Sarah en Diete in Nicaragua

Hallo!

De voorbije weken ging alles volgens de Nicaraguaanse normen.. Alles op het gemakje, en als er al eens een les wegviel of op een andere plaats doorging dan werd dat niet gecommuniceerd.. Maar dan gaven we onze medestudenten een lesje Engels (en leerden we zelf ook nog wat Spaans bij). We hebben al heel erg veel geduld en flexibiliteit moeten uitoefenen. Maar ja.. deel van het avontuur zeker?

Aangezien wij hier hetzelfde niveau hebben als het 5de jaar (laatste jaar) en wij ook vaak les hebben met het vierde jaar mogen wij ook af en toe die leerlingen evalueren als zij test hebben.

Deze woensdag werden we voor een uurtje beroemd! We werden uitgenodigd in het radioprogramma van Edwin en Jairo bij radio music box, de radiozender van de universiteit. Ze stelden ons vragen zoals: wie zijn jullie, wat doen jullie hier, wat vinden jullie van de optometrie hier in Nicaragua, … We sloten ons bezoekje af met 3 Nederlandstalige nummers aan te vragen, om België toch een beetje naar hier te halen.

De laatste dag voor de Semana Santa (paasvakantie) kregen we les van een vertegenwoordiger van Essilor. Wij dachten dus vooral info te krijgen over brillenglazen, maar nee.. Een hele voormiddag basis optometrie die beter past in het 1ste jaar. De test op het einde van de dag konden we dus met gemak in het Spaans oplossen!

In de Semana Santa is het unief dicht dus we gaan er gebruik van maken om wat rond te reizen en aan onze bachelorproef te werken.

Groetjes

¡Buenas!

Vorig weekend kregen we eindelijk goed nieuws: de papierwinkel was in orde en we mochten vanaf maandag zelf aan de slag in CENAO. Voordien mochten we al op de studenten oefenen tijdens de andere praktijklessen, maar nu mogen we dus ook ‘echte’ patiënten onderzoeken, in het SPans natuurlijk! Tijdens onze observatieperiode hebben we genoeg kunnen oefenen dus nu zijn we klaar voor het echte werk.

Er is een standaard invulformulier dat alle studenten gebruiken bij het onderzoeken van patiënten. Na het vervullen van de anamnese volgen een aantal testjes zoals de visusmeting voor ver en nabij, de covertest, oogbewegingen, … Daarna doen we skiascopie met latten om vervolgens over te gaan naar de subjectieve refractie met de pasbril. We hebben hierover een les van Ben gekregen aangezien we deze techniek bij ons in België nog niet vaak hebben kunnen toepassen. We hebben dit nu al veel kunnen oefenen dus ondertussen hebben we dit ook al goed onder de knie. Daarna controleren we of het gevonden resultaat ook een verbetering van het zicht geeft. Ook de fundus en de pupilreflexen worden gecontroleerd. Biomicroscoop wordt in UNAN ook gedaan, maar die hebben we in CENAO niet voor handen. Daarna bepalen we het eindresultaat, stellen we een diagnose en geven we het gepaste advies, meestal een doorverwijzing naar de oogartsen (eerste hulp) of een brilvoorschrift.  

Wat ons opvalt is dat hier vaak brillen worden voorgeschreven waar wij de resultaten toch anders van zouden interpreteren en eerder zouden kiezen voor visuele training.

Enkele voorbeelden voor de optometrie studenten:

– jonge kinderen die richting de myopie neigen direct een min bril geven

– de additie bepalen, enkel en alleen op basis van de leeftijd en dit niet uit proberen

– in het algemeen: mensen met een 10/10 virus,  zonder klachten toch een min bril geven omdat ze licht myoop zijn

– vaak zonder verder onderzoek een voorschrift uitschrijven puur op basis van het resultaat van de autorefractor

Dinsdag en woensdag werd er op UNAN de eerste editie van “Congreso Del Adulto Mayor ” georganiseerd. Op dit tweedaags, multidisciplinair congres werden verschillende lezingen gegeven door gastsprekers vanuit heel centraal Amerika (El Salvador, Honduras, Costa Rica, Nicaragua, Guatemala, …), compleet met badge en certificaat. Tussendoor hielpen we ook wat met de lunch uit te delen.
De lezing die ons vooral bijgebleven is, is die van Edwin. Hij maakte het heel interactief en deelde een zakje uit met verschillende dingen in.
Zo zat er onder meer een gele folie in die je het gevoel gaf cataract te hebben als je erdoor keek.  En doktershandschoenen waarmee je verschillende oppervlakten diende aan te raken om te voelen hoe het was om minder gevoel te hebben in de vingers, of om te zien hoe moeilijk het was om een draad in een naald te steken, laat staan om een knoop aan te naaien.

’s Avonds mochten we samen met de gastsprekers mee op uitstap naar de haven. Eerst wat dingen bezichtigen en daarna een boottochtje op het meer. Toen voelden we ons wel meer dan ‘gewoon’ student en we waren natuurlijk wel blij dat we mee mochten. 

Groetjes!