Eerste stageweek van Tinneke:

Moi!

Mijn stageavontuur begon al op zondag. Mirka, de ergotherapeute waar ik stage bij zou lopen, kwam mij halen om richting haar huis te vertrekken. Zij woont in Aura, een naastgelegen dorpje van Turku. Omdat hier bijna geen bussen rijden, hadden we besloten dat ik een weekje bij haar zou verblijven.

De rit naar Aura duurde zo’n half uur. Tijd om alles op punt te zetten dus! Na wat afspraken gemaakt te hebben, kwamen we aan bij haar thuis. Mirka vertelde dat ze in een oud boerenhuis woont waar nog veel restauratiewerken nodig zijn. Het huis zelf bestaat uit twee delen: een deel waar ze haar therapieën geeft, en een deel waar ze woont samen met haar vriend en zoon.

Ikzelf verblijf in het deel waar ze de therapieën geeft, nl. de wachtkamer J . Van de zetel in de wachtkamer maakte ik ‘s avonds mijn bed en ‘s ochtens terug een zetel. 

Vooraleer ik mijn weekoverzicht vertel, geef ik eerst nog de werking van Mirka weer. De werking van Mirkä verloopt nogal flexibel. Zij ontvangt kindjes thuis, maar gaat ook naar scholen voor observaties en ze doet eveneens huisbezoeken. Haar werk is voornamelijk gericht op de groep kinderen met sensorische en motorische problemen. Haar therapiezaal is dan ook volledig hierop afgestemd. Zelf werkt ze voornamelijk volgens het MOHO-model. Ze vindt het belangrijk de kindjes in hun omgeving te bekijken en haar therapieën te richten op de interesses van het kind.

Na afspraken gemaakt te hebben en een rondleiding in Aura gekregen te hebben, besloten we nog een spelletje te spelen vooraleer we gingen slapen. Maandag zouden we al vroeg van start gaan. Om acht uur werd het eerste kindje verwacht. Vroeg opstaan dus .

Maandag was een rustige dag. De kindjes die ze vandaag zou behandelen, kwamen allemaal bij haar thuis. In de voormiddag kon ik deelnemen aan de therapieën, in de namiddag kon ik dit niet omdat ze assessments moest afnemen en gesprekken met ouders moest voeren (in het Fins). Nadien vertelde ze me wel alles wat ik gemist had.

De volgende dag kwam er eerst nog een kindje langs. Daarna bezochten we een plaatselijk schooltje. Daar moesten we een kindje observeren die problemen had met het uitvoeren van nieuwe handelingen. De school zelf was een nieuwbouw en verschilt volledig met die van de Belgische cultuur. De ingang van de school had meteen mijn aandacht. Dit leek op een kleedkamer van ijspistes, skipistes. Alle kinderen (en volwassenen) die binnenkwamen moesten daar hun schoenen en jas uitdoen. Zo vermijden ze vuile en natte sneeuwplekken op de vloer. Ook de ‘jassen’ van de kinderen zijn hier volledige skipakken. Eens binnengekomen viel het mij op dat de kinderen allemaal in jogging liepen. Iets wat je in België niet al te veel of gewoonweg niet ziet. Ook de klassen zien er volledig anders uit. De traditionele schoolbanken van in het lager zoals wij ze kennen zijn hier gewone tafels die bij elkaar geschoven zijn zodat er in groep gewerkt kan worden. Elke klas van kinderen heeft ook geen vast ‘klasje’. Ze veranderen naargelang welke les ze hebben. Borden om met krijt op te schrijven zie je hier niet meer. Alles gebeurt digitaal. Ook zijn er aparte klasjes die voor ontspanning dienen. Zo heb je een waterklasje waar je kan spelen met alles wat te maken heeft met water, een blokklasje dat volledig met lego en andere blokken ingericht werd, en een relaxkamer met poefen in. Elke klas zelf is ook volledig ergonomisch ingericht voor kinderen: stoelen op hun maat, verlaagde afwastafel, kapstokken op hun hoogte, deurklink van de deur die lager staat. Iets waar we nog veel van kunnen leren. Na het observeren hadden we nog een huisbezoek bij een jongen die we zonet geobserveerd hadden. Doordat de ouders van Bulgaarse afkomst waren en nog geen Fins konden spreken, werd het gesprek in het Engels gevoerd. Leuk voor mij dus.  Na nog enkele kindjes therapie te geven bij Mirka thuis was dit het einde van deze drukke maar boeiende dag. Op naar woensdag!

