In het Fedasil worden we geconfronteerd met niet één cultuur maar met verschillende. Het feit dat je leert over verschillende culturen, rechtstreeks van de mensen zelf, maakt het enorm interessant. Het valt op dat wanneer mensen kunnen praten over hun cultuur, ze volledig openbloeien. Dit vind ik zeer mooi. Het is zo boeiend en fascinerend om te luisteren naar de verhalen, rituelen, gewoonten, normen en waarden. Je merkt dat de cultuur, bij iedereen, van groot belang is. Ook tonen de mensen veel interesse in onze cultuur. Stellen ze vragen over onze rituelen, gewoontes, verhalen. Dan merk ik op dat onze cultuur veel minder rijk is aan al deze dingen.
Je ziet ook dat er een groot verschil is tussen de culturen. Toch leven de mensen hier allemaal onder één dak. Het valt me op dat er weinig conflicten plaats vinden over cultuur. De cultuur van een ander persoon, wordt veelal sterk gerespecteerd. Eerder het feit dat de mensen hier zo een lange periode met zoveel op elkaar leven, zorgt voor conflicten.
Wat me opvalt is dat er geen plaats is waar personen rustig kunnen bidden. Nochtans is hier wel veel vraag naar. Momenteel zie je veel personen bidden in de gangen of in hun kamer. Echter is het hier steeds druk. Er wordt veel lawaai gemaakt, ik kan me voorstellen dat dit niet aangenaam is als je bidt.
Verschillende culturen, betekent ook verschillende talen. Zo zie je wel in het centrum dat de mensen die dezelfde taal spreken, vaak met elkaar omgaan. Taal is soms wel een factor waarover gestruikeld wordt. Echter kan dit vaak ook snel en simpel opgelost worden. Anderzijds leren de mensen ook elkaars taal. Dit is ook een manier van interesse tonen in elkaars cultuur.
Mensen helpen elkaar, vertalen voor elkaar, het geeft een band. De culturele verbintenis tegenover de interesse in andere culturen is zeer mooi om waar te nemen. Conclusie, werken met verschillende culturen is een uiterst leerzaam verhaal.
Frone