Mijn stage in het schooltje van Cristal loopt op zijn einde dus wordt het eens tijd dat ik wat uitleg geef over ik hier zo allemaal al gedaan heb. In Nicaragua bestaat de opleiding ergotherapie niet maar er zijn wel mensen die ongeveer doen wat wij doen, zoals in los pipitos werken vrijwilligers met kinderen met autisme via sensorische integratie. In het schooltje van Cristal werkt namelijk een vrouw die individuele therapieën geeft of in kleine groepjes maar zij heeft niet de opleiding ergotherapie gevolgd. Zij, de directrice en twee vrijwilligers en ik vormen het therapeutisch team en geven dagelijks therapieën aan de kinderen met een beperking of leerprobleem. Ik heb mij vooral gefocust op de kindjes van de kleuterklas omdat hier het contact beter mee verliep. Met hun werk ik aan voorbereidend schrijven, fijne motoriek en grove motoriek. Ik volg drie kinderen met autisme, twee met adhd en eentje met down syndroom. De meeste hiervan zitten in het klasje van profe Fatima. Een fantastische intelligente vrolijke vrouw, zoals ik het al eerder zei heb ik enorm veel respect voor de leerkrachten hier. Ze is een hele lieve juf die haar kinderen enorm graag ziet en de kinderen luisteren dan ook goed naar haar.

De therapieën die ik gaf waren niet allemaal even effectief omdat je veel op het moment moet uitvinden zonder dat je heel de context kent van het kind. Dit was een uitdaging voor mij maar nu verloopt dit vlotter omdat ik mijn kindjes ken. Ik ga mijn kindjes van het klasje van profe Fatima heel hard missen dus deze week ga ik nog genieten van het fantastische Esteli .

Vorige week woensdag en deze woensdag ging ik samen met de kindjes met een beperking van de kleuterklas naar los pipitos. Los pipitos is een organisatie bestaande uit vrijwilligers voor mensen met een beperking. Wij gingen naar los pipitos in Estelí. Daar speelde we en werkte we therapeutisch met de kinderen, er was onderhande een snoezelkamer, ballenbad en speelmatten voor de kinderen. 

We bleven daar voor twee uur en daarna keerde we terug naar Cristal. Daar gaf ik aan mijn klasje (derde kleuterklas) nog enkele oefeningen voor mond motoriek. 

Vorig weekend ging ik samen mijn twee ‘zussen’ Liliane en Genniesel en de vriend van Genniesel naar Montelimar. Montelimar is een resort gelegen aan de kust van de Grote oceaan. Mijn zussen vertelde dat het zo super was en dat het eten a volonte is en super mooi. Ze vroegen mij of ik wou mee gaan om de verjaardag van mijn ‘schoonbroer’ te vieren. Ik was nog nooit naar een resort gegaan dus zei ik jaa en ging ik mee. Mijn zussen en ik vertrokken zaterdag ochtend eerst met de bus naar Leon waar we mijn schoonbroer ons opwachte en vandaar moesten we nog 1 uur en half rijden en dan kwamen we aan in Montelimar.

Ze hadden gelijk Montelimar is echt wel super mooi. Als we toekwamen was het al 14 dus gingen we snel eten en daarna naar het zwembad. Ik legde mij in de zon en mijn familie legde hun in de schaduw en smeerden hun goed in. Ze verklaarde mij gek dat ik steeds in de zon wou liggen. ‘S avonds gingen we naar de zonsondergang kijken.

Daarna gingen we naar onze kamer waar ik eindelijk nog eens een heerlijke warme douch kon nemen en daarna gingen we uitgebreid eten. Na het eten keken we naar een dansshow en ten slotte gingen we nog naar de disco waar enkel salsa muziek was en ik dus salsa moest dansen wat ik nog niet zo goed kan. Mijn zussen proberen me het wel te leren maar het gaat nog even duren eerdet ik op hun niveau zit! De volgende dag lag ik nog een halve dag in de zon en daarna moesten we naar huis vertrekken. De weg naar huis was echt leuk, mijn zussen zette reggeaton op en onderweg zag ik vulkanen en zelfs een vulkaan waar lava uitkwam. Het minder leuke was dat terwijl ik een foto aan het nemen was, gestoken werd door een wesp. Arme chela. Als we thuis kwamen merkte ik dat mijn buik super rood zag en begon ik de pijn te voelen. Natuurlijk lachte mijn familie uit want ja die chela wou in de zon liggen.

En we zijn al in de helft van mijn stage! Na deze week nog maar 4 weken :(. Het begint eindelijk te vlotten met mijn volgpatiënt! Vandaag helpte ik mee in de derde kleuterklas waar de peuters een dag kwamen spelen. Dikke proficiat aan de leerkracht hoe die de kinderen onder controle konden houden met een glimlach!

Ik heb gedurende mijn stage heel veel respect gekregen voor de leerkrachten hier in cristal. Je moet het maar kunnen een klas met kinderen met en zonder beperking onder controle houden en hun dingen leren! Deze week deed ik nog oefeningen op oog-hand coördinatie bij een meisje met het down syndroom.

En voor de gene die mijn vorige blogpost hebben gelezen mijn insectenbeet is volledig verdwenen!