Woensdag verliep opnieuw wat rustiger. In de ochtend vertelde Mirka mij dat er drie mensen hun afspraak voor vandaag geannuleerd hadden. Dit betekende dat er die dag slechts 2 kindjes zouden langskomen en er nog één huisbezoek op het programma stond. Het huisbezoek was deze keer wel volledig in het Fins waardoor ik mij ook snel verveelde omdat ik er niets van verstond. Gelukkig mocht ik mij met andere dingen bezig houden en achteraf zou Mirka mij dan alles vertellen. Na het laatste kindje afgewerkt te hebben, nodigde Mirka mij uit om bij haar te komen eten. De pot schafte parsakaali (=broccoli). Na goed gevuld te zijn, trokken we richting manege. Mirka is een fervente paardrijdster en nodigde mij uit om eens mee te gaan proberen. Speciaal voor mij had ze een echt Fins paard geregeld. Deze paarden zijn iets dikker dan de ‘normale’ paarden maar zijn zeer meewerkend, gehoorzaam en levendig. Ideaal dus om te leren paardrijden! Het paardrijden zelf verliep verrassend genoeg goed. Het is moeilijker dan ik dacht maar na herhaling en de goede uitleg van Mirka kon ik na een uurtje al vlotjes draven met het paard. (zijn naam was Heikkie) Het was een leuke ervaring die ik zeker nog eens wil overdoen.

Donderdag was terug een rustige dag. In de voormiddag was de therapieruimte geboekt door een andere, plaatselijke ergotherapeute. In de voormiddag stond er voor ons dus terug een bezoek aan het plaatselijk schooltje van Aura geboekt. Daar moesten we therapie geven aan een kindje met het Syndroom van Down. Mirka vertelde dat dit de cliënt is waar ze het minste vooruitgang mee boekt. Dit zou gedeeltelijk te wijten zijn aan de ouders die (te) weinig betrokken zijn bij de behandeling van het kind. (Het betrekken van de context is dus echt wel een belangrijke factor voor een ergotherapeut). Hierna hadden we geen afspraken meer tot na de middag dus besloten we een bezoekje te brengen aan het kurjenrahka nationaal park van Finland. Na eerst naar de winkel te zijn geweest, deden we een tocht van zes kilometer langs het meer. Het was een unieke ervaring.

De rust die je er vindt is fenomenaal. Je hoort er niets buiten de plaatselijke dieren. Die nacht had het echter geregend waardoor het er spekglad bij lag. Mirka had haar spikes aangetrokken om een betere grip te hebben. Ik beschikte natuurlijk niet over dit handig schoeisel waardoor ik de tocht op mijn gewone botinnes moest uitstappen. Zonder haar en haar stevige arm zou ik vandaag zeker tien keer gevallen zijn (dank u Mirka!).

Het is blijkbaar een typische gewoonte van Finnen om tijdens het wandelen een kampvuurtje te bouwen en er worsten boven te braden.  Dit hebben we dan ook gedaan (daarvoor moesten we eerst naar de winkel ) Het was zeer gezellig en na een hapje gegeten te hebben, zetten we de tocht verder richting auto. Na ontspanning komt echter inspanning! Opnieuw stonden er drie kindjes op de planning. Tijdens het werken hing er nog  steeds een gezellige sfeer en konden we de dag goed afsluiten. Op naar vrijdag!

Vrijdag ontving Mirka de hele dag kindjes bij haar thuis. Geen tijd dus voor ontspanning. Omdat het mijn laatste dag daar was, besloot ik pannenkoeken te maken om hen te bedanken voor de fijne week.

