Van Masaya naar Managua

¡Hola!

Zaterdag vertrokken we naar Laguna de Apoyo, een idyllisch meer tussen Masaya en Granada. We genoten van een heerlijke duik in het water en deden zelfs een poging tot kajakken. Onze (boom)hut was maar voor de helft omgeven door bamboe muren, juist genoeg om de andere hutjes niet te kunnen zien. We sliepen dus midden in de natuur! Het heeft wel wat, tijdens het tanden poetsen naar een wilde toekan kijken!  Toen we wilden gaan eten, bleek ineens ons slot geblokkeerd! Gelukkig konden we in onze open hut snel iemand om hulp vragen. Na een kleine reddingspoging (we moesten het slot er zelf uitbreken) konden we gelukkig gaan eten. ’s Nachts kregen we meermaals bezoek van een klein stinkdiertje (southern spotted skunk) die wat lekkers rook in onze tassen.

Laguna de Apoyo

 

Granada

’s Morgens genoten we nog wat van het water voor we verder gingen naar Granada. Deze stad staat bekend om zijn gekleurde voorgevels, en of we die gezien hebben! Nadat we een dag de toerist hadden uitgehangen, keerden we terug naar onze hostel. En we kregen nieuws…

We hebben een stageplaats!

Na mogelijkheden in Masaya, Esteli en Granada te onderzoeken, kunnen we nu dus terecht in de hoofdstad, Managua. Via UNAN, de universiteit in Managua waar ze ook de opleiding optometrie hebben, kunnen we werken in CENAO (Centro National Oftalmologico). Merci Frauke, voor alle moeite die je deed!

We sloten ons bezoek aan Granada af met een boottochtje naar Las Isletas, om de volgende ochtend klaar te staan aan het department Optometría Medica voor een rondleiding, samen met Josh. We kregen een rondleiding van Ericka in het optometrie gebouw en de praktijklokalen die wat verderop gelegen zijn. Inclusief verplichte foto’s!

Diete – Sarah – Ericka – Edwin – Ben

Samen met Edwin (en docent die even oud is als ons) en Ben (een docent uit America die voor anderhalf jaar op uitwisseling is) zochten en vonden we een huisje niet ver van UNAN. Diete was zo enthousiast over ons nieuw huisje dat ze foto’s wou nemen, niet oplette waar ze liep en met haar been tussen de treden van de trap belandde.

Twee dagen later begon onze stage echt. We volgen de praktijklessen van het 4de en 5de jaar mee en de overige uren volgen we lessen aan UNAN. Voorlopig mogen in het ziekenhuis enkel nog maar observeren, tot onze papieren in orde zijn. Onze eerste dag vlogen we er al meteen in! Het was mega druk in het ziekenhuis en we kregen veel oogaandoeningen te zien die we tot nu toe alleen nog maar in onze boeken hadden gezien.

Op school worden we heel goed onthaald! Als we vragen hebben (van problemen met onze simkaart tot de beste restaurantjes op de campus), kunnen we altijd terecht in de docentenkamer (airco!) en als we ergens extra uitleg nodig hebben, krijgen we een privé lesje.

Af en toe worden er ook lezingen en workshops georganiseerd door de opleiding. Zo volgden we een workshop contactlenzen (zachte lenzen, harde lenzen, sclerale lenzen) van een docente uit Costa Rica. We waren stiekem toch blij dat we geen proefpersoon moesten zijn. De hygiëne wordt hier niet altijd zo goed gerespecteerd als in België (wij zijn dan ook gedrild om keer op keer onze handen te wassen!).

Ook in het ziekenhuis CENAO is de hygiëne soms ver te zoeken.. De toestellen worden zelden voor of na gebruik gereinigd. Zelfs niet bij de Goldmann Tonometer, die tegen de voorkant van het oog geplaatst wordt. Ook handschoenen dragen of de handen wassen gebeurt zelden. Zoiets is ondenkbaar in België. Bij baby’tjes zijn ze gelukkig wat strenger, en dan gaat ook de airco meestal uit. 

 

Rijst met bonen

Workshop contactlenzen

Refractieruimte