De laatste week stage is nog goed verlopen! We hebben nog veel therapie kunnen geven en hebben wat vooruitgang geboekt met onze beide volgkinderen.We hebben vervolgens een positieve eindevaluatie gehad.

De laatste dag was het mooi weer en hebben we nog even buiten kunnen spelen met de kinderen en we hebben dan voor de laatste keer eten gegeven.

Simon: als wijze van afscheid heeft P. nog even wat soep over men broek gemorst, ik ben nadien nog even langs geweest na ons middageten maar P. lag zo goed te slapen, dus heb ik hem niet wakker gemaakt. Als hij slaapt kan hij natuurlijk geen kattenkwaad uithalen 🙂 Ondanks de vele liters soep op men broek en trui zal ik hem wel erg missen en de andere kinderen ook uiteraard, want we hebben veel vriendschap gekregen van iedereen.

Wannes: Het afscheid met K was minder uitbundig, zoals ik verwacht had. Uiteraard gaat het raar zijn om hem ineens zomaar achter te laten en ga ik hem wel missen. Laat ons in elk geval hopen dat hij nog verder progressie blijft maken!

Het is een fantastische en onvergetelijke ervaring geweest. Ook zullen we onze stagementor Agnieska missen en de nonnen die zo goed voor ons hebben gezorgd tijdens onze stage! Om ze te bedanken hebben we Agnieska echte Belgische chocolade gegeven en voor de nonnen hebben we een mariabeeld uit Halle meegebracht, moge zij waken over het klooster en het weeshuis!

Hierna was het was het tijd voor Simon om te vertrekken richting Krakau, Wannes is nog even gebleven en heeft om 4:30 in de ochtend de taxi genomen richting de luchthaven.

De laatste groeten uit Polen en we zien iedereen spoedig weer!!!

Wat nu volgt zijn enkele trips en avonturen die we hebben mee gemaakt deze week.

het eerste avontuur was woensdag 19 maart. Dit was onze trip van de supermarkt terug naar Jaszkotle. Omdat er in Jaszkotle geen gelegenheid is om voeding te kopen heeft onze stagementor voorgesteld ons af te zetten aan de supermarkt. Leuk idee dachten wij, dus zijn we meegereden. Wat we niet wisten is dat dit 7 kilometer van ons verblijf was en dat we dit te voet moesten terug lopen. Aangezien we zwaar geladen waren hebben we besloten om een paar binnenwegen te gebruiken door de velden en de bossen.  Zo hebben we het wilde Polen ook eens gezien, we zagen zelfs drie wilde herten voorbij rennen. Als ging goed vooruit tot we plots aan een kleine beek kwamen die ons de weg versperde. We konden kiezen om nog eens 3 km rond te stappen of de oversteek te wagen. we kozen uiteraard om over te steken want het begon stilaan donker te worden. Met een geïmproviseerde brug van takken en stenen zijn we er toch aan de overkant geraakt waar één van ons een natte schoen heeft aan overgehouden. Helemaal uitgeput zijn we toch in Jaszoktle geraakt zonder de weg te verliezen,  het was de cola en de snacks meer dan waard!!

Zaterdag 29 maart hebben we dan onze trip naar Wroclaw gemaakt. We zijn opnieuw de prachtige cultuur gaan bewonderen en zijn zelfs op de toren van de kathedraal geweest om van het uitzicht te genieten, natuurlijk hing er weer mist en konden we uiteindelijk niet zo ver kijken

vervolgens zagen we in het midden van de weg een gigantische stoel. Daar moest Wannes zo nodig opklimmen natuurlijk 🙂

We vervolgde onze weg dan naar de zoo van Wroclaw. deze was zeker de moeite waard. we hebben heel wat toffe beesten kunnen zien, we kunnen ze jammer genoeg niet allemaal tonen.

Dit was in het kort wat we hebben meegemaakt. De laatste week zullen we deze blog nog een laatste keer updaten.

groeten uit Polen!!!!

Beste Volgers

Hier zijn we opnieuw met een nieuw bericht over onze stage .

De tweede week is goed verlopen, we hebben heel wat therapieën uitgevoerd bij onze volgkinderen, maar zeker ook bij de andere kinderen.

(Simon’s volgkind = P, Wannes volgkind = K)

Eet begeleiding: Het begeleiden van P. tijdens het ontbijt en het middagmaal is veel moeilijker verlopen dan vorige week, tijdens het ontbijt werkte P. nog wat mee maar tijdens de middag weigerde hij steeds om te eten en smeet zoveel mogelijk van zijn voeding in het rond (gelukkig had ik het volledige bord steeds goed vast). Na lang aandringen kon hij enkele keren zelfstandig met de vork en de lepel eten (met het nodige morsen uiteraard).

K neemt stilletjes aan meer en meer initiatief om zelf te eten, je moet hem minder voeden. Zijn tong komt nog altijd uit zijn mond tijdens het eten, maar blijkbaar valt daar niet veel aan te veranderen.