Na nog een laatste foto te nemen met mijn gastgezin, trok ik terug richting kot, daar wachtte namelijk een feestje op mij om de eerste stageweek goed af te sluiten. 🙂

Eerste stageweek van Elodie:

Hei!

Maandagochtend kreeg ik meteen een hele rondleiding doorheen Masku. Aangezien Masku best wel een groot revalidatie centrum is, duurde dit wel even. Dit revalidatie centrum heeft namelijk heel wat te bieden aan hun patiënten zo is er bijvoorbeeld een zwembad, een gymzaal, een watertherapiekamer, een hobbykamer, een stille kamer, een therapiekeuken en heel wat meer. Daarnaast zijn er ook verschillende disciplines aanwezig in Masku zoals ergotherapeuten, fysiotherapeuten, dierkundigen, verpleegsters, sportinstructeurs zorgkundigen, logopedisten, psychologen, … deze disciplines hebben allen hun eigen plekje. In Masku zijn er vier ergotherapeuten aanwezig, waarvan één hoodfdergotherapeute die voor de algemene organisatie van de discipline ergotherapie in Masku zorgt. Deze ergotherapeuten hebben hun eigen (gedeelde) ergotherapie ruimte, dit is een grote kamer waar alle consultaties doorgaan. De ergotherapeuten richten zich bij hun patiënten vooral op de revalidatie van de handfuncties (sensibiliteit en motoriek), het verbeteren van cognitieve functies, het adviseren van de meest geschikte huisinrichtingen, het adviseren van de meest geschikte rolstoel en het aanpassen van de rolstoelen. Naast de ergotherapieruimte worden ook de therapiekeuken en de gym regelmatig gebruikt door de ergotherapeuten. Af en toe gebeurt het wel eens dat ergotherapeuten samenwerken met fysiotherapeuten, dit gebeurt vaak in de therapiekeuken of in de gym. Later die dag had ik nog een afspraak in het ziekenhuis om een MRSA-test af te leggen dus vertrok ik die dag wat vroeger.

Op mijn tweede stagedag kreeg ik voor het eerst ook echt te zien welke taken een ergotherapeut zoal heeft in een neurologisch revalidatiecentrum zoals Masku. Op deze dag  kreeg ik vooral individuele consultaties met de patiënten te zien. De ergotherapeut luisterde steeds naar het verhaal van de patiënten en probeerde erachter te komen wat de patiënt als problematisch eerwaarde en wat zijn/haar wensen waren. Bij nieuwe patiënten ging de ergotherapeut ook eerst na of de patiënt wist wat ergotherapie was en wat ergotherapie voor hem/haar zou kunnen betekenen.

Woensdag ging het er in de voormiddag een beetje hetzelfde aan toe als de vorige dag. Er waren heel wat consultaties waarbij er vooral over kleine hulpmiddelen werden gesproken zoals een verzwaarde polsband voor mensen met een tremor, een vork met een verdikt handvat, een hulpmiddel op een bokaal open te doen bij minder hand- en armkracht, … . In de namiddag kreeg ik de eerste ergotherapeutische groepstherapie te zien, de groep bestond uit 6 patiënten. De therapie was een soort escape-room dat doorging in de therapie keuken. Tijdens deze activiteit moesten de patiënten doormiddel van samen te werken, verschillende opdrachten uitvoeren of oplossen. Elke keer wanneer ze iets goed hadden uitgevoerd of iets hadden opgelost geraakte ze een stapje verder. Het uiteindelijke doel was om de schatkist met een geheime verassing in open te krijgen, maar dit kon alleen als alle opdrachten uitgevoerd of opgelost waren. Het ergotherapeutisch doel van deze activiteit was vooral de cognitieve functies van de patiënten te analyseren en te trainen. Daarnaast was deze activiteit voor sommige patiënten ook goed om hun  communicatie te trainen aangezien zij het daar ook best moeilijk mee hadden. Wanneer de escape-room activiteit was afgerond kregen de patiënten een korte pauze. De meeste patiënten lijden namelijk aan MS en hebben last van chronische vermoeidheid. Zij worden dus heel snel moe, zeker wanneer ze zich moeten concentreren op het oplossen of uitvoeren van opdrachten. Na de pauze werd er nog wat gepraat over hulpmiddelen (op vraag van de patiënten), welke hulpmiddelen er bestaan, waarvoor deze gebruikt kunnen worden en hoe de patiënten aan deze hulpmiddelen kunnen geraken.

