Sarah en Diete in Nicaragua

Onze week vakantie is voorbij en de laatste weken zijn ingegaan.

Woensdag 4 april werden we uitgenodigd voor een voetbalmatch ten voordele van het goede doel, kinderen met kanker. De ploeg van onze universiteit speelde tegen de nationale ploeg. Wij, als buitenlandse studenten, waren vooral reclame voor ‘Het jaar van de internationalisering’ van UNAN-Managua. ’s Middags hielpen we met broodjes te smeren voor de kinderen en ’s avonds hadden we een gezellige avond samen met onze docenten, hun vriendinnen en enkele familieleden.. en veel Toña natuurlijk, het plaatselijke bier.

De week erna gaven we een presentatie over België aan de 2^de jaars optiek en optometrie. Die waren alvast blij dat ze geen meetkundige optica hadden. We hadden het over de typische kenmerken van België, het eten, over de opleiding Optiek en Optometrie in Odisee en het verschil tussen optometrie in België en in Nicaragua, in het Spaans natuurlijk! Daarna beantwoordden we nog heel wat vragen. De fotograaf was een beetje te laat waardoor we na onze presentatie nog even ‘moesten doen alsof we presenteerden’, voor de facebook pagina van ’t unief. 

De dag erna, vrijdag, was het Diete haar laatste dag, dus hadden we een afscheidsfeestje met de docenten gepland. Tegen middernacht was de meerderheid al terug naar huis vertrokken, maar we besloten toch nog een stapje in de wereld te zetten en het nachtleven van Managua te verkennen. Wij moesten de dag erna gelukkig niet vroeg op, een van onze docenten helaas wel.

Nadat we allebei was hadden bijgeslapen, vertrokken we uit ons huisje dat we 2 maanden hadden gehuurd. We hebben hier heel veel problemen mee gehad en ook onze laatste dag verliep helaas niet vlekkeloos. Blij dat we daar weg waren, gingen we ieder onze eigen weg: Diete ging haar vriend ophalen aan de luchthaven en ik verhuisde naar een hostel enkele straten verder. Ik had normaal nog anderhalve week stage te gaan voor ook mijn vriend naar Nicaragua kwam, als alles goed ging…

Een week voor het einde van de stagen braken er rellen uit. De regering plande om de pensioenen drastisch te verlagen, waarop de ouderen en later ook de studenten gingen protesteren. De politie trad met geweld op tegen de demonstraties en de regering riep op tot tegendemonstraties en zo escaleerde het dag na dag.. De eerste dagen was het afwachten, de lessen voor die dag waren afgeschaft. ’s Avonds werden ook de lessen voor de volgende dag afgeschaft, daarna tot het weekend en daarna voor onbepaalde duur. Van de ene op de andere dag van de universiteit gesloten, waardoor we geen afscheid konden nemen en wat natuurlijk ook administratieve problemen met zich meebracht. De Amerikaanse docent, Ben, vertrok weer naar huis en ook in wou graag weer naar huis, alleen was dat praktisch gezien niet mogelijk.

Ondertussen was het een kwestie van binnenblijven en alleen voor noodzakelijke dingen (eten kopen) naar buiten gaan, maar best niet in de buurt van de universiteit. In de buurt waren enkel wat kleine winkeltjes, een beetje zoals een nachtwinkel, waar je wat koekjes, bonen en rijst en drinken kon kopen maar geen groenten of fruit. Die zondag was het een grote drukte in de anders zo rustige winkel. Iedereen was voedsel aan het hamsteren, omdat men niet wist wat ging komen. Heel wat rekken waren al leeg. Ik verbleef in een studentenwijk, die zowiezo niet toeristisch was, maar nu waren er helemaal geen andere gasten in het hostel meer te bespeuren.

Gelukkig werd de situatie iets beter. Mijn vriend besloot toch naar Nicaragua te komen. We wijzigde onze reisplannen naar de veiligste gebieden en maakten er toch een leuke vakantie van: San Juan Del Sur, Ometepe, León en Corn Islands.

Maandag, de dag dat we weer naar huis vertrokken, werden de lessen normaal weer hervat, maar ’s middags werd de universiteit weer gesloten omdat de situatie weer verslechterde.. Een paar weken later is de situatie helaas nog steeds niet verbeterd, integendeel. Er zijn al vele doden en nog veel meer gewonden.

Hallo!

De voorbije weken ging alles volgens de Nicaraguaanse normen.. Alles op het gemakje, en als er al eens een les wegviel of op een andere plaats doorging dan werd dat niet gecommuniceerd.. Maar dan gaven we onze medestudenten een lesje Engels (en leerden we zelf ook nog wat Spaans bij). We hebben al heel erg veel geduld en flexibiliteit moeten uitoefenen. Maar ja.. deel van het avontuur zeker?

Aangezien wij hier hetzelfde niveau hebben als het 5de jaar (laatste jaar) en wij ook vaak les hebben met het vierde jaar mogen wij ook af en toe die leerlingen evalueren als zij test hebben.

