Just my luck
We zijn hier ondertussen al bijna 2 weken. Vandaag was het vrijdag de 13de en Hanne heeft het geweten. De glazen jongleren in het rond en onze beperkte set glazen moest er meermaals bijna aan geloven. Gelukkig is er in totaal maar 1 wijnglas gesneuveld… Achja, scherven van geluk?!
Minder ongelukkig was dat we deze ochtend onze eerste les hadden over de polatest. We waren allemaal heel benieuwd. We stonden te wachten voor het lokaal en toen kwam er een mevrouw op ons toegestapt. Ze bleek onze docente te zijn en we kregen les in haar bureau i.p.v. in het lokaal. We zaten letterlijk met z’n allen rond de tafel en kregen zo eigenlijk privéles. Het was wel leuk dat de les zo interactief was, maar helaas heeft google translate meermaals deelgenomen aan het gesprek. De docente sprak vloeiend Duits, maar dit was helaas niet onze beste taal… Ze heeft dan ook erg haar best gedaan om alles uit te leggen in het Engels (met een beetje hulp). Na de theoretische kant, heeft de docente Hanne haar ogen al een keer opgemeten. Zo kunnen we eens zien hoe de Polatest echt werkt. Na een intensieve 3,5uur les (en wat Hongaarse culinaire tips) mochten we het weekend gaan inzetten…
Samen met Loes zijn we naar ‘Instant’ getrokken. Een ruin pub met minstens 25 kamers, een heus doolhof dus! We hebben er veel nieuwe mensen met verschillende nationaliteiten leren kennen. Ook Nederlanders bleken ruin pubs ontdekt te hebben, sinds we vaker Nederlands hoorden dan Engels.
Ruin pubs zijn gewoonweg de locatie voor iedereen. Naast gezellig wat drinken aan de bar of in één van de knusse hoekjes een gesprek te voeren, kan je je ook helemaal uitleven op de dansvloer… Intensieve nachten dus, maar wel de beste!
Valentine’s day?
Zaterdag 14 februari en het is een prachtige, zonnige dag hier in Boedapest. Het zonnetje lokte ons naar buiten! Sara besloot te gaan joggen op ‘Margrit Island’, een prachtig park tussen Boeda en Pest. Evelien koos ervoor om eens goed uit te rusten. Hanne hield het ook wat kalmer en was naar het parlement gewandeld om een boekje te lezen in het zonnetje. Er waren enorm veel mensen op straat vandaag. Misschien door het mooie weer of om hun Valentijn te ontmoeten aan de Donau? ’s Avonds waren we alle drie moe en kropen we op tijd in ons bed, een romantische Valentijn zat er niet in.
Zondag is altijd een beetje rustdag. Hanne besluit op aanrader van onze docente ‘Polatest’ het eiland Szentendre te gaan verkennen. Volgens de Hongaren het ‘Brugge’ van Budapest, maar Hanne denkt daar anders over. Behalve de vele souvenirwinkeltjes valt er niet veel te zien. Sara en Evelien beseffen ’s avonds hoe schandalig het is dat we geen Valentijn gevierd hebben, dat moet ingehaald worden! We duiken in het 100% Boedapest-boekje en vinden ‘The Big Fish’ een fancy visrestaurant waar we overheerlijke Fish and Chips hebben gegeten. ’s Avonds zoeken we weer op tijd ons bed op, want de komende week is een zware schoolweek.
Back to business
Na ons ontspannen weekend kunnen we ’s maandags richting school om te beginnen met wat we geëindigd waren, Polatest. Net zoals de vorige keer een zware les waarbij we veel moeite moeten doen om haar én de leerstof te begrijpen.
Dinsdag en om 8u ’s ochtends staan we met onze witte labojas te wachten op de afdeling ‘Retina’. Net zoals vorige week besluit onze docent weer een uur te laat te komen. Nadien kunnen we weer aan de lopende band de patiënten mee volgen én we blijken de techniek voor ophtalmoscopie een beetje onder de knie te krijgen. Na de zoveelste poging zien we af en toe al een netvliesbeeld, eindelijk! Na onze les laat onze docente de cafetaria zien. We laten ons verleiden door een dessertje en vragen de verkoopster wat het is. Meer als ‘lemon’ krijgt ze er niet uit, dus we besluiten het gewoon te kopen. Sara heeft een cakeje waar de smaak moeilijk van thuis te brengen is, maar het is best oké. Evelien haar cakeje is heel ‘lemon’ en kan dan ook geen harten veroveren. We kunnen besluiten dat het Hongaarse eten ons tot nu toe niet echt heeft kunnen overtuigen, gelukkig maken hun (alcoholische) drankjes, sapjes en limonades dat goed. Na onze maaltijd hebben we nog les ‘Low Vision’. Deze keer zien we alleen maar jonge mensen wat het voor ons een pak interessanter maakt. Sommige van hen spreken zelfs voldoende Engels om hun verhaal tegen ons te doen wat het natuurlijk extra interessant maakt.