De volgende dag waren er vooral wat meetings waaraan mijn ergotherapeut moest deelnemen, ik besloot daarom om de ergotherapie ruimte wat beter te leren kennen. In de ergotherapie ruimte verschillende kasten waarin je heel wat materiaal kan terugvinden. Het materiaal staat gerangschikt op basis van waarvoor het materiaal gebruikt kan worden. Er zijn kasten waar enkel hulpmiddelen instaan en kasten waarin therapiemateriaal in staat. In de kasten van de hulpmiddelen komen de thema’s; keuken (aangepaste messen, vorken, … en andere keukenhulmiddelen zoals sodablik-opener), huishouden (aangepaste handvaten voor kuisgerief zoals borstel, stofzuiger, …), aankleden (hulpmiddelen voor het aandoen van schoenen, het sluiten van knopjes, …), badkamer (tandpastahulpmiddel, handbaren voor bad, …), schrijfmotoriek (verdikkingen voor schrijfgrief, aangepast schrijfgrief, …), aanvullend rolstoelmateriaal (handschoenen, reflectoren, …) voor. In de kasten van het therapie materiaal komen de thema’s: stereoagnosie, fijne motoriek, grove motoriek, planning, taal, krachtmateriaal (zoals flexclay, dit is een soort klein waarmee patiënten verschillende oefeningen kunnen doen), sensorisch activatiemateriaal (massage voorwerpen, zachtere schurende handschoenen, zachtere schuurborstel, …). Naast dit alles is er ook een kast met verschillend assessment materiaal en een ruimte met verschillende rolstoelen en rolstoelbussen, maar deze kon ik die dag niet meer bekijken. De dag eindigde met nog wat consultaties i.v.m. hulpmiddelen en huisaanpassingen.

Vrijdag kreeg ik voor het eerst een sensibiliteitsassessment voor handen te zien: De Semmes Weinstein monofilamenten test. Het doel van deze test om is een beeld te vormen over de fijne – diepe tast in de hand van de patiënt. De test maakt gebruik van de vijf meest belangrijke monofilamenten die overeen komen met een bepaalde kleur en tastniveau: 2.83 (normaal, groen), 3.61 (mindere tast, blauw), 4.31 (nog minder tast maar wel nog beschermde tast, paars), 4.56 (geen beschermende tast meer, rood) en 6.65 (geen diepe tast meer, oranje). De patiënt kan zijn eigen handen niet zien en duidt op een valse hand aan waar hij/ zij iets voelt (indien hij/zij iets voelt). De ET begint met het dunste filament (2,83) en houdt dit 3 keer ongeveer 1.5 sec. op de huid.  De testing van de vingers zijn op elke hand at random, maar de testing start wel distaal en verloopt naar proximaal toe. Wanneer het filament niet gevoeld wordt, kan de ET overschakelen naar een dikker filament. Dit proces wordt herhaalt tot de patiënt het filament voelt. Wanneer de patiënt het filament voelt, kleurt de ET een bolletje met de overeenkomende kleur op deze plek. Dit gebeurt voor de beide handen, de buiten en de binnenkant. Soms kan men er ook voor kiezen om enkel de binnenkant van de handen te testen aangezien dit vaak de meest belangrijke informatie is. Deze test werd afgenomen bij een oudere persoon met de aandoening MS, a.d.h.v. de test zagen we dat het helemaal niet zo goed zat met de sensibiliteit van de man. Hij had op verschillende plekken geen beschermende sensibiliteit meer en dit is best gevaarlijk tijdens het ADL-leven zoals bijvoorbeeld bij koken. Na deze test werden er weer wat consultaties gehouden over hulpmiddelen gevolgd door een therapie waarbij er op fijne motoriek werd gewerkt. Op het einde van de dag werd er een hulpmiddelen verkoop gehouden, tijdens deze verkoop kunnen patiënten op eigen initiatief een kijkje komen nemen naar verschillende hulpmiddelen en eventueel een hulpmiddel kopen. Bij deze verkoop is er steeds een ET aanwezig om de patiënten extra informatie te geven over de aanwezige hulpmiddelen of om hun een ander hulpmiddel aan te raden bij een gespecialiseerd bedrijf voor hulpmiddelen.