Deze woensdag werden we voor een uurtje beroemd! We werden uitgenodigd in het radioprogramma van Edwin en Jairo bij radio music box, de radiozender van de universiteit. Ze stelden ons vragen zoals: wie zijn jullie, wat doen jullie hier, wat vinden jullie van de optometrie hier in Nicaragua, … We sloten ons bezoekje af met 3 Nederlandstalige nummers aan te vragen, om België toch een beetje naar hier te halen.

De laatste dag voor de Semana Santa (paasvakantie) kregen we les van een vertegenwoordiger van Essilor. Wij dachten dus vooral info te krijgen over brillenglazen, maar nee.. Een hele voormiddag basis optometrie die beter past in het 1ste jaar. De test op het einde van de dag konden we dus met gemak in het Spaans oplossen!

In de Semana Santa is het unief dicht dus we gaan er gebruik van maken om wat rond te reizen en aan onze bachelorproef te werken.

Groetjes

¡Buenas!

Vorig weekend kregen we eindelijk goed nieuws: de papierwinkel was in orde en we mochten vanaf maandag zelf aan de slag in CENAO. Voordien mochten we al op de studenten oefenen tijdens de andere praktijklessen, maar nu mogen we dus ook ‘echte’ patiënten onderzoeken, in het SPans natuurlijk! Tijdens onze observatieperiode hebben we genoeg kunnen oefenen dus nu zijn we klaar voor het echte werk.

Er is een standaard invulformulier dat alle studenten gebruiken bij het onderzoeken van patiënten. Na het vervullen van de anamnese volgen een aantal testjes zoals de visusmeting voor ver en nabij, de covertest, oogbewegingen, … Daarna doen we skiascopie met latten om vervolgens over te gaan naar de subjectieve refractie met de pasbril. We hebben hierover een les van Ben gekregen aangezien we deze techniek bij ons in België nog niet vaak hebben kunnen toepassen. We hebben dit nu al veel kunnen oefenen dus ondertussen hebben we dit ook al goed onder de knie. Daarna controleren we of het gevonden resultaat ook een verbetering van het zicht geeft. Ook de fundus en de pupilreflexen worden gecontroleerd. Biomicroscoop wordt in UNAN ook gedaan, maar die hebben we in CENAO niet voor handen. Daarna bepalen we het eindresultaat, stellen we een diagnose en geven we het gepaste advies, meestal een doorverwijzing naar de oogartsen (eerste hulp) of een brilvoorschrift.  

Wat ons opvalt is dat hier vaak brillen worden voorgeschreven waar wij de resultaten toch anders van zouden interpreteren en eerder zouden kiezen voor visuele training.

Enkele voorbeelden voor de optometrie studenten:

– jonge kinderen die richting de myopie neigen direct een min bril geven

– de additie bepalen, enkel en alleen op basis van de leeftijd en dit niet uit proberen

– in het algemeen: mensen met een 10/10 virus,  zonder klachten toch een min bril geven omdat ze licht myoop zijn

– vaak zonder verder onderzoek een voorschrift uitschrijven puur op basis van het resultaat van de autorefractor

Dinsdag en woensdag werd er op UNAN de eerste editie van “Congreso Del Adulto Mayor ” georganiseerd. Op dit tweedaags, multidisciplinair congres werden verschillende lezingen gegeven door gastsprekers vanuit heel centraal Amerika (El Salvador, Honduras, Costa Rica, Nicaragua, Guatemala, …), compleet met badge en certificaat. Tussendoor hielpen we ook wat met de lunch uit te delen.
De lezing die ons vooral bijgebleven is, is die van Edwin. Hij maakte het heel interactief en deelde een zakje uit met verschillende dingen in.
Zo zat er onder meer een gele folie in die je het gevoel gaf cataract te hebben als je erdoor keek.  En doktershandschoenen waarmee je verschillende oppervlakten diende aan te raken om te voelen hoe het was om minder gevoel te hebben in de vingers, of om te zien hoe moeilijk het was om een draad in een naald te steken, laat staan om een knoop aan te naaien.

’s Avonds mochten we samen met de gastsprekers mee op uitstap naar de haven. Eerst wat dingen bezichtigen en daarna een boottochtje op het meer. Toen voelden we ons wel meer dan ‘gewoon’ student en we waren natuurlijk wel blij dat we mee mochten. 

Groetjes!

¡Hola!

Zaterdag vertrokken we naar Laguna de Apoyo, een idyllisch meer tussen Masaya en Granada. We genoten van een heerlijke duik in het water en deden zelfs een poging tot kajakken. Onze (boom)hut was maar voor de helft omgeven door bamboe muren, juist genoeg om de andere hutjes niet te kunnen zien. We sliepen dus midden in de natuur! Het heeft wel wat, tijdens het tanden poetsen naar een wilde toekan kijken!  Toen we wilden gaan eten, bleek ineens ons slot geblokkeerd! Gelukkig konden we in onze open hut snel iemand om hulp vragen. Na een kleine reddingspoging (we moesten het slot er zelf uitbreken) konden we gelukkig gaan eten. ’s Nachts kregen we meermaals bezoek van een klein stinkdiertje (southern spotted skunk) die wat lekkers rook in onze tassen.

