Ćao!
Week 2 zit er alweer op! Deze week was het elke dag opstaan met het zonnetje en gaan slapen met een prachtige zonsondergang. Wij slapen op de hoogste verdieping van het gebouw en hebben daarom een prachtig uitzicht over de hele stad. Deze week mochten we al wat meer in interactie gaan met de kinderen tijdens de therapieën wat het meteen al fijner maakte. Woensdag maakten we kennis met de puppy’s die worden opgeleid tot hulphonden/ assistentiehonden/ therapiehonden. De puppy’s verblijven hier in het centrum en worden opgeleid tot 5-8 weken en gaan dan naar hun baasje. De hondeneigenaar moet verplicht een cursus volgen samen met de hond en wordt ook geëvalueerd, alles ten koste van het centrum.
We mogen wat meer samenwerken met de ergotherapeuten, samen een interventie bedenken en uitvoeren. Inmiddels kennen we de meeste kinderen met hun mogelijkheden en beperkingen. Dit blijft een creatieve uitdaging omdat dit op het moment zelf wordt bedacht.
Er kwam bijvoorbeeld een kind binnen in het therapielokaal en ging meteen al zittend een spoorweg bouwen
voor de trein. Het is op dat moment onze taak om het spel uit te breiden en het kind in de stretch zone te brengen. We hielden in ons achterhoofd dat we moesten werken op balans, evenwicht en planning. Daarom hebben wij een stukje spoorweg op de plankschommel gelegd om zo de aandacht van het kind naar de schommel te krijgen. Dit in de hoop dat het kind het spel zal uitbreiden naar de schommel zodat er kan gewerkt worden aan de doelen. We weten niet op voorhand of het kind hier interesse zal tonen. We gaan het kind nooit verplichten om aan deze activiteit mee te doen, daarom is dit een trial-and-error aanpak. Dit was uiteindelijk een geslaagde handelwijze! Het kind kon de spoorweg bouwen en er is geoefend op de doelen.
Het einde van week 3 is ook al in zicht! We hebben onze week gestart met een koffietje samen met onze mentoren. Daarna aten we een deeggerecht dat gemaakt wordt in veel landen in de Balkan, genaamd Burek. Er zijn veel variaties op dit gerecht, wij aten het met bladerdeeg en kaas. Heerlijk! Deze week zijn we ook uit eten gegaan in La Nostra Casa. Voor de lopers onder ons, Maksimir park is een goede locatie voor lopers die een rustige ontsnapping willen aan de stadsdrukte. Daarnaast bevindt zich ook een looppiste aan het Maksimirstadion, thuisstadion van de voetbalclub Dinamo Zagreb, hier kan je wel eens knappe voetballers spotten 😉
Op onze stage gebruiken sommige kinderen die niet-verbaal zijn, een communicatiemiddel genaamd PECS. Dit staat voor Picture Exchange Communication System. Het is een visuele manier van communiceren waarbij er gebruik wordt gemaakt van afbeeldingen, foto’s, plaatjes en pictogrammen waardoor de omgeving van het kind de communicatie begrijpt. Alle elementen van het kind zijn/haar leefomgeving staan in het boekje. Er wordt een training gegeven aan het kind waarin de basisprincipes van PECS uitgelegd en geoefend worden.
De kinderen hebben hun eigen PECS-boek waarmee ze in de therapie communiceren wat ze willen doen tijdens de sessie. Op vrijdag was er een kind die als pictogram een tunnel, een gewichtsbal en bowlingskegels wou gebruiken. Daarom hebben we een parcours gemaakt met de bijhorende elementen om zo te oefenen op de proprioceptie zodat hij een gevoel kan hebben van zijn spieren en gewrichten.
Voor de rest bestond onze vrije tijd aan de stad en uitgaansleven verder ontdekken. En natuurlijk voor school werken 😉
Kuskus
Yana & Tsai