Zaterdag zijn we een hele dag op kot gebleven. Het was die dag namelijk ticketverkoop voor Tomorrowland. Jammer genoeg heeft Tinneke geen kaartje kunnen bemachtigen.

Zondag besloten we de Ikea eens een bezoekje te brengen. Na een paar inkopen gedaan te hebben, keerden we terug naar ons kot. Morgen is het opnieuw maandag…

hei hei.

Een nieuwe week vol avontuur

Moi (hey)!

Aangezien we deze week nog geen les hadden, besloten we om zoveel mogelijk tijd te besteden aan het verkennen van Turku en het maken van verschillende uitstappen, nu dat we nog konden.

Maandag

Maandag kregen we wat meer info over onze lessen en over onze stageplaatsen. Elodie zal acht weken stage volgen in “Masku”, dit is een revalidatiecentrum voor personen met neurologische aandoeningen. Tinneke zal op drie plaatsen stage volgen, één week in Toimintaterapia Oikokujalla, vijf weken in Kunnonkoti en nog twee weken in Kotikunta. De eerste stageplaats is een praktijk van een zelfstandige ergotherapeute die zich richt op sensorische problemen bij kinderen. Zij werkt voornamelijk met dieren tijdens haar therapieën omdat die de interesse van de kinderen opwekt. Op de tweede stageplaats zal ze zich vooral richten op het bieden van advies rond het thema “Het ergotherapeutisch gebruik van een escaperoom bij jongvolwassenen met een mentale beperking. Over de laatste stage moet Tinneke nog informatie ontvangen vanuit onze Finse universiteit.

Na dit alles boden Elodies tutors aan om ons een rondleiding te geven in het centrum van Turku, ook wel ‘Kauppatori’ genoemd. Door middel van een gezellige wandeling door Turku kregen we de belangrijkste punten (en bars 🙂 ) te zien. Daarnaast hebben ze ons ook geholpen bij het aanvragen van een fölli-kaart (busabonnement). Na deze drukke dag besloten we om de dag op z’n Fins af te sluiten met een lekkere ‘kahvi latte’ (kahvi = koffie). Blijkbaar zijn Finnen echt wel verzot op koffie, ze zijn namelijk de nummer 1 koffiedrinkers in de wereld. Elodies tutors namen ons mee naar een gezellig koffiehuisje in het shoppingcenter genaamd ‘Hansa’. Nadat we elkaar wat beter leerden kennen, besloten Elodies tutors om ook Tinneke te ‘adopteren’. Dit omwille van de weinige betrokkenheid van Tinnekes tutors.

Dinsdag

De volgende dag besloten we om wat tijd te nemen voor het in orde maken van het nodige papierwerk en het plannen van enkele uitstappen. Na al dit harde en langdurige werk, was het tijd om eens wat inkopen te gaan doen. Na een lange zoektocht naar een supermarkt, kwamen we uiteindelijk aan bij de Lidl. We kozen ervoor om onze eerste overlevingsingrediënten te kopen in deze winkel omdat dit volgens onze kotgenoten de meest prijsvriendelijke winkel in deze buurt is. Overlevingspakket; brood, fruitsap, melk, Nesquick, eitjes, hesp, Philadelphiakaas en boter. Als afsluiter van onze dag speelden we nog een partijtje “Pasta poker” met de mensen van de “Fifth Floor”.

