¡Buenas!
Vorig weekend kregen we eindelijk goed nieuws: de papierwinkel was in orde en we mochten vanaf maandag zelf aan de slag in CENAO. Voordien mochten we al op de studenten oefenen tijdens de andere praktijklessen, maar nu mogen we dus ook ‘echte’ patiënten onderzoeken, in het SPans natuurlijk! Tijdens onze observatieperiode hebben we genoeg kunnen oefenen dus nu zijn we klaar voor het echte werk.
Er is een standaard invulformulier dat alle studenten gebruiken bij het onderzoeken van patiënten. Na het vervullen van de anamnese volgen een aantal testjes zoals de visusmeting voor ver en nabij, de covertest, oogbewegingen, … Daarna doen we skiascopie met latten om vervolgens over te gaan naar de subjectieve refractie met de pasbril. We hebben hierover een les van Ben gekregen aangezien we deze techniek bij ons in België nog niet vaak hebben kunnen toepassen. We hebben dit nu al veel kunnen oefenen dus ondertussen hebben we dit ook al goed onder de knie. Daarna controleren we of het gevonden resultaat ook een verbetering van het zicht geeft. Ook de fundus en de pupilreflexen worden gecontroleerd. Biomicroscoop wordt in UNAN ook gedaan, maar die hebben we in CENAO niet voor handen. Daarna bepalen we het eindresultaat, stellen we een diagnose en geven we het gepaste advies, meestal een doorverwijzing naar de oogartsen (eerste hulp) of een brilvoorschrift.
Wat ons opvalt is dat hier vaak brillen worden voorgeschreven waar wij de resultaten toch anders van zouden interpreteren en eerder zouden kiezen voor visuele training.
Enkele voorbeelden voor de optometrie studenten:
– jonge kinderen die richting de myopie neigen direct een min bril geven
– de additie bepalen, enkel en alleen op basis van de leeftijd en dit niet uit proberen
– in het algemeen: mensen met een 10/10 virus, zonder klachten toch een min bril geven omdat ze licht myoop zijn
– vaak zonder verder onderzoek een voorschrift uitschrijven puur op basis van het resultaat van de autorefractor
Dinsdag en woensdag werd er op UNAN de eerste editie van “Congreso Del Adulto Mayor ” georganiseerd. Op dit tweedaags, multidisciplinair congres werden verschillende lezingen gegeven door gastsprekers vanuit heel centraal Amerika (El Salvador, Honduras, Costa Rica, Nicaragua, Guatemala, …), compleet met badge en certificaat. Tussendoor hielpen we ook wat met de lunch uit te delen.
De lezing die ons vooral bijgebleven is, is die van Edwin. Hij maakte het heel interactief en deelde een zakje uit met verschillende dingen in.
Zo zat er onder meer een gele folie in die je het gevoel gaf cataract te hebben als je erdoor keek. En doktershandschoenen waarmee je verschillende oppervlakten diende aan te raken om te voelen hoe het was om minder gevoel te hebben in de vingers, of om te zien hoe moeilijk het was om een draad in een naald te steken, laat staan om een knoop aan te naaien.
’s Avonds mochten we samen met de gastsprekers mee op uitstap naar de haven. Eerst wat dingen bezichtigen en daarna een boottochtje op het meer. Toen voelden we ons wel meer dan ‘gewoon’ student en we waren natuurlijk wel blij dat we mee mochten.
Groetjes!
