Dobar Dan!
Observatieweek nummer 1 zat er donderdag op, en vrijdag hadden we niet echt iets uitgestoken. Een mens moet ook even goed kunnen rusten na zo’n drukke week! Zaterdag daarentegen: 12.133 stappen. We gingen is het westen van down-town ontdekken, want daar was een museum over kinderspeelgoed… maar BLIJKBAAR was daar ergens een dodelijk gas binnen geslopen en stonden we ineens voor een gesloten deur.
Wij dus maar weer verder, opzoek naar een andere activiteit. Ookwel, een ander museum. In onze reis naar de stageplaats komen we altijd met de tram voorbij het ronde punt met de drie grote kevers. Eén in het rood, in het geel en in het zwart. Kevers, ja dat dachten wij. Na een tripje door de tentoonstelling bleken het dus koeien te zijn. Wij zien het toch niet echt, maar oke dan….
Eindigen deden we met een toer door de stad opzoek naar tweedehandswinkeltjes en dan gaan eten. Strukle. Ik denk dat ik alle soorten toch is wil hebben geprobeerd voor ik hier vertrek. Momenteel is de zoete kaas en die met blauwe bessen dus al gepasseerd, nog een paar te gaan.
Zondag was een dagje thuiswerken, waarbij we al wat voorstellen maakte voor therapieën van de volgende week. Daarnaast zochten we ook naar dingen om hun voor te stellen die wij hebben geleerd zoals bepaalde assessments of technieken. Want ook zij willen leren van ons!
De therapieweek, werd toch weer eerder een observatieweek met de nodige cancelingen door corona. We hebben wel al een paar therapie ideeën kunnen uitproberen! Het is toch wel nog allemaal wat wennen als je het vergelijkt met hoe ergotherapie is in België en Nederland, maar zoals een spons nemen we alle informatie in ons op. We hebben ook sinds deze week onze volgkindjes gekozen! De therapieën zijn altijd anders, en het zien van de diverse aanpakken door onze mentoren is wel interessant. Sensory integration, spel, maar ook therapieën voor orale problemen komen voorbij. We staan dan ook nu wel te branden om zelf wat te kunnen doen. Assessments komen nu ook wel hier en daar voor. Zo zagen we de afname van SIPT en een ‘checkup’ assessment voor het zien of de ontwikkeling goed loopt in verband met spel, motorische & sociale vaardigheden.
(En we zijn echt dikke vriendjes geworden met Blondie (die even vast zat in de ballenbak) en Liza)
Door een van de mentoren werd uitgelegd hoe zij voor Covid ook een oudergroep hadden om zo ook steun te bieden aan hun. Een heel mooi concept die werd uitgegeven door Unicef. Ze hopen het toch tegen de lente, of desnoods na het hele Covid gebeuren, terug te kunnen opstarten. Ouders zijn namelijk ook een belangrijk aspect in de context van de kinderen die naar Artis Includum komen, en zij worden dan ook maar al te graag geïncludeerd binnen therapieën.
Na een goed gesprek met Sasa, zijn er momenteel ook vooruitzichten om eens een kijk te nemen in een Kroatische school, of te praten met een teaching assistent, therapeutisch te gaan klimmen, mee te volgen met een workshop in een school én een kijkje te nemen in een “government” instelling. Maar dat zijn momenteel nog plannen, want door covid kan het nog steeds worden afgezegd of niet toegelaten.
We zijn er ook nu pas achter gekomen dat op de achterkant van de munten in Kuna, er dieren staan! (even een wist je datje 😉 )
en nog een sfeerbeeld