Creatieve therapie: Het tekenen met wasco’s en stempelstiften vond P. leuk. Hij had wel moeite met zich te concentreren bij het tekenen en wisselde om de 5 seconden van wasco. We hebben wel opgemerkt dat hij moeite heeft met het stukje wasco goed te fixeren in de hand dus heb ik hem hierbij geholpen.

K moest hierbij volledig geholpen worden, je moet de stempel samen met hem vasthouden. Dit vond hij helemaal niet leuk, hij weigerde zelfs enkele keren mee te werken. Hij heeft ook geen interesse in het eindproduct.

Sherborne: Deze sessie vond P. geweldig, hij heeft heel de tijd moeten lachen en werkte goed mee en kon zich gedurende een beperkte periode toch concentreren op de verschillende delen van de sessie. Op deze manier leerde P. zijn lichaam en de bewegingen die hij kan maken beter kennen.

K lijkt bij verschillende dingen angst te hebben en begint dan te wenen of wringt tegen. Bij andere dingen (voortgetrokken worden liggend op een laken, rollen over zijde) lijkt hij dan weer een grote voorkeur te hebben, hierbij lacht hij geregeld.

Shantala massage: Dit is niet aan P. bestemd, daarom hebben we dit niet met hem gedaan.

Dit hebben we elke dag minstens 1x gedaan bij K, hij toont hierbij geen weerstand. Hij lijkt er zelfs van te genieten. Het is ook een ideale gelegenheid om de eerste stappen te zetten op weg naar het zelfstandig aan -en uitkleden.

Snoezelen: Dit vond P. ook zeer leuk. Hij was voortdurend nieuwsgierig naar elke stimulatie die hem in het oog sprong. Vooral materiaal dat hij kon vastgrijpen (en door de kamer gooien) vond hij prettig om aan te raken en te bekijken. alles wat licht gaf, gaf hij maar maximum 5 seconden aandacht.

K heeft hierbij vooral aandacht voor dingen die fel licht geven. Hij legt zich dan neer op zijn buik naar het lichtgevend voorwerp en kan hier een hele tijd naar blijven staren.

Muziektherapie: P. nam meteen de xylofoon omdat hij nu eenmaal graag met de stokken slaat. De sambabal vond hij ook iets intrigerend. Hij luistert graag naar de geluiden die hij kan maken met beide instrumenten.

K kiest vooral voor de rammelaars en belletjes. Deze dingen neemt hij vast en slaat ze tegen zijn borst. Trommels of xylofoon is nog niet aan hem besteed, hij heeft wel aandacht voor dit als je hem begeleidt bij het hierop slaan.

Aangezien het hier in Polen enkele dagen mooi weer was, zijn we met alle kinderen en begeleiders buiten gaan spelen in de speeltuin. Het moment dat P. buiten komt begint hij de hele tuin af te lopen en moet ik hem gedurende de hele tijd volgen. P. lijkt een fascinatie ontwikkeld te hebben voor een van de kleinere poorten die in de tuin staan, hij opent deze en sluit ze vervolgens weer, soms 20 keren na elkaar, en ik kan hem hier niet vanaf houden :). K. is buiten zeer rustig, hij valt soms zelfs in slaap, daarom gaan we met hem samen op de schommel om hem wat te stimuleren.

Beste Volgers, hier zijn we weer met een nieuwe update over onze stage in Polen.

De eerste week zit er al op. Tijdens deze week hebben we vooral geobserveerd en hebben we de verschillende vormen van therapie mee gevolgd met de andere therapeuten.

We zijn ook al één avond naar Wroclaw geweest om deze prachtige stad al eens te bezichtigen, dit was zeker de moeite waard (zie foto’s). Zaterdag 29 maart gaan we nog een keer voor een hele dag, dan beloven we een uitgebreide omschrijving van de trip 😉

Tijdens de eerste week zijn we tot volgende belangrijke observaties gekomen

Simon’s volgkind: P. is een zeer actieve jongen met het syndroom van Down, hij is vaak afgeleid en kan zich niet lang op één bepaalde activiteit concentreren. Hij grijpt iedere mogelijkheid aan om spullen aan te raken en om ze door de kamer te gooien. P. lijkt het ook fijn te vinden om aan mijn haar te trekken (ik had beter even naar de kapper geweest voor ik naar Polen kwam). Tijdens het eten is P. in staat om een lepel of vork vast te houden en vaste voeding naar zijn mond te brengen, soep is nog moeilijk voor hem. Als het eten hem niet aan staat heeft hij een brilliante methode ontwikkeld om deze niet op te hoeven eten, hij neemt het bord vast en gooit deze op de grond (of in mijn schoot). Drinken vindt hij al helemaal niet fijn en gooit ook de beker door de kamer (gelukkig zit hier een dop op!). Bij de ADL training vindt hij handen wassen dan weer iets te leuk en maakt hij alles en iedereen nat, maar alles afdrogen is natuurlijk teveel gevraagd :). Tanden poetsen is uit den boze! Hij verzet zich hevig als de tandenborstel maar iets te dichtbij komt, geen andere keuze dan iemand om hulp vragen. Het is me ook opgevallen dat zijn humeur plots kan veranderen, op bepaalde momenten lacht hij vaak en komt hij steeds om me af gelopen en op andere momenten schreeuwt hij kort en verzet zich hevig tegen elke handeling. Hij heeft graag aandacht van iedereen.