Woensdag

Op woensdag hadden we een bezoek gepland naar Turku Castle. Op weg naar het
kasteel zagen we de Turku Cathedral en besloten we ook daar eens een kijkje te gaan nemen. Na wat rondgekeken te hebben, deden we ook nog een kaarsje branden in de cathedraal voor een goed verloop van onze week. Na dit bezoek gingen we verder op weg naar Turku Castle. Dit kasteel is één van de oudste gebouwen in Finland en was dus zeker de moeite waard om eens te bezichtigen. Het kasteel werd gebouwd in de 13^de eeuw en heeft doorheen de jaren dienst gedaan als een verdedigingsbasis, een gevangenis en een paleis. Vandaag is het kasteel een museum en een bekende toeristische attractie.

Vervolgens gingen we ook nog eens een kijkje nemen aan de haven omdat dit op wandelafstand van het kasteel lag. Tijdens de wandeling naast de haven zagen we een groot kunstwerk in de vorm van een margriet. Dit kunstwerk werd gemaakt tijdens een kunstevenement in 2011. We gingen op de foto met het werk en trokken terug richting Turku. Dit was het einde van onze dag.

Donderdag

Aangezien we onze starters package (een pakket met bestek en kookgerei) in orde moesten maken op campus Rehtorinpellonkatu (een campus waar we nog niet geweest waren) gingen we dit op deze donderdag doen. Onze tocht naar deze campus verliep echter niet zoals gepland. Omwille van openbare werken moesten we een andere weg nemen dan voorzien. Hierdoor waren we het noorden even kwijt en liepen we verloren. Bij de aankomst bleek dat het kantoor reeds gesloten was, blijkbaar hadden we dus heel wat tijd verloren. Ons kaarsje van in de kathedraal heeft deze keer duidelijk niet gewerkt! L Niets aan te doen! We vertrokken terug richting ons kot.

Later die avond werd er een Finnish challenge georganiseerd door een studentenvereniging die zich focust op uitwisselingsstudenten. Hier konden we andere uitwisselingsstudenten leren kennen en konden we ook wat typische Finse activiteiten uitvoeren zoals boot tossing, ice hockey en het proeven van enkele Finse delicatessen. Deze challenge werd gevolgd door een door de universiteit georganiseerd feestje om de nieuwe uitwisselingsstudenten te verwelkomen. Samen met wat studenten van ons kot en onze tutors maakten we er een onvergetelijke avond van.

Vrijdag

Toen we de volgende dag in de late ochtend naar buiten keken waren we dolgelukkig. Het had gesneeuwd! 🙂 Dit was de eerste verse sneeuw die we zagen sinds we hier aankwamen. Na een laat ontbijt gingen we op aanraden van een andere student naar een wat verder gelegen sauna. Ook deze keer ging onze reis naar deze bestemming niet zoals gepland. We namen in het centrum de bus richting de sauna maar vergaten aan welke halte we moesten afstappen. De buschauffeur wist niet of er al dan niet een sauna in de buurt was dus hij kon ons niet verder helpen. Toen we uiteindelijk aan de eindhalte aankwamen besloten we om terug te keren naar het centrum en onze halte opnieuw op te zoeken in de buswinkel aangezien we nog geen mobiel internet hadden op dat moment. Deze keer waren we wel zo slim om de halte op te schrijven. We namen dus opnieuw de bus richting de sauna. Bij het afstappen aan de juiste halte bleek dit echter de vorige eindhalte te zijn van onze vorige bus. Oh ja, we waren vorige keer aan de juiste halte afgestapt en zijn dus voor niets terug gekeerd naar het centrum.

Aangekomen in de sauna merkten we op dat er heel wat volk aanwezig was. Dit Fins cliché blijkt dus waar te zijn. Na enkele minuten kregen we het al moeilijk in de sauna en moesten we even wat verkoeling zoeken. Zoals de Finse traditie voorschrijft gingen we ook eens gaan ice dippen om onszelf wat af te koelen. Aangezien de sauna gelegen was aan het strand ging het icedippen dus door in de zee. Als niet ervaren ice dippers bleven we één seconde tot aan onze schouders in het water en kwamen we meteen weer uit het water om zo weer richting de sauna te lopen. De Finnen vonden dit duidelijk grappig en zwommen rustig verder in het voor ons IJSKOUDE (!) water. We herhaalden dit proces sauna en icedippen enkele keren. Op een uurtje hadden wij verschillende keren nood aan wat verkoeling terwijl de Finnen rustig bleven zitten in de sauna.