Laguna de Apoyo

Granada

’s Morgens genoten we nog wat van het water voor we verder gingen naar Granada. Deze stad staat bekend om zijn gekleurde voorgevels, en of we die gezien hebben! Nadat we een dag de toerist hadden uitgehangen, keerden we terug naar onze hostel. En we kregen nieuws…

We hebben een stageplaats!

Na mogelijkheden in Masaya, Esteli en Granada te onderzoeken, kunnen we nu dus terecht in de hoofdstad, Managua. Via UNAN, de universiteit in Managua waar ze ook de opleiding optometrie hebben, kunnen we werken in CENAO (Centro National Oftalmologico). Merci Frauke, voor alle moeite die je deed!

We sloten ons bezoek aan Granada af met een boottochtje naar Las Isletas, om de volgende ochtend klaar te staan aan het department Optometría Medica voor een rondleiding, samen met Josh. We kregen een rondleiding van Ericka in het optometrie gebouw en de praktijklokalen die wat verderop gelegen zijn. Inclusief verplichte foto’s!

Diete – Sarah – Ericka – Edwin – Ben

Samen met Edwin (en docent die even oud is als ons) en Ben (een docent uit America die voor anderhalf jaar op uitwisseling is) zochten en vonden we een huisje niet ver van UNAN. Diete was zo enthousiast over ons nieuw huisje dat ze foto’s wou nemen, niet oplette waar ze liep en met haar been tussen de treden van de trap belandde.

Twee dagen later begon onze stage echt. We volgen de praktijklessen van het 4de en 5de jaar mee en de overige uren volgen we lessen aan UNAN. Voorlopig mogen in het ziekenhuis enkel nog maar observeren, tot onze papieren in orde zijn. Onze eerste dag vlogen we er al meteen in! Het was mega druk in het ziekenhuis en we kregen veel oogaandoeningen te zien die we tot nu toe alleen nog maar in onze boeken hadden gezien.

Op school worden we heel goed onthaald! Als we vragen hebben (van problemen met onze simkaart tot de beste restaurantjes op de campus), kunnen we altijd terecht in de docentenkamer (airco!) en als we ergens extra uitleg nodig hebben, krijgen we een privé lesje.

Af en toe worden er ook lezingen en workshops georganiseerd door de opleiding. Zo volgden we een workshop contactlenzen (zachte lenzen, harde lenzen, sclerale lenzen) van een docente uit Costa Rica. We waren stiekem toch blij dat we geen proefpersoon moesten zijn. De hygiëne wordt hier niet altijd zo goed gerespecteerd als in België (wij zijn dan ook gedrild om keer op keer onze handen te wassen!).

Rijst met bonen

Workshop contactlenzen

Refractieruimte

¡Buenas!

Een week voor ons vertrek kregen we plots een mail van Josh, onze contactpersoon in Nicaragua. De regering had beslist dat buitenlandse studenten geen stage meer mochten lopen in het ziekenhuis van Masaya. Frauke, onze contactpersoon van Odisee die de buitenlandse stage regelt, begon volop te zoeken naar een nieuwe stageplaats.

Met de nodige zenuwen maar vooral heel veel enthousiasme vertrokken we naar Nicaragua, zonder te weten of en waar onze stage zou doorgaan (spannend!). Na een lange reis via Amsterdam en Atlanta werden we aan de luchthaven opgewacht door Josh. We nemen voorlopig onze intrek in Casa Nica, het huisje waar alle vrijwilligers en stagairs van de organisatie verblijven. Er zijn vijf kamers met elk drie of vier bedden en een badkamer tussen de kamers. We hebben geluk dat er op dit moment geen andere logees zijn, zodat we ieder onze eigen kamer en badkamer hebben.

Ondertussen nemen we de tijd om ons aan te passen aan Nicaragua. Ondanks zeven uur tijdsverschil viel de jetlag gelukkig goed mee. De temperaturen zakken overdag nooit onder 25°C. Maar toch proberen we ons zo veel mogelijk te bedekken (uit noodzaak) tegen de vele muggen. Samen met muggenspray is dit vaak nog niet genoeg. Water is hier niet vanzelfsprekend. Meestal hebben we om de dag stromend water. Aan warm water moeten we al helemaal niet denken, al vinden we dat met deze temperaturen (nog) niet erg.

In afwachting van een stageplaats houden we ons onder andere bezig met onze bachelorproef en Spaanse lessen. We hebben in België beiden Spaanse lessen gevolgd, maar we kunnen er zeker nog een paar gebruiken. We maken natuurlijk ook van de gelegenheid gebruik om de omgeving te bezoeken, zoals de Mercado Artesania, Coyotepe en de vulkaan van Masaya.  Dit weekend gaan we eerst ontspannen in Laguna de Apoyo en daarna citytrippen in Granada.

¡Adiós!

Casa Nica

Casa Nica

Coyotepe

Uitzicht op Coyotepe