Algemene doelstellingen voor de tweede week:

Eet begeleiding: Zelfstandig soep drinken met een lepel en vaste voeding met een vork (zonder al teveel te morsen) Ik zit steeds rechts van hem en probeer hem zoveel mogelijk af te schermen van externe prikkels, ik zal ook steeds goed het bord fixeren zodat deze niet gaat vliegen. Drinken is een moeilijke opgave, hij vindt het niet aangenaam om te drinken uit een een tuitbeker, tijdens het tandenpoetsen is het geen probleem om wat water in de mond te nemen met een gewoner beker dus zal ik hem proberen uit en gewone beker te laten drinken (dan is er natuurlijk risico op een natte vloer).

ADL: De handen éénmaal grondig afspoelen en dan zelfstandig afdrogen, hier zal ik vooral veel stimulatie moeten geven en hem stoppen als hij teveel met het water speelt. Ik zal proberen hem te kalmeren zodat het tanden poetsen makkelijker gaat.

Aan en uitkleden, hier vooral stimuleren om kleren terug aan te leren trekken. Uitkleden is geen probleem als hij de tijd krijgt.

– Concentratie: Gedurende minstens 1 minuut concentreren op één activiteit, hiervoor zal ik P. in het therapielokaal alleen zetten om zoveel mogelijk externe prikkels uit te schakelen.

Wannes zijn volgkind: K. heeft net als P. het syndroom van Down, hij heeft echter een veel diepere vorm. Hij reageert weinig op externe prikkels, hij heeft geen wil om de omgeving te willen ontdekken. Hij is nog niet in staat om te kruipen, hij kan zich enkel keren van ruglig naar buiklig (en andersom) en kan vanuit lig rechtkomen tot zit. Zelfstandig eten zit er voor hem (voorlopig?) niet in. Bij het eten geven is het belangrijk om hem niet gewoon te voeden, maar om te wachten tot hij actie onderneemt om te eten. K morst geweldig veel tijdens het eten, mede omdat zijn tong altijd uit zijn mond komt. K is extreem flexibel: tenen met gestrekte benen naar zijn mond brengen kost echt totaal geen moeite voor hem. Zijn meest geliefde bezigheid is duimzuigen, ook tijdens het eten (hij heeft wondjes op zijn duim hierdoor). Als je hem zijn duim afneemt begint hij uiteraard te huilen, iets wat hij ook heel graag doet 🙂 Op het einde van de week heb ik hem toch 1x hard aan het lachen gekregen, iets wat ik aan het begin van de week niet had durven hopen!

Eetbegeleiding: Wachten tot hij actie onderneemt om te eten, niet gewoon voeden. De tong die uit de mond komt kan verholpen worden door met je vinger langs de kin naar de keel te wrijven. Op deze manier gaat de tong reflexmatig in de mond. De duim wordt altijd direct uit de mond gehaald als hij hier op wilt zuigen.

Voor beide volgkinderen:

– Relaxatie: Shantala massage en snoezelen

– Expressie en fijne motoriek: creatieve therapie (schilderen, tekenen)

– Lichaamsbesef, lichaam leren kennen, evenwicht: NDT – Bobath, Sherborne, Knill’s method

Meer informatie over deze therapie en de resultaten zullen jullie volgende week kunnen lezen.

Beste volgers

Wij zijn hier goed aangekomen in Jaszkotle Polen. Onze vliegtuigreis was een beetje woelig en we zijn in volle mist moeten landen, maar het is toch goed afgelopen uiteindelijk. Het was bij aankomst in de luchthaven aan het regenen dus we voelden ons al meteen thuis.

Aangekomen in het klooster stond ons eten al klaar en werden we naar onze kamer gebracht. Het is een zeer ruime vijfpersoonskamer die we met twee moeten delen, net genoeg plaats dus.

De volgende dag hadden we onze eerste afspraak met onze stagebegeleider, ze heeft ons alle nodig uitleg gegeven om aan onze eerste week te beginnen.

De doelgroep waar we de komende weken therapie aan zullen geven zijn kinderen jonger dan vier jaar. We hebben twee volgkinderen aangewezen gekregen, ze hebben beide het syndroom van Down, Simon zijn volgkind is zeer actief en heeft vooral moeite met concentratie. Wannes zijn volgkind is daarentegen eerder passief en reageert amper op externe prikkels. Het plan is om de eerste week de kinderen te observeren in hun handelen en de twee laatste weken maken we een planning en zullen we therapie geven (Sherborne, Bobath, etc.)

Het zal zeker een uitdaging worden maar we zien het zeker helemaal zitten. De komende dagen zullen meer berichten volgen.

Groeten uit Polen aan iedereen!!!