Toen we terug kwamen op ons kot gingen we voor de eerste keer de was doen. Voor we deze uitdaging aangingen, schakelden we beide een hulplijn in (de mama’s!). Na een korte uitleg gingen we de uitdaging aan. We staken de was in de wasmachine en hoopten op een goede afloop. Misschien werkt ons kaarsje van in de kathedraal deze keer wel?

Wat doe je om de avond te vullen wanneer het net gesneeuwd heeft? Sneeuwmannen maken! Samen met de andere studenten van ons verdiep maakten we drie grote sneeuwmannen. Dit was de perfecte teambuildingsactiviteit die ervoor zorgde dat we elkaar nog wat beter leerden kennen.

Na dit moment van ontspanning keerden we terug naar de wasmachines. Bij het uithalen van de was bleek het kaarsje van in de kathedraal niet gewerkt te hebben voor Elodie. Blijkbaar zat er tussen de handdoeken nog een wollen trui. Deze trui was na het wassen net iets kleiner geworden dan voorzien. Ach ja, meer plaats in de valies bij het terugkeren naar huis … 🙂

Zaterdag

Tijd voor een uitstap: Helsinki! We trokken er samen met twee andere studenten van de ‘Fifth Floor’op uit. Zij waren reeds in Helisinki geweest en boden ons een rondleiding aan. We kwamen met de Onnibus (reisbus) aan in Helsinki en besloten om meteen eens een kijkje te gaan nemen in de ‘Kampin kappeli’ (de kapel van de stilte). Dit is een protestantse kapel die volledig uit hout bestaat. Het was een zeer eenvoudige kapel maar oogde zeer mooi. Ook de rust die je in deze kapel kon vinden was fenomenaal.

Als volgt bezochten we de ‘Temppeliaukion kirkko’ (de Rots kerk), dit is ook een protestantse kerk. De rotsen vormen de muren van de kerk en het dak bestaat uit een koepel van glas en koper, dit samen maakt de kerk zo uniek. Ook hier was heel wat rust te vinden.

Daarna besloten we even een pauze te nemen in onze religieuze toer. We bezochten de haven waar we een gezellig marktje ontdekten. Dit marktje was duidelijk gericht op toerisme, je kon er Finse specialiteiten proeven en wat souvenirs uit Helsinki kopen.

Na een hapje te eten zetten we onze religieuze toer verder. Toen we de ‘Helsingin tuomiokirkko’ (Helskini kathedraal) wilden binnen gaan, werden we tegengehouden. Blijkbaar was er net een trouw aan de gang waardoor we niet binnen mochten.

Dan maar naar de andere dichtbij gelegen kathedraal, de “Uspenskin kathedraali”. Deze kathedraal heeft als bijnaam “Supuli kathedraali” (de ajuinenkathedraal) omdat de punten op het dak op ajuinen lijken. Deze kathedraal zou de grootste orthodoxe kathedraal zijn van West-Europa. Toen we binnen kwamen vond er net een viering plaats die we even volgden. Daarna keken we wat rond en besloten we onze toch verder te zetten.

Via de Alexanderinkatu gingen we op weg naar de ‘Helsingin kaupunki”(het stadsmuseum van Helsinki). De Alexanderinkatu (weetje: Katu = straat) is een bekende winkelstaart van Helsinki. Het stadsmuseum van Helsinki nam ons mee in een tocht doorheen de tijd. We leerden de geschiedenis van Helsinki kennen op een zeer interactieve manier. Zo maakt het museum gebruik van geuren die oude ervaringen oproepen, authentieke Finse kledij dat je mocht passen, muziek uit het verleden en een virtual reality ervaring. Ook deze dag sloten we op een traditionele wijze af, met een ‘Kahvi Latte’.

Zondag

We sloten de week af met een gezamenlijk kuismomentje van de ‘Fifth Floor’ gevolgd door een zeer gezellige brunch. Morgen beginnen we beide aan onze stage. Spannend! 🙂

Näkemiin (Tot ziens)!