Hallo iedereen,
Ik ben Frone Stuyck, 3de jaar student Ergotherapie. Mijn buitenlandse stage loop ik, samen met Elisa Van Thienen, in het Fedasil te Zaventem. Er zijn ondertussen 4 weken voorbij en schrijf hier even over mijn eerste ervaring van de afgelopen weken stage.
De eerste week was voornamelijk een kennismakingsweek. Zowel kennis maken met de werking van de organisatie, de werknemers als de bewoners. In het centrum werken sociale assistenten, sociale begeleiders, logistiekmedewerkers, directie, keukenpersoneel en onthaalmedewerkers. Wij zullen onze stage lopen bij de sociale begeleiders. Hun taak is zeer divers. Ze staan in voor animatie, vragen van de bewoners, sanctieregister, kamercontrole, enzovoort. De kennismaking ging voor mij zeer vlot. Zowel met de bewoners als met het personeel en de werking.
De volgende weken waren voor mij zeer interessant. Je maakt deel uit van het team en wordt als evenwaardig beschouwd. In deze weken heb ik voornamelijk geprobeerd om spontane activiteiten te organiseren. Dit als manier om dichter bij de bewoners te komen. Kickeren, polen of een spontaan gesprek houden. De bewoners appreciëren dit. Het gevoel dat de mensen je beginnen kennen, dat mensen je spontaan aanspreken om een babbeltje te slaan of vertrouwen in je krijgen, vond ik zeer aangenaam. Dit gaf me een bevestiging dat ik goed bezig was. Het feit dat ik zeer sociaal ben, heeft hier ook zijn steentje bij bijgedragen.
Stilaan ben ik activiteiten beginnen organiseren. Ik heb mijn activiteiten ingedeeld voor 3 doelgroepen. Sportactiviteiten voor vrouwen, voor iedereen en voor kinderen. Ik heb gekozen om me vooral op sport te focussen vermits ik hier zelf veel ervaring in heb. Anderzijds omdat ik het gevoel had dat er nood was aan sportactiviteiten. Dit was een perfecte match. Buiten sport doe ik natuurlijk ook nog andere activiteiten zoals crea. Elisa focust zich dan meer op de mama’s. Hoewel we andere activiteiten organiseren, helpen we elkaar waar we kunnen. We bespreken onze ideeën en doen mee aan elkaars activiteiten. Het is heel fijn om op iemand te kunnen terugvallen en feedback te vragen.
Wat is mijn eigen beleving van de stage met deze doelgroep? Ik vind het echt heel aangenaam om met deze doelgroep te werken. Ik krijg hier veel voldoening uit vermits ik een meerwaarde kan bieden voor personen. Het is wel niet altijd even makkelijk. Iedereen heeft er zijn eigen verhaal met de eigen moeilijkheden en problemen. Dit maakt het voor de mensen niet altijd gemakkelijk om te participeren. Het is vaak zo dat de bewoners afspraken afzeggen, door omstandigheden. Het is een uitdaging om de mensen te blijven activeren en motiveren. Uiteindelijk na deelname van activiteiten, krijg je veel dankbaarheid van de bewoners. Zinnen zoals “danku dat je me toch uit mijn bed hebt gesleurd” heb ik al enkele keren gehoord. Deze dankbaarheid geeft voor mij het gevoel van voldoening.
Als laatste wil ik nog even over de taal praten. Vanzelfsprekend zijn er enorm veel verschillende talen aanwezig in het Fedasil. Voor de stage had ik hier enorm veel schrik voor. Zelf ben ik alles behalve een talenknobbel. De omgangstalen in het Fedasil zijn vooral Frans en Engels. Ik dacht dat dit een echte barrière ging zijn voor mij. Echter ervaar ik het niet als een barrière. Het is wel zo dat ik me niet perfect kan uitdrukken in het Frans. Maar de bewoners hebben hier veel begrip voor. Dit maakt de drempel om Frans te spreken minder groot voor mij. Dit is dus zeker en vast een meevaller. Ondertussen kan ik zelfs al enkele zinnen in het Arabisch, Pasjtoe en Spaans. De taal blijft elke dag een uitdaging maar ervaar dit wel als positief en niet als een barrière.
Het is tot nu toe een zeer leerrijke stage.
Ik kijk alvast uit naar de volgende weken!
En hou jullie hiervan op de hoogte 🙂