Vandaag zijn we al woensdag en het wordt een speciale dag. We hebben vandaag ‘Retinal surgery’, we mogen dus oogoperaties bijwonen. Om 8 uur staan we weer klaar op school en voor de verandering mogen we onze witte labojas thuis laten. We krijgen blauwe uniformpjes waarmee we er net als echte chirurgen uitzien. Een groen kapje op ons hoofd, mondmaskertje op én Crocs aan, we zijn er helemaal klaar voor. Mevrouw Ecsedy (onze docente) brengt ons naar de operatiekamer waar ze de komende 5 uur operaties zal uitvoeren. In een hoekje staan 3 stoeltjes klaar voor ons. Op een televisiescherm wordt het beeld dat ze ziet met de biomicroscoop geprojecteerd, daarop kunnen we meekijken. Tijdens de operaties geeft ze ons de nodige uitleg en tussen de operaties door krijgen we de kans om vragen te stellen. We vonden het geweldig om dat eens te mogen zien en kijken al uit naar onze volgende operatie-dag. Deze dag sluiten we af met een veel te duur broodje van de Subway en we starten onze zoektocht naar een carnavalsoutfit. Zaterdag is er een Erasmus-verkleedfeestje waar we graag naartoe gaan, maar we hebben natuurlijk geen kleren bij. In een winkelcentrum vinden we een tweedehandswinkel, ideaal om onze outfits te zoeken.
Op donderdag hebben we een nieuw vak, Contactologie en orthokeratologie. De docente is een heel vriendelijke vrouw die ons net zoals de andere docenten steeds toelaat vragen te stellen. We zien een heleboel patiënten van verschillende leeftijden die langskomen voor lenscontroles, nieuwe lenzen,… Opnieuw een interessant vak waar we zeker veel gaan leren.
Ondertussen is het al vrijdag en het is weer tijd voor ‘Polatest’. De docente heeft een vriendin van haar ingeschakeld die zal functioneren als ’tolk’. Samen proberen ze ons ‘dyslexie’ uit te leggen aan de hand van een Hongaarse powerpoint. We hebben al wat kennis op het vlak van leerstoornissen en stellen ons vragen bij de uitleg waar onze docente mee afkomt. Bovendien moet onze ’tolk’ na de eerste 2 uur weg en moeten we het terug stellen met de gebrekkige taalkennis van de docent. We zijn na een lange 3.5 uur dan ook blij dat we terug naar ons appartement kunnen. Volgende les zal waarschijnlijk interessanter zijn omdat ze dan Sara en Eveliens ogen zal opmeten en we zelf hopelijk ook de kans krijgen om dat eens te doen.
Na een lange lesweek besluiten we dat het tijd is om nog eens een stapje in de wereld te zetten. We kiezen opnieuw voor ‘Instant’ omdat dat de vorige keer zo plezant was. Opnieuw stuiten we op onnoemelijk veel Nederlanders. ‘Instant’ is duidelijk een plaats waar veel toeristen en studenten komen. Later op de avond ontmoeten we zelfs Belgen, beter gezegd Gentenaren. Na een gezellige en lange nacht kruipen we moe maar voldaan in ons bed.
Zaterdag besluiten we op zoek te gaan naar bijpassende accessoires bij onze outfits. In de winkelstraat vinden we winkels genoeg en werken we onze outfits af. ’s Avonds hebben we afgesproken met Loes. We eten eerst samen wraps en maken ons dan klaar om te vertrekken. Het verkleedfeestje zelf valt dik tegen en zelfs het bier is niet lekker, op zoek naar een andere, betere plek dus. Met onze verkleedkleren nog aan, trekken we richting Fogas Ház een ruin pub. Dat blijkt meer ons ding te zijn en onze avond wordt toch nog een succes.
De zondag zijn we allemaal moe maar we besluiten toch de frisse buitenlucht op te zoeken. We wandelen langs de Donau en zo ontdekken ook Evelien en Sara de bezienswaardigheden aan de oevers. De schoentjes en het parlement zijn echt mooie plaatsen, die we zeker gezien moesten hebben. We zetten onze wandeling nog verder richting Margit Hid om zo het eiland te bereiken. Op het eiland genieten we van de rust en de buitenlucht. ’s Avonds hadden we zin in pizza en lasagne dus gingen we op zoek naar een Pizzeria. Na een grote pizza met frisdrank voor nog geen 6€ was het tijd om rustig in de zetel te kruipen en wat te skypen met het thuisfront. 
