelukkig zijn we helemaal goedgekeurd en kregen we toestemming om naar de Semmelweis University te vertrekken.

Voorlopig kunnen we jullie deze praktische zaken al meedelen:
Vertrek: maandag 2 februari 2015
Terugkomst: vrijdag 8 mei 2015
Voor bezoekjes tik je op je GPS het volgende adres in: Rottenbiller Utca. 8 (6th Floor nr. 2), 1074 Budapest

Zoals je al merkt is alles in grote lijnen geregeld, maar zoals elke Erasmus zijn er ook nog een heleboel onduidelijkheden (uurrooster, evaluatie, verloop ginder,…). De 3e februari zullen we in onze school alle nodige informatie krijgen om ons Erasmus-programma officieel te starten, spannend afwachten dus. Voorlopig zijn we dus lichtjes gespannen en onder het motto ”We zullen wel zien” bereiden we dan ook volop ons vertrek voor. Eens we daar aangekomen zijn en alles voor ons ook duidelijk zal worden, gaan we jullie met deze blog zo goed mogelijk op de hoogte proberen te houden.

Nu eerst valiezen pakken, afscheid nemen en vooral veel goesting krijgen om te vertrekken!!